به سوی درک بهتری از مشارکت جوامع در رسیدن به توسعه پایدار زیست محیطی

نوع مقاله : Original Articles

نویسنده

گروه حقوق محیط زیست، پژوهشکده علوم محیطی، دانشگاه شهید بهشتی

چکیده

از زمان پذیرش اعلامیه ریو در سال 1992 مفهوم کاربرد رویکرد مشارکتی دز زمینه های مختلف توسعه و حفاظت زیست محیطی در سیاست گذاری و قاعده بازی بین المللی پذیرفته شده است. این اعلامیه رویکرد مشارکتی را به عنوان یک آیین مهم در مدیریت محیط زیست و تصمیم گیری در توسعه پایدار ارائه می کند و حکومت ها را تاحد ممکن به بکارگیری این رویکرد ملزم می کند. این اعلامیه همچنین نقش مهم وبعضا محوری ایفا شده توسط جوامع محلی و بومی ، اهمیت دانش سنتی و میرا ث فرهنگی معنوی جوامع یاد شده در تضمین استفاده ازمنابع طبیعی با داشتن محیط زیست پایدار را شناسایی می نماید. با در نظر گرفتن دو اصل مذکور این الزام استنباط می شود که حکومت ها باید مشارکت با درجه بالای جوامع محلی در تمام مراحل حفاظت ازمحیط زیست ( از سیاست گذاری تا مدیریت ) را تضمین نماید؛ این رویکردی است که در معاهدات متعدد محیط زیستی تصویب شده از سال 1992 پذیرفته شده است. کنوانسیون مصوب یونسکو در مورد حفاظت از فرهنگ های معنوی درسال 2003 جدیدترین معاهده دراین زمینه می باشد که این رویکرد را برگزیده است. کنوانسیون از این جهت که جوامع را درکانون اقدامات اجرایی خود قرار داده و همچنین به دلیل تاسیس کمیته میان – حکومتی که وظیفه اصلی آن ایجاد و توسعه دستورالعمل های کاربردی برای معاهده می باشد، جالب به نظر می رسد. از آنجا که بکارگیری رویکردی مشارکتی متضمن مشارکت مستقیم جوامع محلی در حوزه هایی است که به صورت سنتی در اختیار حکومت بوده است، تحقق این رویکرد، مساله پیچیده و دشواری به نظر می رسد، امید است که عملکرد آتی کمیته میان – حکومتی کنوانسیون سال 2003 راهنمای مناسبی را نه فقط برای این معاهده بلکه همچنین برای سایر معاهدات محیط زیستی ارایه نماید. باتوجه به ابهامات موجود پیرامون تشخیص "جوامعی "که در معاهدات محیط زیستی ذکر شده اند و مساله سازتر از آن، تشخیص میزان دقیق "مشارکت " جوامع مذکور درحفاظت ازمحیط زیست، مطالعه حاضر امیدوار است این مسائل را مورد بررسی بیشتر وعمیق قرار داده تا آنها را شفافتر ارائه نماید.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Towards a Better Understanding of Community Involvement for Achieving Environmentally Sustainable Development

نویسنده [English]

  • Janet Blake
Department of Law, Environmental Sciences Research Institute, Shahid Beheshti University
چکیده [English]

The notion of applying a participatory approach to various areas of both environmental protection and development has gained ground in international policy- and law-making since the adoption of the Rio Declaration in 1992. The Declaration presents the participatory approach as an important procedural aspect of environmental management and decision-making within sustainable development and requires governments to employ it as far as possible. The Declaration also recognises the important and sometimes central role played by local and indigenous communities and their knowledge and practices their intangible cultural heritage - in ensuring that the use of natural resources is environmentally sustainable. Taken together, these two principles can be understood to require governments to ensure a high degree of local community involvement at all stages of environmental protection (from policy-making to management), an approach endorsed in various environmental treaties adopted in or since 1992. The Convention on Safeguarding Intangible Cultural Heritage adopted by UNESCO in 2003 is the most recent treaty in this area to take this approach and it is interesting both for the way it places the community at the centre of actions for its implementation and also since it establishes an intergovernmental Committee whose main task involves the development of operational directives for this treaty. Since employing a participatory approach that requires the direct involvement of local communities in areas traditionally reserved to government is a complex and difficult question, it is hoped that the future practice of the intergovernmental Committee of the 2003 Convention may provide guidance on this not only for that treaty but also for other environmental treaties. Given the uncertainty surrounding both the identification of these communities referred to in environmental treaties and, more problematically, the exact content of their participation in environmental protection, I wish here to examine these further in an attempt to give them more clarity.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Keywords: intangible cultural heritage
  • local and indigenous community
  • participatory approach
  • environmental policy-making and management