نجم السادات موسوی؛ مریم شریفیان ثانی؛ ساناز صنایع گلدوز؛ غلامرضا قائدامینی هارونی؛ آذر درویشی؛ فاطمه قمرزاد شیشوان
چکیده
سابقه و هدف: بخش عمده مشکلات موجود در محیط زیست، ریشه در نبود آگاهی لازم و ضعف فرهنگی در زمینه ارتباط انسان و طبیعت دارد، در واقع نوعی مشکل فرهنگی محسوب می شود. از آنجا که نهادینه کردن آموزش و فرهنگ محیط زیستی از زمان کودکی آغاز می شود، بنابراین دوره رسمی پیش دبستان می تواند یکی از مهمترین دوره های سرمایه گذاری آموزشی ...
بیشتر
سابقه و هدف: بخش عمده مشکلات موجود در محیط زیست، ریشه در نبود آگاهی لازم و ضعف فرهنگی در زمینه ارتباط انسان و طبیعت دارد، در واقع نوعی مشکل فرهنگی محسوب می شود. از آنجا که نهادینه کردن آموزش و فرهنگ محیط زیستی از زمان کودکی آغاز می شود، بنابراین دوره رسمی پیش دبستان می تواند یکی از مهمترین دوره های سرمایه گذاری آموزشی و فرهنگی در زمینه محیط زیست باشد. لذا هدف پژوهش حاضر، نیازسنجی و بررسی تاثیر دورههای آموزشی بر سطح نگرش، دانش و مهارت های محیط زیستی دانشجویان رشته ی رشد و پرورش کودکان پیش دبستان دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی بعنوان پیشگامان آموزش حفظ محیط زیست به کودکان پیش دبستانی است. مواد و روش ها: برای دستیابی به هدف فوق، 55 نفر از دانشجویان دو ترم آخر رشته ی رشد و پرورش کودکان پیش دبستان دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی در سال تحصیلی 97-96 به روش نمونه گیری در دسترس، انتخاب شدند. در این بررسی سه پرسشنامه 14 سوالی جهت سنجش سطح نگرش، دانش و مهارت نسبت به محیط زیست و مباحث مرتبط مورد استفاده قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون t دو نمونه وابسته در نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد. جهت سطح بندی نمره نهایی پاسخ دهندگان از روش منطق 25 درصد ریاضی استفاده شد. نتایج و بحث: روایی ابزارهای مورد استفاده از طریق روایی محتوا و با دو سنجه روایی محتوا (CVI) و نسبت روایی محتوا (CVR)، و پایایی آنها با استفاده از ضریب آلفای کرنباخ (همسانی درونی) و ضریب همبستگی درون طبقاتی (پایایی در طول زمان) مورد بررسی قرار گرفت. با توجه به نتایج به دست آمده هر سه ابزار از روایی محتوای قابل قبول ، همسانی درونی و پایایی در طول زمان برخوردار بودند. مقادیر آلفای کرنباخ سه ابزار سنجش نگرش، دانش و مهارت به ترتیب برابر 0.702، 0.881 و 0.951 و مقادیر ضریب همبستگی درون طبقاتی سه ابزار به ترتیب برابر 0.665، 0.721و 0.734 به دست آمد. با توجه به نتایج به دست آمده برگزاری دوره آموزشی موجب تغییر نگرش (15.2=Eta2= 2.39، 0.023=p،, t)، بالابردن دانش (7/84= Eta2=13.31، 0.001>p، ,t) و افزایش سطح مهارت (8/59=Eta2=6.90، 0.001>p، , t) آزمودنی ها شد. بر اساس نتایج توصیفی مشخص شد که قبل از مداخله 45.5 درصد آزمودنی ها نگرش بالا و بعد از مداخله 75.8درصد نگرش بالایی در خصوص محیط زیست داشتند. همچنین، قبل از مداخله سطح دانش 60.7 درصد آزمودنی ها در سطح پائین تا پائین-پائین در حالیکه بعد از مداخله سطح دانش 84.8 درصد آزمودنیها در سطح بالا بود. در نهایت، قبل از مداخله سطح مهارت 36.6 درصد آزمودنی ها در سطح بالا در حالی که بعد از مداخله سطح مهارت 87.9 درصد در سطح بالا بود. نتیجه گیری: بر اساس یافته های به دست آمده مشخص شد که برگزاری دوره آموزشی بیشترین تأثیر را به ترتیب بر افزایش سطح دانش نسبت به محیط زیست، و بعد از آن افزایش سطح مهارت و در نهایت تغییر نگرش داشته است. یافته های تحقیق حاضر نشان داد که برگزاری دوره های آموزش محیط زیست باعث بهبود سطح نگرش، دانش و مهارت دانشجویان می شود.
هادی ویسی؛ هادی همتیار؛ هادی آذرکردار
دوره 5، شماره 2 ، دی 1386
چکیده
هدف این مطالعه تعیین ارتباط بین دانش و نگرش های دانشجویان نسبت به کشاورزی پایدار بود. پاسخگویان 99 نفر از دانشجویان سال آخر کارشناسی 10 رشته در دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران بودند. پرسشنامه ای با مقیاس طیف 10 درجه ای برای سنجش ارتباط بین نگرش ها و دانش دانشجویان در ارتباط با کشاورزی پایدار استفاده شد( از 0 تا 10) دانشجویان دانش خود را در ...
بیشتر
هدف این مطالعه تعیین ارتباط بین دانش و نگرش های دانشجویان نسبت به کشاورزی پایدار بود. پاسخگویان 99 نفر از دانشجویان سال آخر کارشناسی 10 رشته در دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران بودند. پرسشنامه ای با مقیاس طیف 10 درجه ای برای سنجش ارتباط بین نگرش ها و دانش دانشجویان در ارتباط با کشاورزی پایدار استفاده شد( از 0 تا 10) دانشجویان دانش خود را در باره سیاست های کشاورزی پایدار محدود ارزیابی نمودند . اما نگرش مناسبی به ویژه در ابعاد محیط زیستی و معیشتی (امنیت غذایی) نسبت به کشاورزی پایدار ابراز نمودند. یافته ها نشان داد که ابعاد محیط زیستی و امنیت غذایی نگرش با ابعاد فعالیت ها و نظام های کشاورزی دانش کشاورزی پایدار دارای سهم بیشتری در ارتباط بین دانش و نگرش دانشجویان نسبت به کشاورزی پایدار می باشند. و بالاخره این که برای ارتقای نگرش دانشجویان نسبت به کشاورزی پایدار پیشنهاد می شود که توجه بیشتری به ابعاد سیاست گذاری کشاورزی پایدار در برنامه های آموزشی مبذول گردد
