ارزیابی اثربخشی برنامه های کنترل آلودگی هوا در تهران با استفاده از تجزیه و تحلیل روند کیفیت هوا

نوع مقاله : Original Articles

نویسندگان

1 گروه آلودگی های محیط زیست، پژوهشکده علوم محیطی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

2 گروه برنامه ریزی و طراحی محیط زیست، پژوهشکده علوم محیطی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

3 گروه کشاورزی اکولوژیک، پژوهشکده علوم محیطی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

چکیده

سابقه و هدف:
رشد جمعیت، ترافیک و گسترش صنعتی سبب ایجاد آلودگی هوا در کلانشهرها مانند تهران  شده است. با توجه به این واقعیت که آلودگی هوا می تواند صدمه جدی به سلامت شهروندان وارد آورد، مطالعات مختلفی در سطوح ملی و بین المللی انجام گرفته است. بدون شک یکی از مهمترین راه های کاهش آلودگی محیطی، استفاده از برنامه های کنترلی و اقدام ­های کاهشی است. لذا این تحقیق با هدف بررسی اثربخشی برخی طرح ها و برنامه های کاهش آلودگی هوا در کلان شهر تهران انجام شده است.
مواد و روش ها:
به منظور بررسی تغییرپذیری­ های سالانه آلاینده های هوا (CO، PM10، O3، SOX، NO2، NO) ، غلظت این پارامترها از سال 2005 تا 2012 در تهران مورد بررسی قرار گرفت و از تجزیه و تحلیل همبستگی پیرسون، رگرسیون گام به گام (نرم افزار SAS) برای ارزیابی رابطه بین آلودگی هوا، تعداد وسیله ­های نقلیه و مصرف سوخت در تهران استفاده شد.
نتایج و بحث:
از سال 2005 تا 2012، غلظت سالانه منوکسید کربن کاهش یافته است. بیشترین غلظت این آلاینده در سال 2006 در حدود 5 میلی گرم بر لیتر و کمترین مقدار آن در سال 2011 در حدود 2 میلی گرم بر لیتر بود. در طول همان دوره، روند سالانه ذرات معلق از 100 تا 140 میکروگرم بر متر مکعب افزایش و در این سال ها، روند سالانه تغییر غلظت ازن از 0.03 میلی گرم در لیتر به 0.02 میلی گرم در لیتر کاهش یافت. در همین زمان غلظت سالانه دی اکسید گوگرد از 0.055به 0.03 میلی گرم در لیتر کاهش و روند نیتروژن دی اکسید نیتروژن و غلظت منوکسید نیتروژن در طول سال های 1390-1384 از 10.07 به 0.2 میلی گرم در لیتر و از 0.05. به 0.01 میلی گرم در لیتر کاهش یافت.
نتیجه­ گیری:
نتایج نشان می دهد که روند تغییر غلظت سالانه آلاینده­ ها در سال­های1390-1384 برای همه­ ی آلاینده­ ها به غیر از ذرات معلق کاهشی است و حذف وسیله ­های نقلیه فرسوده، استفاده از وسیله­ های نقلیه هیبریدی و افزایش مصرف خودروهای گاز سوز نقش مهمی در کاهش آلودگی هوای تهران دارد. همچنین با توجه به نتایج تجزیه همبستگی و معنی­ دار بودن اثر خروج خودروهای فرسوده بر آلاینده­ های اتمسفری، تاثیر اجرای این سیاست در کاهش آلاینده­ ها موثر بوده است. نتایج تجزیه رگرسیون گام به گام در طول سال‌های1390-1384 نشان می­ دهد که خروج خودروهای فرسوده و جایگزینی با سواری دوگانه سوز بیشترین اثر را در کاهش انتشار گاز منوکسید کربن در سطح شهر تهران داشته است.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Assessing the effectiveness of air pollution control programs in Tehran using air quality trend analysis

نویسندگان [English]

  • Zohreh Khorasanian 1
  • Naghmeh Mobarghaee Dinan 2
  • Saeed Soufizadeh 3
  • Reihaneh Rasoolzadeh 2
1 Department of Environmental Pollution, Environmental Sciences Research Institute, Shahid Beheshti University, Tehran, Iran
2 Department of Environmental Planning and Design, Environmental Sciences Research Institute, Shahid Beheshti University, Tehran, Iran
3 Department of Agroecology, Environmental Sciences Research Institute, Shahid Beheshti University, Tehran, Iran
چکیده [English]

Introduction:
Population growth, traffic jam, and industrial development generate air pollution in metropolises such as Tehran. Regarding the fact that air pollution can cause serious damage to the health of citizens, various studies have been conducted at the national and international levels. Undoubtedly, one of the most important ways to reduce environmental pollution is the use of control programs and measures. Therefore, this study aims to evaluate the effectiveness of some plans and programs to reduce the air pollution of a metropolis (Tehran).
Material and methods:
To determine the annual fluctuations in air pollutants (Carbon Monoxide (CO), Particulate Matter of 10 microns in diameter or smaller (PM10), Ozone (O3), Sulfur Oxides (SOX), Nitrogen Dioxide (NO2), and Nitrogen Monoxide (NO)), the concentration of these parameters was investigated in Tehran from 2005 to 2012. Pearson correlation analysis and stepwise regression (SAS software) were used to evaluate the relationships between air pollution, number of vehicles and fuel consumption in Tehran.
Results and discussion:
From 2005 to 2012, the trend of annual changes in CO concentration was decreased. The highest concentration of this pollutant (2006) was 5 mg/l and the lowest concentration (2011) was about 2 mg/l. During the same period, the annual trend of PM10 increased from 100 to140 μg/m3. In these years, the annual trend of ozone decreased from 0.03 mg/l to 0.02 mg/l. Meanwhile, the annual concentration of sulfur dioxide decreased from 0.055 to 0.03 mg/l. Changes in annual NO2 and NO concentration decreased during the mentioned years from l0.07 to 0.2 mg/l and from 0.05 to 0.010 mg/l, respectively.
Conclusion:
Results show that the trend of annual change in the concentration of pollutants was decreasing for all pollutants (except for suspended particles) from 2005 to 2012. Eliminating eroded cars, and using hybrid and gas-fueled vehicles played an important role in reducing air pollution in Tehran. Also, due to the results of the correlation analysis and the significance of the effect of eroded cars on atmospheric pollutants, the impact of this policy on reducing emissions was significant. The results of stepwise regression analysis from 2005 to 2012 showed that eliminating the eroded cars and replacing them with dual-fuel ones had the most significant effect on reducing carbon monoxide emissions in Tehran.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Air pollution
  • Trend analysis
  • Air pollution control
  • Pearson correlation
  • Stepwise regression

