@article { author = {Hajjarian, Marzieh and Hosseinzadeh, Omid and Khalledi, Farangiz}, title = {Using combined MADM approach for Hyrcanian forests management}, journal = {Environmental Sciences}, volume = {14}, number = {3}, pages = {1-12}, year = {2016}, publisher = {Shahid Beheshti University}, issn = {1735-1324}, eissn = {2588-6177}, doi = {}, abstract = {Introduction: The phenomenon of deforestation is considered seriously by researchers as one of the most important issues in forest management. So far, many efforts have been made to identify the causes of deforestation and effective solutions have been proposed to reduce it. This study aimed to identify and prioritize the causes of deforestation of the Hyrcanian forests in northern Iran. The results of this research can provide a basis for understanding the conditions facing Hyrcanian forest management and help managers to make more detailed plans. Material and methods: In this research, group decision making was used to identify and rank the causes of deforestation. For this purpose, two types of questionnaires were designed. The first questionnaire was used to identify causes of deforestation of Hyrcanian forest while the second questionnaire was developed with the aim of Pairwise comparisons. The data obtained from the second questionnaire was used to rank the causes of deforestation in the Hyrcanian forests using the AHP, TOPSIS, ELECTRE III and SAW methods. Finally, to achieve accurate ranking, the final ranking was done using integration methods. Results and discussion: The results showed that the weight of anthropogenic deforestation causes is much greater than the weight of natural deforestation causes; the weight of anthropogenic destruction factors was much more than natural factors. This shows that a large percentage of forest destruction in Hyrcanian forest is result of mismanagement of this forest and many human destruction factors can be stopped or modified and, while the natural factors are lower and under control, those effects can also be modified. Among the human causes of deforestation, illegal timber harvesting, invasion of forests, livestock grazing in forests and timber harvesting were the most important causes of deforestation according to forestry projects. After these factors, harvesting of wood for fuel, arson or spontaneous fires, early replacement of management and non-systematic exploitation of forests and construction development activities (road construction) were the main causes of deforestation in Hyrcanian forests. The most important of these deforestation causes were pests and spontaneous fires, respectively. In all four ranking methods (AHP, TOPSIS, ELECTRE III and SAW) ranked first to fourth respectively invasion of forested areas, The presence of livestock in the forest, illegally harvesting of wood from the forest and harvest wood as fuel, respectively. This indicates that these factors’ ranks have high stability and the total weight of each of these factors is high compared to the next factor, which means the impact of these factors on the destruction of the Hyrcanian forest is important. Conclusion: The results showed that success in the Hyrcanian forest protection plans depends on the cooperation of local and indigenous communities; because many of the environmental threats that cause destruction of the forests are the result of human activities, the success in most natural resource-related and the environmental projects depends on economic and social situations associated with the local and indigenous community living in the region.