اصغر عبدلی؛ فهیمه رشیدآبادی
چکیده
ارزیابی کمی فراوانی ماهیان اساس تحقیقات علمی و مدیریت جمعیت‌های آنها است. مطالعات جمعیتی درباره آزادماهیان رودخانه ای نشان داده است که به طور طبیعی تنوع در فراوانی عددی این ماهیان در مقیاس های فضایی - زمانی یک قاعده است و جمعیت های قزل آلای خال قرمز از این قاعده مستثنی نیستند. درک این تنوع و تغییرات به دلایل متعدد از جمله برای طراحی ...
بیشتر
ارزیابی کمی فراوانی ماهیان اساس تحقیقات علمی و مدیریت جمعیت‌های آنها است. مطالعات جمعیتی درباره آزادماهیان رودخانه ای نشان داده است که به طور طبیعی تنوع در فراوانی عددی این ماهیان در مقیاس های فضایی - زمانی یک قاعده است و جمعیت های قزل آلای خال قرمز از این قاعده مستثنی نیستند. درک این تنوع و تغییرات به دلایل متعدد از جمله برای طراحی و تفسیر مطالعات ارزیابی اثرات محیط زیستی و برای نظارت بر استراتژی های مدیریت ماهیگیری بسیار حائز اهمیت است. هدف از مطالعه حاضر برآورد و بررسی تغییرات مکانی و زمانی تراکم قزل آلای خال قرمز (Salmo trutta) در رودخانه های پارک ملی لار و همچنین بررسی رابطه بین تراکم ماهیان در این رودخانه ها با تراکم بی مهرگان کف زی به عنوان غذای اصلی آن ها بود. به طور کلی هدف ارزیابی وضعیت قزل آلا در این منطقه برای برنامه ریزی حفاظت و مدیریت جمعیت های قزل آلا در آینده در مقابل اثرات انسانی و تغییر اقلیم بود. به علت کوچک بودن رودخانه های پارک ملی لار، برای دستیابی به برآوردهای جمعیت قابل اطمینان، تراکم ماهیان با استفاده از روش حذفی لو کرن محاسبه شد. تعداد کل ماهیان صید شده بعد از دو مرحله حذف، با منطقه مورد نظر استاندارد و به صورت تراکم در هر 100 متر مربع از سطح رودخانه بیان شد. برای بررسی تغییرات زمانی فراوانی ماهیان، نتایج مطالعه تراکم در سال 1388 با نتایج مطالعه تراکم این گونه در سال 1396به صورت کیفی مقایسه گردید. با توجه به محاسبات صورت گرفته در سال 1388 بیشترین فراوانی به ترتیب مربوط به تراکم ماهیان قزل آلا در ایستگاه دلیچای (آرو)، لار ( گزل دره) و سیاه پلاس ( به ترتیب 44، 43.2 و 33.4 در 100 متر مربع) و کمترین فراوانی مربوط به لار ( خرسنگ) و لار ( سرخک) ( به ترتیب 10.5 و 11.5 در 100 متر مربع ) بود. در سال 1396 بیشترین تراکم قزل آلا به ترتیب مربوط به رودخانه های سیاه پلاس، دلیچای (ورآرو) و الرم ( به ترتیب 175، 118 و 112 در 100 متر مربع ) بود و کمترین تراکم در رودخانه‌های دلیچای ( پایین دست) و آب‌سفید ( به ترتیب 48 و 49 در 100 متر مربع ) مشاهده شده است. توزیع و فراوانی آزادماهیان رودخانه ای در درجه اول توسط غذا و فضا تنظیم می شود. تنوع مشاهده شده در فراوانی عددی ماهیان قزل آلای خال قرمز در مقیاس منطقه ای نشان دهنده تنوع در کیفیت و دسترسی به زیستگاه این گونه در پارک ملی لار است. پیش بینی می شد که تنوع زیستگاهی همچنین با تاثیر بر فراوانی بی مهرگان آبزی که به عنوان منبع اصلی طعمه برای آزادماهیان رودخانه‌ای محسوب می شوند، تراکم ماهیان قزل آلای خال قرمز را در رودخانه های مختلف این منطقه تحت تاثیر قرار داده باشد. برخلاف پیش