مراجع

  1. Afandi Zadeh, Sh. and Rahimi, A., 2005. Evaluation of the effects of air pollution caused by the transportation system in Tehran. Fourth national congress of civil engineering, University of Tehran. Tehran.
  2. Asari, E., Ghole, VS. and Sen, P., 2006. Study on the Status of SO2 in Tehran, Iran. Journal Science of Environment. 2(10), 75-82.
  3. Azhdarpoor, A. and Asilian, H. 2005. Investigation of a three-year set of data of concentration of particulate and carbon monoxide in Tehran. First specialized conference on the environmental engineering, Tarbiat Modares University, Tehran.
  4. Beer, T., 1995. The predicted impact of revised Australian car design rules on Melbourne air quality trends. Mathematical and computer modeling. 21(9), 99-103.
  5. Boogaard, H., Janssen, N., Fischer, P, Kos, G., Weijers, E., Cassee, F., Zee, S., Hartog, J., Meliefste, K., Wang, M., Brunekreef, B. and Hoek, G., 2012. Impact of Low Emission Zones and Local Traffic Policies on Ambient Air Pollution Concentrations. Science of the Total Environment. 20(5), 132–140.
  6. Byers, D. and Matlock, G., 2012. EPA issues to reduce air pollution from the oil and natural gas industry. Oil & gas alert (update on tax legislation).
  7. Canepa, E., Modesti, F. and Ratoo, C.F., 2000. Evaluation of the SAFE_AIR Code against Air Pollution Field and Laboratory Experiments, Atmospheric Environment. 34(28), 4805–4818.
  8. Damankeshide, M., Shojaei, M. and Ali Mardani, F. 2011. A Study of the effect of replacing old lightweight gasoline burning vehicles with new ones on the air pollution in Tehran. The 11th international conference on transport and traffic engineering.
  9. Davis, l., 2008. The Effect of Driving Restrictions on Air quality in Mexico City. The University of Michigan. 116 (21), 38-81.
  10. Ejtehadi, M., 1386. Investigation of urban air pollution caused by transportation system with emphasis on suspended particles and providing management solutions (case study: Tehran). The 10th national conference on the health, Hamadan.
  11. Engelbercht, J. P. and Jayanty, R. K., 2013. Assessing sources of airborne mineral dust and another aerosol, in Iraq. Aeolian Research. 9(21), 153-160.
  12. Asadollah-Fardi, G. (2008). Air quality management in Tehran. As of June, 19.
  13. Fischer, P., Marra, M., Ameling, C., Janssen, N. and Cassee, F., 2011. Trends in relative risk estimates for the association between air pollution and mortality in The Netherlands, 1992–2006, Environmental Research. 111(1), 94–100.
  14. Haji Yahya, N., 2007. Air Pollution Management in South East Asia, Urban Environmental Management and Air Quality In Less Developed Countries. Copenhagen. 978-981.
  15. Loizeau, M., Buteau, S., Chaix, B., McElroy, S., Counil, E. and Benmarhnia, T. (2018). Does the air pollution model influence the evidence of socio-economic disparities in exposure and susceptibility? Environmental Research. 167, 650-661.
  16. Pachon, J., Behrentz, E. and Rojas, N., 2007. Challenges in Bogota Air Quality: Policies and Technology. Revista Ingenieria e Investigacion. 30(4), 105-115.
  17. SAS Institute, 2001. SAS System, eighth ed. SAS Inst., Cary, NC.
  18. Shaw, J., 2007. The Air Quality Strategy for England, Scotland, Wales and Northern Ireland. Presented to Parliament by the Secretary of State for Environment, Food and Rural Affairs, By Command of Her Majesty (Laid before the Scottish Parliament by the Scottish Ministers, Laid before the National Assembly for Wales by Welsh Ministers, Laid before the Northern Ireland Assembly by the Minister of the Environment.
  19. Takeuchi, A., Cropper, M. and Benton, A., 2007. The Impact of Policies To Control Motor Vehicle Emissions In Mumbai, India. Journal of Regional Science. 47(5), 46-27.
  20. Tern, A.C., 1982. History of Air Pollution Legislation in the United States, Journal of the Air Pollution Control Association. 32(1), 236-245.
  21. Vicent, A.B., Sanfeliu, T. and Jordan, M.M., 2012.Assesment of PM10 pollution episodes in a Ceramic Cluster (NE: Spain): Proposal of a New Quality Index for PM10, AS, Cd, Ni, and Pb.Journal of Environmental Management. 108)12), 92-101.
  22. Yang, J. and Zhang, B. (2018). Air pollution and healthcare expenditure: Implication for the benefit of air pollution control in China. Environment international, 120, 443-455.
فصلنامه علوم محیطی
دوره 17، شماره 1
فروردین 1398
صفحه 239-252

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار