احمدرضا فرزانه؛ مریم میرابی؛ مهدی جلیلی قاضی زاده؛ مریم عباسی
چکیده
سابقه و هدف: منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس واقع در عسلویه دارای واحدهای پتروشیمی بسیاری می باشد که سالانه حجم قابل توجهیاز انواع پسماندهای مختلف (اعم از عادی و خطرناک) در این واحدها تولید می شود. دو مورد از مهمترین پسماندهای تولیدی در مجتمع هایپتروشیمی، پسماند مولکولارسیو و پسماند کاتالیست می باشد که بر اساس آمار موجود، بطور میانگین ...
بیشتر
سابقه و هدف: منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس واقع در عسلویه دارای واحدهای پتروشیمی بسیاری می باشد که سالانه حجم قابل توجهیاز انواع پسماندهای مختلف (اعم از عادی و خطرناک) در این واحدها تولید می شود. دو مورد از مهمترین پسماندهای تولیدی در مجتمع هایپتروشیمی، پسماند مولکولارسیو و پسماند کاتالیست می باشد که بر اساس آمار موجود، بطور میانگین و طی 25 سال آینده، سالانه 3000تن پسماند مولکولارسیو و 2000 تن پسماند کاتالیست در این منطقه تولید می شود. نظر بضرورت مدیریت بهینه پسماندهای صنعتی، هدفاولیه این پژوهش شناسایی و طبقه بندی این دو نوع پسماند می باشد و در ادامه، قابلیت بازیابی این پسماندها و بطور خاص امکان سنجی استفاده از آنها در ساخت بتن بررسی می شود. مواد و روش ها: در ابتدا شناسایی و طبقه بندی این دو پسماند با استفاده از آزمایش های آنالیز عنصری، اندازه گیری فلزهای سنگین و تعیینترکیب های آلی و مقایسه آن با استاندارد سمیت EPA انجام شده است. در ادامه بمنظور امکان سنجی استفاده از این دو نوع پسماند درساخت بتن، طرح اختلاط اولیه بتن که شامل چگونگی جایگزینی این دو پسماند با سیمان است تهیه شده و بر اساس آن نمونه های بتنساخته شده است. اندازه گیری مقاومت 7 روزه بتن و انجام آنالیز سمیت قابل نشت ( TCLP ) از دیگر آزمایش هایی است که بمنظورامکان سنجی قابلیت بازیافت این پسماندها از دیدگاه فنی و محیطزیستی انجام شده است. نتایج و بحث: اجزای اصلی تشکیل دهنده هر دو پسماند ترکیب های 2SiO و 3O2Al بوده که از این جهت قابلیت اولیه جایگزینی با سیماندر ساخت بتن را دارا می باشد. بر اساس نتایج آنالیز فلزهای سنگین، با توجه به مقادیر قابل توجه عنصر کرم در پسماند مولکولارسیو (معادلppm11 ) می توان این پسماند را در گروه پسماندهای خطرناک صنعتی طبقه بندی نمود. همچنین آنالیز ترکیب های آلی نشان می دهد کهمقادیر همه ترکیب های آلی موجود در این دو نوع پسماند از استاندارد مجاز پسماند خطرناک کمتر است. نتایج مقاومت فشاری 7 روزهپسماند مولکولارسیو نشان میدهد که استفاده از این پسماند در ساخت بتن سبب بهبود گیرش اولیه بتن می شود و این بدلیل میزان قابل توجه ترکیب اکسید آلومینیوم ( 3O2Al ) در این پسماند می باشد و جایگزینی 10 % از این پسماند می تواند بعنوان مقدار بهینه برای افزایشگیرش اولیه بتن مدنظر قرار گیرد. این در حالی است که پسماند کاتالیست تأثیر مثبتی بر گیرش اولیه بتن ندارد. در نهایت آنالیز TCLPنشان می دهد بتن های ساخته شده با این دو پسماند در دسته بندی مواد غیرخطرناک قرار گرفته که این مساله ناشی از خاصیتتثبیت کنندگی بتن می باشد. نتیجه گیری: بررسی اولیه ویژگی های پسماند مولکولارسیو وپسماند کاتالیستی حاکی از آن است که امکان استفاده از این دو نوع پسمانددر ساخت بتن از دیدگاه فنی و محیط زیستی وجود داشته و انجام آزمایش های تکمیلی در این مورد ضرورت دارد.
سهیلا شکراله زاده؛ فرشته گل محمد
دوره 8، شماره 2 ، دی 1389
چکیده
با توجه به تغییرات کمی و کیفی پساب تولیدی در واحدهای پتروشیمیایی که ناشی از تغییر طرفیت واحد و تخلیه ترکیبات جدید به واحدهای تصفیه پساب است، عملکرد واحدهای تصفیه پساب آن ها می باید در بازه های زمانی مختلف مورد بررسی قرار گیرد. در این تحقیق، بازدهی یکی از واحدهای تصفیه پساب صنعت پتروشیمی با نمونه برداری از پساب و اندازه گیری آلاینده ...
بیشتر
با توجه به تغییرات کمی و کیفی پساب تولیدی در واحدهای پتروشیمیایی که ناشی از تغییر طرفیت واحد و تخلیه ترکیبات جدید به واحدهای تصفیه پساب است، عملکرد واحدهای تصفیه پساب آن ها می باید در بازه های زمانی مختلف مورد بررسی قرار گیرد. در این تحقیق، بازدهی یکی از واحدهای تصفیه پساب صنعت پتروشیمی با نمونه برداری از پساب و اندازه گیری آلاینده های مهم در مدت شش ماه مورد ارزیابی قرار گرفته است. نتایج نشان داد که فرآیندهای فیزیکی ، شیمیایی و بیولوژیکی مورد استفاده درواحد تصفیه پساب، باعث کاهش مقدار اکسیژن خواهی شیمیایی (COD) پساب تا حد mgL- 1 80 شده است .مقادیر متوسط بازدهی کلی حذف هیدروکربن ها ، مواد فرار آلی ، فنل ها و سولفیدها از پساب به ترتیب 77، 97، 8/99 و 2/94 درصد اندازه گیری شد. فرآیند های عریان سازی و اکسیداسیون شیمیایی قادر به حذف عمده ترکیبات آلی فرار (5/88 درصد ) و ترکیبات سولفیدی (5/78 درصد ) از پساب بوده اند. در حالی که سیستم تصفیه پساب موجود قادر به کاهش آلاینده های آلی بوده ولی مواد جامد معلق پساب طی مراحل مختلف تصفیه کمی افزایش یافته است، اگر چه مقادیر آن همچنان در محدوده استاندارد قرار گرفته است .