بینی ها 1388 نتایج آنالیز رگرسیون (R2= 0.02, p value= 0.72) و همبستگی اسپیرمن (r = 0.24) رابطه معنی داری را بین تراکم ماهیان و بی‌مهرگان کف زی در رودخانه های پارک ملی لار نشان نداد. یکی از دلایل این عدم همبستگی احتمالا مرتبط با صید ماهیان قزل آلا در پارک ملی لار در گذشته می باشد که با وجود وفور طعمه در برخی رودخانه‌ها ماهیان از تراکم کمی برخوردار بوده اند . نتایج مقایسه تراکم ماهیان در سال های 1388 و 1396 نشان داد که تراکم قزل آلا در رودخانه های لار در سال 1396در وضعیت مناسب-تری نسبت به سال 1388 می باشند. با توجه به اینکه در سال 1393 سازمان حفاظت محیط زیست صدور مجوزهای صید در این منطقه را متوقف نموده است یکی از علل افزایش تراکم ماهیان احتمالا اثر مثبت ممنوعیت صید بر این گونه است. نظر به اینکه فراوانی ماهیان قزل آلا در رودخانه های پارک ملی لار به لحاظ فضایی – زمانی متغیر می باشد ، نظارت پیوسته و ارائه برنامه‌های مدیریتی مناسب با افزایش گرمایش جهانی و آسیب پذیری این گونه ارزشمند به تغییرات دمایی برای حفظ این ماهیان در رودخانه های پارک ملی لار ضروری است. ضمن آنکه با توجه به تغییر اقلیم و در خطر انقراض بودن سایر جمعیت های قزل آلای خال قرمز در دیگر زیستگاه هایش باید از این جمعیت به عنوان یک جمعیت پشتیبان حفاظت نمود.
حسین مرادی زیناب؛ احمدرضا محرابیان؛ سیاوش نقی زاده؛ حسین مصطفوی؛ فرزانه خواجویی نسب
چکیده
سابقه و هدف: با افزایش نرخ نابودی تنوع زیستی در سال های اخیر روش های نوینی برای حفاظت پیدایش یافته اند. بعنوان نمونه شناساییناحیه هایی با تمرکز منحصربه فرد گونه های انحصاری و نیز زیستگاه گونه هایی با ارزش های ویژه مانند تمرکز گونه های دارویی و ژنتیکی و یامناطقی که به شدت در معرض تهدید قرار دارند می توان با می توان با صرف هزینه های کمتر ...
بیشتر
سابقه و هدف: با افزایش نرخ نابودی تنوع زیستی در سال های اخیر روش های نوینی برای حفاظت پیدایش یافته اند. بعنوان نمونه شناساییناحیه هایی با تمرکز منحصربه فرد گونه های انحصاری و نیز زیستگاه گونه هایی با ارزش های ویژه مانند تمرکز گونه های دارویی و ژنتیکی و یامناطقی که به شدت در معرض تهدید قرار دارند می توان با می توان با صرف هزینه های کمتر از بیشترین کارایی حفاظتی برخوردار شد.Onosma L در کشور ایران نیز تاکسون هایی حضور دارند که بدلیل تنوع بالا و تهدیدپذیری در اولویت حفاظتی قرار دارند، جنس .به عنوانیکی از این اولویت ها طبقه بندی می گردد که بواسطه اهمیت اکولوژیکی و دارویی و استقرار مرکز گونه زایی و تنوع آن در ایران، تعیین الگوهای پراکنش، اندمیسم و وضعیت حفاظتی آرایه های این جنس بسیار ضروری به نظر می رسد. مواد و روش ها: در این تحقیق، ابتدا بر اساس بانک اطلاعاتی تهیه شده از مطالعات میدانی قبلی و دادههای هرباریومی نقطه های انتشاربا قابلیت تفکیک پذیری ° 25 (grid cells) به گرید سلهای ArcGIS جغرافیایی گونه ها در نقشه ژئورفرنس ژئومورفولوژی ایران با نرم افزارUTM ( 20 کیلومتر × 20) °25 × استقرار یافته و منطقه های تنوع تعیین گردید. سپس براساس تنوع شرایط ژئومورفولوژیکی- اقلیمی،ایستگاه های متنوع برای ارزیابی انتخاب شد. سپس مطالعات میدانی در این ایستگاه ها براساس گرادیان ارتفاعی انجام گردید. در هر ایستگاه،بر اساس نوع رویشگاه و ویژگی های جمعیتی گونه ها سه تا پنج کوادرات استقرار یافت و در هر کوادرات سطح پوشش، تراکم، تنوع و سطح پوشش گونه هدف ارزیابی گردید. در هر کوادرات سه تا پنج فرد از هر گونه نمونه برداری و سپس از هر کوادرات نمونه خاک از سطح تاعمقی که ریشه استقرار دارد جمع آوری شد. به علاوه ویژگی های رویشگاه اعم از فیزیونومی رویشگاه ، تهدیدها و دیگر ویژگی های اکولوژیکی یادداشت گردید. افزون بر این نمونه های سند جمع آوری شده بر اساس روش های استاندارد تثبیت شده و ذخیره سازی شد. شناسایی تاکسون ها بر اساس فلورهای ایران، ایرانیکا و فلور عراق، فلور ترکیه، و شوروی سابق انجام شد. ارزیابی میزان تهدیدپذیری گونه ها بر اساس دستورالعمل منطقه ای فهرست سرخ اتحادیه جهانی حفاظت، ارزیابی وضعیت حفاظتی رویشگاه ها بر اساس دستورالعمل اتحادیه جهانیحفاظت از طبیعت و رده بندی گونه های نادر نیز بر اساس ترکیبی از روشهای استاندارد انجام گرفت. نتایج و بحث: در این مطالعه الگوهای انتشار تعداد نه گونه با 106 جمعیت از این جنس با رویکرد ژئوبوتانیکی انجام شده است. از میان نمونه های بررسی شده تعداد یک گونه متعلق به زیربخش Asterotricha، دو گونه متعلق به زیربخش Heterotricha و شش گونه متعلق به زیربخش Haplotricha میباشد که تنها چهار گونه از کل گونه های مطالعه شده انحصاری ایران می باشند. دامنه پراکنش ارتفاعی گونه های مورد مطالعه 455 متر تا 2950 متر از سطح دریا می باشد که گونه ها بیشتر، رویشگاه های مرتفع کوهستانی (1500 تا 2500 متر) و کوهپایه ای (900 تا 1500 متر) را اشغال کرده اند که همراستا با نتایج مطالعات قبلی می باشد. بیشتر جمعیت ها در رویشگاه هایی با شیب ملایم تا نیمه تند با دامنه جنوبی و اقلیم نیمه مرطوب، مدیترانه ای و نیمه خشک پراکنش یافته اند. رویشگاه هایی با میانگین دمای سالیانه صفر تا ده درجه سانتیگراد، متوسط بارندگی سالیانه 200 تا 500 میلیمتر، عمق خاک کم و ساختارهای زمینشناسی رسوبی، آذرین، آتشفشانی-رسوبی بیشترین غنای گونه ای را به خود اختصاص داده اند. گونه های این جنس در مختصات جغرافیایی 37 تا 38 درجه عرض شمالی و 47 تا 48 درجه طول شرقی از بیشترین غنای گونه ای برخوردار هستند و غنای کلی گونه ها به سمت شمال کاهش نسبی و تدریجی نشان می دهد. همچنین گونه ی O. sabalanica بیشترین درجه تهدیدپذیری و گونه های O. microcarpa و O. elwendica کمترین درجه تهدیدپذیری را به خود اختصاص داده اند و گونه های O. sabalanica و O. subsericea از نادرترین گونه های مورد مطالعه این جنس در منطقه محسوب می شوند. نتیجه گیری: گونه های نادر این جنس بیشتر جمعیت های کوچکی داشته و تنها در یک منطقه جغرافیایی و دامنه های ارتفاعی محدودیپراکنش دارند که همین امر سبب آسیب پذیری شدید آنها در برابر خطرهای تهدید کننده می گردد. بنابراین در کنار روش های حفاظتگونه ها در زیستگاه طبیعی، حفاظت گونه محور و تمرکز بر روی روش های حفاظت خارج از زیستگاه نیز توصیه می شود.
محمد رضا کنعانی
دوره 14، شماره 3 ، مهر 1395، ، صفحه 173-186
چکیده
سابقه و هدف: پارک‌های ملی به‌منظور جلوگیری از انقراض گونه‌های گیاهی و جانوری و به‌عنوان ذخیره‌گاه‌های ژنتیکی گونه‌های گیاهی و جانوری در هر کشور ارزشمند و یکی از مهم‌ترین پشتوانه‌های اساسی برای احیای طبیعت هستند. پارک ملی بمو با وسعت 48075 هکتار در مجاورت شهر شیراز قرار دارد. این تحقیق برای نخستین بار به ارزیابی حفاظتی و اکولوژیک ...
بیشتر
سابقه و هدف: پارک‌های ملی به‌منظور جلوگیری از انقراض گونه‌های گیاهی و جانوری و به‌عنوان ذخیره‌گاه‌های ژنتیکی گونه‌های گیاهی و جانوری در هر کشور ارزشمند و یکی از مهم‌ترین پشتوانه‌های اساسی برای احیای طبیعت هستند. پارک ملی بمو با وسعت 48075 هکتار در مجاورت شهر شیراز قرار دارد. این تحقیق برای نخستین بار به ارزیابی حفاظتی و اکولوژیک گیاهان آوندی آن می‌پردازد.مواد و روش‌ها: نقشه‌ها و زیستگاه‌های مختلف، طی سال‌های 1378تا 1390 مورد بررسی کتابخانه‌ای و پیمایش صحرایی قرار گرفتند. گیاهان بر اساس فلورهای موجود ایران (فارسی و لاتین) و کشورهای همسایه در محل هرباریوم دانشگاه شهید بهشتی شناسایی شدند و همچنین برخی گونه‌هااز طریق مقایسه با نمونه‌های هرباریوم ایران و هرباریوم موسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع کشور (TARI) شناسایی شدند.نتایج و بحث: از مجموع 1830 نمونه جمع‌آوری‌شده، تعداد 534 گونه شناسایی و ثبت شد. ارزیابی حفاظتی گونه‌‌ها نشان داد که 129 گونه در وضعیت کمتر نگران‌کننده (LC)، 7 گونه آسیب‌پذیر (VU)، 1 گونه در خطر انقراض (EN) و 397 گونه فاقد اطلاعات کافی حفاظتی (DD) بودند. همچنین وضعیت بومزادی فلور منطقه نشان داد که سهم گونه‌های انحصاری منطقه نسبت به کل گونه‌های انحصاری ایران، 1/5 % است و از 74 گونه‌ی بومزاد استان فارس، تعداد 26 گونه (1/35%) آن در محدوده‌ی منطقه‌ی پژوهش رویش داشتند. بررسی بوم‌شناختی شکل زیستی نشان داد که کاموفیت‌ها با 2/53 % بیشترین و پس از آن تروفیت‌ها با 7/21 % شکل زیستی غالب را به خود اختصاص دادند. نتایج دادههای مربوط به کورولوژی منطقه نشان داد که ناحیه ایران-تورانی با فراوانی 4/51% و سپس نواحی ایران و آناتولی و مدیترانه‌ای به ترتیب با 7/21% و 2/14% بیشترین عناصر گیاهی را به خود اختصاص دادند.نتیجه‌گیری: مقایسه فلور مناطق همجوار با پارک ملی بمو و بررسی‌های روایی و چشمی نشان داد که نقش حفاظتی توانسته بود برخی گونه‌های دارویی، خوراکی و دامی را از معرض خطر دور نگه دارد. همچنین به‌نظر می‌رسد نقش کاهش بارندگی‌ها و آتش‌سوزی‌های سال‌های اخیر، عمدتا روی گیاهان یک ساله چشمگیرتر بوده است. بنابراین نیاز به حفاظت و آموزش درباره حفظ گونه‌های گیاهی و استفاده بهینه از گیاهان در مناطقی مثل استان فارس که محل مهمی برای کوچ و اسکان عشایر است، ضرورت بیشتری دارد.
احمدرضا محرابیان؛ راضیه غفوری؛ علی موذنی
دوره 13، شماره 4 ، دی 1394، ، صفحه 59-74
چکیده
تهدیدهای گسترده علیه بیوسفر جهانی و کمبود بودجه های حفاظتی، شیوه های کارامدتری را جهت اجرای طرح های حفاظتی بنا نهاده است. رویکرد جامع نگر به تنوع زیستی رویکرد رویکرد حفاظت اکوسیستم محور را تقویت نموده است. حوضه آبریز تالاب میقان اراک بواسطه اهمیت اکوسیستمی و تهدیدهای گسترده زیست محیطی به عنوان یک نمونه مناسب جهت این ارزیابی انتخاب ...
بیشتر
تهدیدهای گسترده علیه بیوسفر جهانی و کمبود بودجه های حفاظتی، شیوه های کارامدتری را جهت اجرای طرح های حفاظتی بنا نهاده است. رویکرد جامع نگر به تنوع زیستی رویکرد رویکرد حفاظت اکوسیستم محور را تقویت نموده است. حوضه آبریز تالاب میقان اراک بواسطه اهمیت اکوسیستمی و تهدیدهای گسترده زیست محیطی به عنوان یک نمونه مناسب جهت این ارزیابی انتخاب گردیده است. در حوضه آبریز تالاب میقان شرایط اکوتونی ناشی از تغییر تدریجی رویشگاههای هالوفیت به رویشگاههای غیر هالوفیت، رویشگاههای کویری به کوهستانی و رویشگاههای خشکی به رویشگاههای تالابی و نیز حضور رویشگاههای متباین، تنوع گونه ها، ریختارها و اجتماعات گیاهی، تنوع بالای جانوری، پتانسیل ایجاد تالاب بین المللی و قابلیت ایجاد منطقه مهم پرندگان، وجود منطقه شکار ممنوع از اهمیت اکولوژیکی و اکوتوریستی زیادی برخوردار شده است. به علاوه عدم وجود رودهای دائمی، خشکسالی، برداشت بی رویه آب های زیر زمینی ، تغییر شیب هیدرولوژیکی، کاهش کیفت آب های زیر زمینی، آلودگی های شیمیایی و میکروبی، برداشت املاح و عدم وجود مطالعات آمایش سرزمینی و سبب چالش ها و آسیب جدی در مدیریت و حفاظت تالاب شده است. بنابراین ارزیابی و تدوین اطلاعات پایه این منطقه و اجرای برنامه های مدیریتی نقش مهمی در حفاظت تالاب خواهد داشت.
ژانت بلیک
دوره 6، شماره 1 ، مهر 1387
چکیده
این مقاله نگاهی کلی به حقوق بین الملل حفاظت از حیات وحش با هدف نشان دادن گستردگی و تنوع روش های موجود در آن دارد و به شرح زیر طبقه بندی می گردد. حفاظت از نظر زیست گاه، حفاظت از نظر تنوع گونه ها، حفاظت از طریق کنترل تجارب و حفاظت بعنوان بخشی از سیستم زیستی . حقوق بین الملل برای (a) حفاظت از حیات وحش تصویر کاملاً پیچیده ای را ارائه می دهد . ...
