بررسی میزان تجمع آفت کش د.د. ت در ماهیان خوراکی تالاب شادگان و ارزیابی خطر آن برای مصرف کنندگان

نوع مقاله : Original Articles

نویسندگان

1 دانش آموخته کارشناسی ارشد مهندسی محیط زیست و منابع طبیعی ، دانشگاه تربیت مدرس ﻧﻮر، مازندران

2 گروه محیط زیست، ، دانشکده منابع طبیعی و علوم دریایی، دانشگاه تربیت مدرس ﻧﻮر، مازندران

چکیده

آلاینده های گوناگونی به تالاب شاد گان که یکی از بزرگترین تالاب های کشور است وارد می شوند. یکی ازاین آلاینده ها ، باقیمانده آفت کش های آلی کلره از جمله د. د. ت و متابولیت های آن است که در گذشته برای کنترل آفات مورد استفاده قرا رمی گرفته است. د.د.ت و متابولیت های آن (p,p/-DDD ,o,p/-DDE ,p,p/-DDE ,o,p/-DDT ,p,p/-DDT در 5 گونه مختلف از ماهیان خوراکی تالاب شادگان و تاثیر وزن ، سن و نوع رژیم غذایی بر غلظت این آفت کش و مابولیت ها ی آن مورد بررسی قرارگرفته است. بیشترین غلظت د.د.ت کل به میزان 50/6 نانو گرم در گرم در گونه شیربت و کمترین میزان در گونه کپور به میزان 27/3 نانوگرم برگرم به دست آمد. نتایج نشان داد که غلظت متابولیت p,p/-DDE در همه گونه ها دارای بیشترین و متابولیت p,p/-DDT در گونه بنی 12/0 نانو گرم بر گرم و گونه کپور 09/0 نانو گرم بر گرم، متابولیت o,p/-DDE در گونه شیربت 12/0 نانو گرم بر گرم و شلج 20/0 نانو گرم بر گرم متابولیت o,p/-DDT در برزم 40/0 نانو گرم بر گرم دارای کمترین غلظت بودند. این نتایج بیانگر عدم استفاده جدید از این آفت کش در مزارع اطراف تالاب است .میانگین غلظت د.د.ت و متابولیت های آن در گروه وزنی بیش از 320 گرم (77/6 نانو گرم بر گرم ) و گروه سنی بیش از 3 سال (70/6 نانو گرم بر گرم ) و رژیم غذایی همه چیز خوار (34/7 نانو گرم برگرم )بالاتر بودند .محاسبه میزان جذب روزانه قابل قبول این آفت کش و مقایسه آن با استانداردهای بین المللی نشان دهنده عدم وجود خطر برای ساکنین منطقه مجاور تالاب است

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Investigation of the Amount of Pesticide DDT Accumulated in Edible Fish of Shadegan Wetland and Evaluation of its Potential Risk to Consumers

نویسندگان [English]

  • Morteza Davodi 1
  • Abbas Esmaili-Sari 2
  • Nader Bahramifar 2
  • Seyed Mahmoud Ghasempouri 2
1 Msc. student of Natural Resource and Environmental Engineering, Tarbiat Modares University, Noor, Mazandaran, Iran.
2 Department of Environment, Faculty of Natural Resources and Marine Science, Tarbiat Modares University, Noor, Mazandaran, Iran.
چکیده [English]

Shadegan wetland, one of the largest wetlands in Iran, is subject to different pollutants. One of these contaminants is the residue of organochlorine pesticides such as DDT and its metabolites used to combat pests. Residues of DDT and its metabolites (p,p/-DDT,o,p/-DDT,p,p/-DDE, o,p/-DDE, p,p/-DDD) were investigated in five edible fish species of Shadegan wetland, and the effect of the amount of this pesticide on the weight, age and diet was investigated. Total DDT (the sum of 5 metabolites) in Barbus grypus and Cyprino carpiowas 6.50 and 3.27 ng g-1, respectively. Results showed that p,p/-DDE had a maximum concentration in all species and p,p/-DDT in Barbus sharpeyi (0.12 ng g-1) and Cyprino carpio(0.09 ng g-1), o,p/-DDE metabolite in Barbus grypus ( 0.12 ng g-1) and Aspius vorax (0.20 ng g-1) and o,p/-DDT metabolite in Barbus barbules had a minimum concentration. These results show any new application of this pesticide in the land around the wetland. The mean concentration of DDTs was higher in weight group>320 g (6.77 ng g-1) and in age group>3 years (6.70 ng g-1) and those of an omnivorous diet (7.34 ng g-1) than in the other groups. The calculation ofestimated daily intake (EDI) of this pesticide and comparison with international standards, showed no risks for residents in this area.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Keywords: Shadegan Wetland
  • Organochlorine Pesticide
  • Risk assessment
  • Bioaccumulation
  • DDT

مراجع

  1. -

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار