تغییر آب و هوایی در حال تبدیل شدن به مهم‌ترین چالش قرن 21 است که از دلایل اصلی آن، انتشار گازهای گلخانه‌ای میباشد. شهرها بیش‌ترین میزان انرژی جهان را مصرف کرده و در پی آن نسبت بزرگی از گازهای گلخانه‌ای را تولید می‌کنند. با اینحال، شهرها می‌توانند با توجه به محیط نوآورانه و نقش مدیریت محلی در استفاده از ظرفیت کنش‌گران ...
بیشتر
تغییر آب و هوایی در حال تبدیل شدن به مهم‌ترین چالش قرن 21 است که از دلایل اصلی آن، انتشار گازهای گلخانه‌ای میباشد. شهرها بیش‌ترین میزان انرژی جهان را مصرف کرده و در پی آن نسبت بزرگی از گازهای گلخانه‌ای را تولید می‌کنند. با اینحال، شهرها می‌توانند با توجه به محیط نوآورانه و نقش مدیریت محلی در استفاده از ظرفیت کنش‌گران بخش خصوصی و جامعه مدنی در رویکرد کاهش تغییر آب و هوایی پیش‌تاز باشند. روش پژوهش، توصیفی-تحلیلی است و برای تجزیه و تحلیل یافتهها از بخشهای چهارگانه برنامهریزی شهری در ارتباط با کاهش تغییر آب و هوا شامل توسعه شهری، محیط ساخته شده، زیرساختها و حملونقل همراه با مقایسه تجارب شهرهای مختلف جهان استفاده شده است. کلان‌شهر تهران به‌دلیل الگوی تولید، توزیع و مصرف بر مبنای سوخت‌های فسیلی و سبک زندگی مرتبط، سرانه بالایی در انتشار گازهای گلخانه‌ای دارد که آن را به بزرگ‌ترین کانون انتشار این گازها بدل کرده است. اگرچه، اقدامات قابل توجهی توسط مدیریت شهری، عمدتاً برای گسترش حمل و نقل عمومی صورت گرفته است، هم‌چنان اقدامات گستردهتری در تمامی ابعاد برنامهریزی شهری همراه با دگرگونی سبک زندگی ضروری است که اولویت این اقدامات در این نوشتار اشاره شده است.
چکیده طی دهههای اخیر اثرات محیطی و اقتصادی اجتماعی تغییر اقلیم و بررسی روند آن در داده های حدی مورد توجه اقلیم شناسان و علوم زیست محیطی بوده است. در این میان بررسی و مطالعات تغییرات دما و عوامل مؤثر بر آن در مقیاس جهانی حاکی از آن است که روند دمای کمینه، بیشینه و دمای متوسط در حال افزایش است. یکی دیگر از این متغیر ها تغییرات وقوع و فراوانی ...
بیشتر
چکیده طی دهههای اخیر اثرات محیطی و اقتصادی اجتماعی تغییر اقلیم و بررسی روند آن در داده های حدی مورد توجه اقلیم شناسان و علوم زیست محیطی بوده است. در این میان بررسی و مطالعات تغییرات دما و عوامل مؤثر بر آن در مقیاس جهانی حاکی از آن است که روند دمای کمینه، بیشینه و دمای متوسط در حال افزایش است. یکی دیگر از این متغیر ها تغییرات وقوع و فراوانی روزهای یخبندان است. هدف از این پژوهش بررسی روند تغییرات تعداد روزهای دوره یخبندان در تهران، به منظور آشکار سازی تغییر آب و هواست . به منظور شناخت رفتار خطی و غیر خطی عناصر اقلیمی، روند بلندمدت روزهای یخبندان طی یک دوره آماری 57 ساله استخراج و پس از آماده سازی دادهها مدل های آماری متعدد برای پیشبینی سریهای زمانی مورد استفاده ،ARIMA قرار گرفت. مدل های به کار رفته شامل سری زمانی رگرسیون سریهای زمانی، و ضریب همبستگی است. نتایج نشان داد از سال 1951 تا 1975 روند تغییرات نامنظم است و از مدل خاصی پیروی نمیکند، ولی از سال 1976 تا 2007 این روند با ضریب اطمینان بالا تعداد روزهای یخ بندان را کاهشی نشان م یدهد ، و میتوان گفت به دلیل افزایش گرمایش شهری و ایجاد جزیره گرمایی، وقوع آن روند کاهشی دارد.