بیشتر
این مقاله نگاهی کلی به حقوق بین الملل حفاظت از حیات وحش با هدف نشان دادن گستردگی و تنوع روش های موجود در آن دارد و به شرح زیر طبقه بندی می گردد. حفاظت از نظر زیست گاه، حفاظت از نظر تنوع گونه ها، حفاظت از طریق کنترل تجارب و حفاظت بعنوان بخشی از سیستم زیستی . حقوق بین الملل برای (a) حفاظت از حیات وحش تصویر کاملاً پیچیده ای را ارائه می دهد . از آنجا که آن در برگیرنده (b) ( آن براساس روش های متفاوتی است (و یا یک ترکیبی از آنها آن همچنین (c) مناطقی است که در داخل یا خارج از مرزهای ملی نیز می گردد شامل مناطقی مانند اقیانوس منجمد و مناطق د ریایی بین المللی که از رژیم حقوق و موضوع حفاظت حیوانات که اجرای (d) بین المللی ویژه ای برخوردار است قانونی آن مرزهای منطقه ای را محترم نمی شمارند. برای شفاف تر کردن، این مقاله قوانین مربوطه را به روش زیر مورد تجزیه و تحلیل قرار می دهد : کاربرد کلی قراردادهای جهانی؛ قراردادهای بین المللی حفاظت از محل سکونت و یا انواع گونه ها؛ و قراردادهای منطقه ای. سایر موضوعات مورد بررسی شامل استفاده از اصطلاحات علمی در یک مفهوم حقوقی و رابطه بین مراقبت از حیات وحش و شفاف سازی ماهیت (a) حقوق و رفاه حیوانات است . این تجزیه و تحلیل با هدف مسئولیت هایی که دولت ها بعنوان طرف های این قراردادها و اقداماتی که لازمست به ما کمک می کند تا مؤثرترین راهبردهای لازم (b) برای اجرای آنها انجام دهند و را برای توسعه قوانین حفاظتی ملی و سایر تمهیدات آتی بکار بریم . با توجه به محدودیت فضایی قابل دسترسی، حفاظت از انواع گونه های زمینی تمرکز بررسی این مقاله می باشد، ولی قراردادهایی که اینجا مورد بررسی قرار می گیرد همچنین برای آب های مرکزی و منطقه ای طرف ها هم کاربرد دارد.
سید محمود عقیلی؛ پونه رسولی؛ لیلا عبدلی
دوره 5، شماره 3 ، فروردین 1387
چکیده
مطالعه ای جهت بررسی وضعیت ماهیان رودخانه های الموت و طالقان ( درحوضه آبریز رودخانه سفید رود) با استفاده ازدستگاه الکتروشوکر و اثرات احتمالی احداث سد مخزنی بر روی ماهیان این دو رودخانه در مهر ماه 1379 صورت گرفت. 9 گونه متعلق به 7 جنس و 3 خانواده شناسایی شدند: Salmo trutta, Oncorhynchus mykiss, Nemachilus , B.mursa , B.capito, Barbus lacerta, bergianus, Alburnoides, Leuciscus cephalus, Capoeta Capoeta ...
بیشتر
مطالعه ای جهت بررسی وضعیت ماهیان رودخانه های الموت و طالقان ( درحوضه آبریز رودخانه سفید رود) با استفاده ازدستگاه الکتروشوکر و اثرات احتمالی احداث سد مخزنی بر روی ماهیان این دو رودخانه در مهر ماه 1379 صورت گرفت. 9 گونه متعلق به 7 جنس و 3 خانواده شناسایی شدند: Salmo trutta, Oncorhynchus mykiss, Nemachilus , B.mursa , B.capito, Barbus lacerta, bergianus, Alburnoides, Leuciscus cephalus, Capoeta Capoeta B.mursa bipunctatus جمعیت نسبتا کمی در ایران دارد، لذا می بایست نسبت به حفظ زیستگاه های آن اقدام نمود . گونهB.capito نیز به دلایل دارا بودن ارزش های صید ورزشی و همچنین ارزش اقتصادی در حوضه جنوب خزر تحت فشار صیادی بوده و می بایست تمهدیات لازم جهت حفظ این گونه صورت گیرد و به دلیل این که زیستگاه S.trutta دربالای سد است خطر کمتری آن را تهدید می کند سایر گونه ها دارای فراوانی مناسبی در منطقه مورد بررسی هستند. با توجه به اهمیت رودخانه سفید رود به عنوان یکی از مهم ترین زیستگاه های آبی حوضه جنوب دریای خزر برای گونه های مهم ماهیان با ارزش اقتصادی دریای خزر ک ه به این رودخانه وابسته اند وبا توجه به وجود سد مخزنی منجیل بر روی این رودخانه و برداشت بیش ازحد آب برای کشاورزی و آبزی پروری از این رودخانه نباید تاثیر احداث سد در منطقه الموت یا طالقان را تنها بر روی ماهیان این منطقه بررسی نمود، بلکه می بایست تمام حوضه رودخانه سفید رود را در نظر گرفت
رحمان پاتیمار
دوره 4، شماره 3 ، فروردین 1386
چکیده
جهت بررسی ترکیب گونه ای ماهیان تالابهای بین المللی استان گلستان که یک سری از دریاچه های تقریبا ایزوله آب شیرین میباشند، از شهریور 1379 تا مرداد 1381مطالعه انجام شد. نتایج نشان داد که گونه های غیر بومی در تالابها غالب میباشند. از 10 گونه نمونه برداری شده ، چهار گونه شامل تیزه کولی(Hemiculter leucisculus) ، کاراس (Carassius auratus)، آمورچه(Pseudorasbora parva) و گامبوزیا ...
بیشتر
جهت بررسی ترکیب گونه ای ماهیان تالابهای بین المللی استان گلستان که یک سری از دریاچه های تقریبا ایزوله آب شیرین میباشند، از شهریور 1379 تا مرداد 1381مطالعه انجام شد. نتایج نشان داد که گونه های غیر بومی در تالابها غالب میباشند. از 10 گونه نمونه برداری شده ، چهار گونه شامل تیزه کولی(Hemiculter leucisculus) ، کاراس (Carassius auratus)، آمورچه(Pseudorasbora parva) و گامبوزیا (Gambusia)غیر بومی بودند. تالابهای آلما گل و آلاگل به ترتیب در برگیرنده 80. 89% و 57. 79% از کل فراوانی ماهیان) گونه های غیر بومی بوده که نشان دهنده کاهش گونه های ماهیان بومی میباشد. فراوان ترین گونه های غیربومی شامل H . leucisculus درآلما گل (58%)C.auratus در آلاگل (6. 77%) و H. leucisculusدر آجی گل (82. 16%) بودهمانند فراوانی عددی ، دو گونه غیر بومی Hemiculter leusisculus و Carassius auratus بیشترین بیومس را به ترتیب در تالابهای آلماگل و آلاگل داشتند. این وضعیت اهمیت حفاظت و نگهداری را بیشتر نشان میدهد . بنابر این اگر تاکید بیشتر بر حفاظت ماهیان بومی بدون در نظر گرفتن ارزشهای اقتصادی انجام نپذیرد این گونه ها با کاهش مداوم مواجه شده و یا حتی ممکن است بطور کامل از بین بروند.
قاسم حبیبی بی بالانی؛ باریس مجنونیان
دوره 2، شماره 8 ، تیر 1384
چکیده
اخیرا بروز زمین لغزش در اکثر نواحی شیبدار و به خصوص منطقه شمال کشور، در اثرر تغییر کاربری زمین و همچنین تخریب و یا کاهش پوشش جنگلی در آن، باعث به وجود آوردن خسارت ملی و منطقه ای فراوان شده است. در این مقاله سعی شده است که میزان افزایش پایداری توده های خاک مستعد به رانش در اثر تخریب جنگل های مخروبه شمال کشور با توجه به روش پایدارسازی خاک ...
بیشتر
اخیرا بروز زمین لغزش در اکثر نواحی شیبدار و به خصوص منطقه شمال کشور، در اثرر تغییر کاربری زمین و همچنین تخریب و یا کاهش پوشش جنگلی در آن، باعث به وجود آوردن خسارت ملی و منطقه ای فراوان شده است. در این مقاله سعی شده است که میزان افزایش پایداری توده های خاک مستعد به رانش در اثر تخریب جنگل های مخروبه شمال کشور با توجه به روش پایدارسازی خاک به شیوه بیشاپ در منطقه رحیم آبادی رودسر مورد بررسی قرار گیرد،تا به این وسیله نقش مثبت این گونه درختی غیر صنعتی در جنگل های شمال کشور مشخص تر گردد. حداقل پوشش گیاهی مناسب برای پایدارسازی خاک با توجه به شیب منطقه 27 درجه و زاویه اصطکاک داخلی ذرات خاک 20درجه برای پوشش درختی انجیلی به میزان 40درصد می باشد و کمتر از این مقدار باعث ایجاد رانش در خاک به صورت کند و یا سریع خواهد شد.