}, keywords = {Deforestation,Group Decision Making,Hyrcanian forests,Pairwise comparison}, title_fa = {کاربرد رویکرد ترکیبی تصمیم‌گیری چندشاخصه برای مدیریت جنگل‌های هیرکانی}, abstract_fa = {سابقه و هدف: امروزه پدیده تخریب جنگل‌ها به‌عنوان یکی از موضوعات پراهمیت در مدیریت جنگل‌ها، توجه جدی محققان را به خود جلب کرده است. تاکنون تلاش‌های زیادی برای شناسایی عوامل تخریب جنگل‌ها انجام شده و راهکارهای اجرایی مؤثری برای کاهش آن پیشنهاد شده است. این پژوهش با هدف شناسایی و رتبه‌بندی عوامل تخریب جنگل‌های هیرکانی در شمال ایران انجام شده است. نتایج این پژوهش می‌تواند مبنایی برای درک شرایط پیش روی مدیریت جنگل‌های هیرکانی باشد و به مدیران کمک می‌کند تا برنامه‌ریزی دقیق‌تری داشته باشند.مواد و روش‌ها: در این پژوهش برای شناسایی و رتبه‌بندی عوامل تخریب از تصمیم‌گیری گروهی استفاده شد. بدین منظور دو نوع پرسش‌نامه طراحی شد. به کمک پرسش‌نامه‌ی اول معیارهای مؤثر بر تخریب جنگل‌های هیرکانی شناسایی شد. پرسش‌نامه دوم باهدف مقایسه‌های زوجی تهیه شد. سپس به کمک روش‌های AHP،TOPSIS ، ELECTRE III و SAW از اطلاعات به ‌‌دست‌آمده از پرسش‌نامه‌ی دوم برای رتبه‌بندی عوامل تخریب استفاده  شد. در آخر برای رسیدن به رتبه‌بندی دقیق، به کمک روش‌های ادغامی، رتبه‌بندی نهایی انجام شد.نتایج و بحث: نتایج نشان داد وزن عوامل تخریب انسانی بسیار بیشتر از وزن عوامل تخریب طبیعی است. این نکته نشان می‌دهد درصد زیادی از تخریب جنگل‌های هیرکانی حاصل مدیریت نادرست این جنگل‌ها است و می‌توان بسیاری از عوامل تخریب انسانی را متوقف یا تعدیل کرد. عوامل تخریب طبیعی کمتر تحت کنترل هستند ولی آثار آن را می‌توان تعدیل کرد. در مورد عوامل تخریب انسانی برداشت غیرمجاز چوب صنعتی، تعرض به عرصه‌های جنگلی، حضور دام در جنگل و برداشت چوب در قالب طرح مهم‌ترین عوامل تخریب انسانی بودند. پس ‌از این عوامل، برداشت چوب برای تأمین سوخت، آتش‌سوزی عمدی یا اشتباهی، جایگزینی زودهنگام مدیریت‌ها، بهره‌برداری غیراصولی از جنگل و فعالیت‌های عمرانی (جاده‌سازی) عوامل تخریب جنگل‌های هیرکانی بودند. مهم‌ترین عوامل تخریب طبیعی به‌ترتیب خشک‌سالی، آفات و آتش‌سوزی طبیعی بودند. در هر چهار روش رتبه‌بندی AHP، TOPSIS، ELECTRE III و SAW رتبه‌های اول تا چهارم به‌ترتیب به تعرض به عرصه‌های جنگلی، حضور دام در جنگل، برداشت غیرمجاز چوب از جنگل و برداشت چوب برای تأمین سوخت اختصاص داشت. این موضوع نشان می‌دهد رتبه‌بندی این عوامل از پایداری بالایی برخوردار است و درمجموع فاصله وزنی این عوامل نسبت به عوامل بعدی زیاد بود که نشان از شدت تأثیر این عوامل بر تخریب جنگل‌های هیرکانی دارد.نتیجه‌گیری: نتایج این تحقیق نشان داد، موفقیت در طرح‌های حفاظت از جنگل‌های هیرکانی وابسته به همکاری‌های همه‌جانبه جوامع بومی است؛ زیرا بسیاری از تهدیدهای زیست‌محیطیو تخریب جنگل‌ها نتیجه فعالیت‌های انسانی است و موفقیت در بسیاری از طرح‌های منابع طبیعی و زیست‌محیطی در گرو در نظر گرفتن جنبه‌های اقتصادی و اجتماعی مرتبط با جامعه بومی ساکن در منطقه است. }, keywords_fa = {تخریب جنگل,تصمیمگیری گروهی,جنگلهای هیرکانی,مقایسه زوجی}, url = {https://envs.sbu.ac.ir/article_97722.html}, eprint = {https://envs.sbu.ac.ir/article_97722_2c9b27bd234462d6f85bd4877ecf01e3.pdf} } @article { author = {Feyzbakhsh Vaghef, Khatereh and Shobeiri, Seyed Mohammad and Rezvani, Mohammad}, title = {The role of non-formal education in increasing students’ awareness regarding reduced use, reuse, and recycling}, journal = {Environmental Sciences}, volume = {14}, number = {3}, pages = {13-26}, year = {2016}, publisher = {Shahid Beheshti University}, issn = {1735-1324}, eissn = {2588-6177}, doi = {}, abstract = {Introduction: Natural resources are basic resources that play a fundamental role in the economy of any country and are considered among the important tools for sustainable development. Excessive exploitation of resources introduces substantial quantities of waste into the environment. Studies show that unmanaged waste disposal is the main cause of environmental problems. Any effective management programme for controlling waste includes reduced waste production, reuse, and recycling (the ‘3Rs’). In this relation, children have a constructive role to play through participating in such management programmes because they are responsible for protecting the Earth. Education is a vital element for increasing children’s participation in environmental protection. This applied research was conducted to determine the role played by non-formal education in increasing children’s awareness concerning less waste production, reuse, and waste recycling. Materials and methods: This was an applied research study in which the quasi-experimental research method was employed and it was carried out using a pre-test/post-test design involving control and experimental groups. The statistical population consisted of girls and boys in the sixth grade of two elementary schools, and a prepared questionnaire was employed as the tool for measuring the students’ information and awareness concerning the methods for producing less waste, reuse, and recycling before and after the educational programme. Validity of the questionnaire was confirmed by relevant experts and its reliability by Cronbach’s alpha coefficient of 0.8. The students were taught topics on resources available in the world, the scarcity of these resources, and the methods for less waste production, reuse, and recycling. The obtained data was analyzed for the independent groups using Levene’s test and T-test. Results and discussion: Results indicated that there is a significant difference in the girls’ mean awareness concerning less use and less waste production before and after the educational programme. Before the educational programme, the level of awareness in the pre-test group was 1.71 but, after training, it became 2.30 in the post-test group. For the boys, their level awareness in this regard also increased, from 2 in the pre-test group to 2.88 in the post-test group. Concerning reuse, the awareness level of the girls increased from 2.63 in the pre-test group to 3.59 in the post-test group and the awareness level of the boys also increased from 2.45 in the pre-test group to 3.45 in the post-test group. The results about waste recycling show that the awareness levels of the girls rose from 0.52 in the pre-test group to 0.79 in the post-test group and, with regard to the boys, results indicated that their awareness level in this regard in the pre-test group was 0.41 while, after the educational programme it became 0.82. Overall, awareness levels of the girls and boys concerning the subjects taught increased after the educational programme. However, the awareness level of the boys in this regard increased more compared to that of the girls. In addition, the awareness levels of all the students (girls and boys) concerning the subject of reuse, increased more compared to that of the other subjects, namely less use, less waste production and waste recycling. Conclusion: According to the results, the researchers suggest that geographical conditions in the various cities of Iran be considered in teaching the 3Rs to students, and information related to this management strategy be provided to students through showing films related to the subject and by using cartoons, posters, competitive games, and through teaching in the natural environment. In fact, these materials must be prepared as an amusement for the children in order to arouse their interest.}, keywords = {Non-formal education,Environmental awareness,Reduction,Reuse,Recycling}, title_fa = {نقش آموزش غیر رسمی در افزایش آگاهی‌های دانش آموزان در خصوص کاهش مصرف، مصرف دوباره و بازیافت مواد زاید}, abstract_fa = {سابقه و هدف: منابع طبیعی، به عنوان منابع پایه، برای اقتصاد هر کشور، نقشی زیربنایی دارد و از ابزارهای مهم توسعۀ پایدار تلقی می­گردد. مصرف بی رویه ی منابع، باعث ورود مقدار قابل توجهی مواد زاید به محیط زیست می شود. مطالعات نشان میدهد که دفع مواد زاید مدیریت نشده، دلیل اصلی مشکلات زیست محیطی است. یک برنامه‌ی مدیریتی موثر برای کنترل مواد زاید، شامل تولید کمتر، استفاده ی دوباره و بازیافت زباله است (Rs3). در این میان کودکان، نقشی سازنده در خصوص مشارکت در چنین برنامه‌ی مدیریتی ای دارند، زیرا آنها در آینده مسئول حفاظت از این سیاره هستند. آموزش، یک عنصر حیاتی برای افزایش مشارکت کودکان در رابطه با حفاظت محیط زیست آنهاست. این پژوهش با هدف تبیین نقش آموزش غیر رســمی در افزایش آگاهی کودکان در باره تولید کمتر، اسـتفاده دوباره و بازیافت زباله انجام شد.مواد و روش‌ها: این پژوهش از نوع کاربردی و روش انجام آن، شبه آزمایشی است و به وسیله پیش آزمون و پس آزمون اجرا و از طریق گرو­های کنترل و آزمایش انجام شده است. جامعه ی آماری، دانش آموزان دختر و پسر دو مدرسه ی ابتدایی مقطع ششم دبستان هستند. پرسش نامه ی تدوین شده، ابزاری برای اندازه گیری اطلاعات و آگاهی های دانش آموزان در باره نحوه ی تولید کمتر، استفاده دوباره و بازیافت زباله قبل و بعد از آموزش است. روایی پرسش نامه توسط کارشناسان و پایایی آن از طریق فرمول آلفای کرومباخ به میزان 8/0 تعیین شده است. به دانش آموزان، موضوعاتی در باره منابع موجود در زمین، محدودیت آن ها، نحوه ی تولید زباله ی کمتر، استفاده مجدد وبازیافت آموزش داده شد. داده های حاصل، توسط آزمون لون و آزمون T برای گروه‌های  مستقل تحلیل گردید.نتایج و بحث: نتایج حاکی از آن است که میانگین آگاهی دانش آموزان دختر در خصوص استفاده از مواد کمتر و تولید زایدات کمترقبل و بعد از آموزش تفاوت معـناداری وجود دارد و میـزان آگاهی آنها از 71/1 در پیش آزمون آزمایش به 30/2 در پس آزمون آزمایش، افزایش یافته است. در مورد پسران نیز میانگین آگاهی آنها از 2 در گروه پیش آزمون آزمایش به 88/2 در پس آزمون آزمایش افزایش یافته است. در ارتباط با آگاهی دانش آموزان در باره استفاده مجدد نیز می توان گفت که میزان آگاهی دانش آموزان دختر، از 63/2 در گروه پیش آزمون به 59/3 در پس آزمون آزمایش ارتقاء یافته است (به میزان 97/0). میانگین آگاهی دانش آموزان پسرنیزاز 45/2 در گروه پیش آزمون آزمایش به 45/3 در گروه پس آزمون آزمایش، افزایش یافته است. نتایج در ارتباط با بازیافت مواد زائدنیز بیانگر آن است که میزان آگاهی دانش آموزان دختر از 52/0 در گروه پیش آزمون آزمایش به 79/0 در پس آزمون افزایش یافته است؛ و در مورددانش آموزان پسر نیزمیانگین آگاهی آنها درگروه پیش آزمون آزمایش 41/0 بوده که پس از آموزش 82/0 شده است. در مجموع میزان آگاهی دانش آموزان دختر و پسرنسبت به 3 موضوع موردآزمایش پس از آموزش افزایش یافته است؛ ولی آگاهی پسران بیشتر از دختران ارتقاء یافته است. همچنین در میزان آگاهی دانش آموزان دختر و پسر در باره موضوع استفاده مجدد از زباله در مقایسه با موضوعات استفاده کمتر و تولید کمتر زباله و بازیافت، افزایش بیشتری حاصل شده است.نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج حاصله، پیشنهاد می گردد آموزشRs3 به دانش آموزان در مدارس شهرهای مختلف ایران با در نظر گرفتن شرایط جغرافیایی صورت گیرد واطلاعات مربوط به این راهکار مدیریتی از طریق نمایش فیلم های مرتبط با موضوع، کارتون، پوستر، بازی های رقابتی و آموزش در طبیعت در اختیار دانش آموزان قرار گیرد. در واقع لازم است این مطالب بصورت یک سرگرمی برای دانش آموزان مهیا شود تا بتواند علایق آنها را بر انگیزد.}, keywords_fa = {آموزش غیر رسمی,آگاهی محیط زیستی,تولید کمتر,استفاده ی دوباره,بازیافت}, url = {https://envs.sbu.ac.ir/article_97729.html}, eprint = {https://envs.sbu.ac.ir/article_97729_0bb89ef5d100bade3d1e5a1440254662.pdf} } @article { author = {Rahimi Moghaddam, Sajjad and Kambouzia, Jafar and Deihimfard, Reza}, title = {Investigating the maize (Zea mays L.) water use efficiency in hot areas under climate change conditions}, journal = {Environmental Sciences}, volume = {14}, number = {3}, pages = {27-40}, year = {2016}, publisher = {Shahid Beheshti University}, issn = {1735-1324}, eissn = {2588-6177}, doi = {}, abstract = {Introduction: Iran is located in an arid and semiarid region that is vulnerable to environmental changes. So, it would appear that the occurrence of climate change in this region would have a significant impact on agricultural production systems (Eyshi Rezaie and Bannayan, 2012). Climate change might affect the water available for agriculture and, consequently, lead to drought occurring in semiarid areas (Koocheki et al., 2006). Evaluating adaptation strategies, such as changing the planting of dates, can help to increase maize water use efficiency under climate change conditions (Ramprasad et al., 2016). One of the cheapest ways to measure the effects of climate change on agricultural production is through a modelling approach and application of simulation models (Manschadi et al., 2010). Materials and methods: This study aims at investigating the sowing date as a strategy for maize adaptation and improving its water use efficiency under climate change conditions in Khuzestan Province. For this purpose, six locations in Khuzestan Province were selected (Ahwaz, Behbahan, Dezful, Izeh, Ramhormoz and Shushtar). Daily long-term climatic data including minimum and maximum temperatures, rainfall and global radiation in a baseline period (1980-2010) were collected for these locations from their meteorological stations. Then, daily long-term climatic data were generated for the future period of 2040-2069 in these locations by using a method proposed by AgMIP under two climate scenarios (RCP4.5 and RCP8.5). In this study, the SC704 cultivar was used. Taking into account three sowing dates (4 February, 19 February [a common sowing date] and 5h March), six locations, and two climate scenarios over 30 years, a total of 1620 simulation experiments were carried out in this study. In order to simulate the growth and yield of maize under different sowing dates, the APSIM model was applied.Results and discussion: Results indicated that early sowing date (4 February) with 10117.1 kg ha-1 had a higher economical grain yield compared to 19 February (10061.3 kg ha-1 ) and 5 March (7194.6 kg ha-1 ). Also, in the future period, the reduction percentage in economical grain yield at the different sowing dates compared to the baseline common planting date (19 February) showed that the early sowing date of 4 February recorded less reduction (-3.3 and -4.5 percent under RCP4.5 and RCP8.5, respectively) than 19 February (-6.5 and -6.7 percent under RCP4.5 and RCP8.5, respectively) and 5st March (-31.1 and -23.2 percent under RCP4.5 and RCP8.5, respectively). On average in Khuzestan Province, an early sowing date indicated higher water use efficiency (WUE) )11.8 kg ha-1 mm-1 ) compared to 19 February (10.7 kg ha-1 mm-1 ) and 5 March (7.6 kg ha-1 mm-1 ) in the baseline period. However, under climate change conditions, reduction of WUE in different planting dates compared to the baseline common sowing date (19 February) revealed that 4 February (2.8 and 3.3 percent under RCP4.5 and RCP8.5, respectively) was superior compared with 19 February (-12 and -11 percent under RCP4.5 and RCP8.5, respectively) and 5 March (- 40.1 and -32.5 percent under RCP4.5 and RCP8.5, respectively) in term of WUE in Khuzestan Province. Conclusion: In general, according to the results found the common sowing date of maize in Khuzestan is not optimal for maize in terms of water use efficiency and economical grain yield. Accordingly, to increase economical grain yield and water use efficiency in both the future and baseline periods at Khuzestan Province, farmers should choose the early sowing date (4 February) compared to the common and late ones.}, keywords = {huzestan,Sowing date,Adaptation,Grain yield}, title_fa = {بررسی کارایی مصرف آب ذرت (Zea mays L.) در اقلیم‌های گرم تحت شرایط تغییر اقلیم}, abstract_fa = {سابقه و هدف: کشور ایران در منطقه‎ای خشک و نیمه‎خشک قرار دارد که نسبت به تغییرات محیطی آسیب‎پذیر است. بنابراین به نظر می‎رسـد کـه وقـوع احتمـالی تغییرات اقلیمی در این منطقه تأثیر قابل‎توجهی در سیستم‎های تولید محصولات کشاورزی داشته باشد. تغییر اقلیم می­تواند بر آب قابل‌دسترس برای کشاورزی تأثیر گذاشته و منجر به خشک شدن محیط در مناطق نیمه‌خشک ایران گردد. بررسی راهکارهای سازگاری مانند تغییر تاریخ کاشت می­تواند به افزایش کارایی مصرف آب ذرت تحت شرایط تغییر اقلیم کمک کند. یکی از راه‎های کم هزینه برای اندازه‎گیری اثرات تغییر اقلیم بر محصولات کشاورزی رهیافت مدل‎سازی و استفاده از مدل‎های شبیه‎سازی است.مواد و روش‌ها: هدف از این پژوهش بررسی تاریخ کاشت­های مختلف به عنوان راهکاری برای سازگاری ذرت و بهبود کارایی مصرف آب این گیاه تحت شرایط تغییر اقلیم در استان خوزستان بود. برای این هدف شش شهرستان اهواز، بهبهان، دزفول، ایذه، رامهرمز و شوشتر در استان خوزستان انتخاب شدند. ابتدا داده­های اقلیمی بلند مدت روزانه (شامل دمای کمینه و بیشینه، بارندگی و تشعشع روزانه) دوره پایه (2009 -1980) این شهرستان­ها جمع­آوری شد. سپس با استفاده از روش AgMIP تحت دو سناریوی اقلیمی RCP4.5 و RCP8.5 داده­های اقلیمی دوره آینده (2069 -2040) این مناطق تولید شدند. در این تحقیق از رقم سینگل کراس 704 استفاده شد. تاریخ کاشت­ها شامل 15 بهمن، 1 اسفند (تاریخ کاشت مرسوم) و 15 اسفند بودند. با احتساب تاریخ کاشت­ها و مناطق مختلف (شش منطقه) و دو سناریوی اقلیمی در 30 سال، مجموعاً 1620 آزمایش شبیه­سازی در این تحقیق وجود داشت. به منظور شبیه­سازی رشد و عملکرد ذرت تحت تاریخ کاشت­های مختلف از مدل APSIM استفاده شد.نتایج و بحث: به طور کلی نتایج نشان داد که تاریخ کاشت زودهنگام 15 بهمن با 1/10117 کیلوگرم در هکتار عملکرد دانه اقتصادی در مقایسه با دو تاریخ کاشت 1 اسفند (3/10061 کیلوگرم در هکتار) و 15 اسفند (6/7194 کیلوگرم در هکتار) دارای کارکرد بالاتری بود. همچنین در دوره آینده احتمال درصد کاهش در مقدار عملکرد دانه اقتصادی تاریخ کاشت­های مختلف نسبت به تاریخ کاشت مرسوم در دوره پایه، نشان داد که درصد کاهش تاریخ کاشت زودهنگام 15بهمن (3/3- درصد و  5/4- به ترتیب تحت RCP4.5 و RCP8.5) در شرایط تغییر اقلیم در مقایسه با دو تاریخ کاشت دیگر (5/6- و  7/6- درصد به ترتیب تحت RCP4.5 و RCP8.5 برای تاریخ کاشت 1 اسفند و 1/31- و 2/23 درصد به ترتیب تحت RCP4.5 و RCP8.5 برای تاریخ کاشت 15 اسفند) در استان خوزستان بسیار کمتر می­باشد. به طور میانگین در سطح استان خوزستان تاریخ کاشت 15 بهمن (8/11 کیلوگرم عملکرد دانه بر میلیمتر آب) نسبت به دو  تاریخ کاشت 1 اسفند (7/10 کیلوگرم عملکرد دانه بر میلیمتر آب) و 15 اسفند (6/7 کیلوگرم عملکرد دانه بر میلیمتر آب) دارای کارایی مصرف آب بالاتری در دوره پایه بود. تحت شرایط تغییر اقلیم به طور کلی درصد کاهش در کارایی مصرف آب در تاریخ کاشت­های مختلف نسبت به تاریخ کاشت مرسوم در دوره پایه، نشان­دهنده برتری و اختلاف زیاد تاریخ کاشت زودهنگام 15بهمن (8/2 درصد و  3/3 به ترتیب تحت RCP4.5 و RCP8.5) در مقایسه با دو تاریخ کاشت دیگر (12- درصد و  11- به ترتیب تحت RCP4.5 و RCP8.5 برای تاریخ کاشت 1 اسفند و 1/40- و 5/32- درصد به ترتیب تحت RCP4.5 و RCP8.5 برای تاریخ کاشت 15 اسفند) در استان خوزستان بود.نتیجه­ گیری: به طور کلی نتایج این مطالعه نشان داد که تاریخ کاشت مرسوم منطقه مورد بررسی برای ذرت از نظر تولید عملکرد دانه اقتصادی و کارایی مصرف آب بهینه نیست. در نهایت نتایج نشان داد برای افزایش در عملکرد دانه اقتصادی و کارایی مصرف آب در دوره آینده و دوره پایه در استان خوزستان باید از تاریخ کاشت­های زود هنگام (15 بهمن) استفاده کرد. }, keywords_fa = {خوزستان,تاریخ کاشت,سازگاری,عملکرد دانه}, url = {https://envs.sbu.ac.ir/article_97746.html}, eprint = {https://envs.sbu.ac.ir/article_97746_14a149b4d300ea2d81f537fd4c2ae632.pdf} } @article { author = {Malekhosseini, Seyedeh Fahimeh and Dashti, Soolmaz}, title = {Environmental Risks Assessment in Dena Protected Area Using of Multiple Criteria Decision Making (TOPSIS)}, journal = {Environmental Sciences}, volume = {14}, number = {3}, pages = {41-56}, year = {2016}, publisher = {Shahid Beheshti University}, issn = {1735-1324}, eissn = {2588-6177}, doi = {}, abstract = {Introduction: Protected areas have long been considered an important tool in maintaining the integrity of habitat and species diversity. A proper understanding of the risk factors and the importance of protected areas and their effects can provide a better grounded context for preventing and dealing with these factors as well as plan and managed protected areas. Methods and materials: This study was conducted in 2015 for the environmental risk evaluation of Dena Protected Area in Sisakht county, on the basis of multi-criteria decision-making (TOPSIS) methods. Dena Protected Area, which is located in Kohgiluyeh and Boyerahmad province, is one of the richest areas in the country in terms of biodiversity and covers an area of about 93,780 hectares. In order to identify risks in the region, according to reports, field visits, interviews with experts and environmentalists and the basic information about the area, the primary risks were identified and, with the help of the Delphi questionnaire technique based on the Likert scale, the final risks facing the region were identified. Then the TOPSIS method was used to analyze and prioritize the risks identified. Using the TOPSIS method, the risks were prioritized based on three criteria (severity, probability and sensitivity of the receptors). According to the concept of ALARP, the studied risks were divided into high risk, medium risk and low risk levels. In this study, due to the number and length of categories, the risks under study were classified under five levels of risk, namely intolerable, significant, intermediate, tolerable and inconsiderable risks. Results and discussion: In the first phase, 26 risks were identified and, finally, based on the Delphi method 18 riskswere identified in the two groups of natural disasters and environmental risks (physical, biological, socio-economic and cultural risks). Analysis and prioritizing of the identified risks showed that illegal hunting was the first priority with a Proximity Coefficient of 0.905 and release of waste resulting from the presence of tourists was the least priority with a Proximity Coefficient 0.212. Based on the ranking of risks in Dena Protected Area, 11.11 percent of risks were placed in the unbearable category, 27.8 percent risks in the significant category, 16.7 percent risks in the average category, 22.2 percent and 22.2 percent risks in the category of tolerable risks were minor in this category. The main risks in the environmental sector, which covers physical, biological, socio-economic and cultural sectors, which posed the highest threat to Dena protected area were: illegal hunting under the socio-economic sector; eradication of drug crops and pasture in the biological sector; lack of support from the rangers in the country's judicial system in the cultural sector; and impacts of destructive agricultural practices of local farmers in the physical sector. Also, in the natural environmental risk sector, erosion was identified as the most important risk. Finally, management strategies to control and reduce the risks were presented. Conclusion: Results showed that the study area is not in a good condition as the result of the current management plan. It seems the best option to preserve biodiversity and ecosystem integrity is an ecosystem-based approach to integrated management and human society; if education and an explanation of these objectives be provided for the residents of the region, this can reach its goals more quickly.}, keywords = {Risks,Environmental,Dena Protected Area,TOPSIS}, title_fa = {ارزیابی مخاطرات زیست‌محیطی منطقه حفاظت‌شده دنا با استفاده از روش تصمیم‌گیری چندمعیاره (TOPSIS)}, abstract_fa = {سابقه و هدف: مناطق تحت حفاظت مدت طولانی است که به عنوان ابزار مهمی برای حفظ تمامیت زیستگاه و تنوع گونه در نظر گرفته شده‌اند. شناخت درست از عوامل تهدیدکننده مناطق حفاظت‌شده و بررسی اهمیت و میزان تاثیر آنها می‌تواند زمینه را برای جلوگیری و مقابله اصولی‌تر با این عوامل و نیز تهیه طرح‌های حفاظت از مناطق و مدیریت آنها فراهم آورد.مواد و روش‌ها: این بررسی در سال 1394، با هدف ارزیابی مخاطرات زیست‌محیطی منطقه حفاظت‌شده دنا واقع در شهرستان سی‌سخت، بر اساس روش‌ تصمیم‌گیری چندمعیاره TOPSIS انجام شد. منطقه حفاظت‌شده دنا یکی از غنی‌ترین نقاط کشور از نظر تنوع زیستی و دارای وسعتی معادل 93780 هکتار است که در استان کهگیلویه و بویراحمد واقع شده است. در ابتدا با بررسی گزارش‌های موجود، بازدید میدانی و مصاحبه با کارشناسان و متخصصان محیط‌ زیست مخاطرات اولیه منطقه مورد بررسی شناسایی و سپس با کمک پرسش‌نامه دلفی که بر اساس طیف لیکرت تنظیم شده بود، مخاطرات نهایی مشخص شدند. برای تجزیه‌و‌تحلیل و اولویت‌بندی مخاطرات شناسایی‌شده از روش TOPSIS استفاده شد. در این روش مخاطرات بر اساس سه شاخص (شدت اثر، احتمال وقوع و حساسیت محیط پذیرنده) اولویت‌بندی شدند. با توجه به مفهوم ALARP ریسک‌های مورد بررسی در سه سطح ریسک‌های بالا، ریسک‌های متوسط و ریسک‌های پایین تقسیم‌بندی شدند. در این بررسی با توجه به تعداد رده و طول رده، ریسک‌های تحت بررسی در پنج سطح (ریسک‌های غیرقابل تحمل، قابل‌توجه، متوسط، قابل‌تحمل و جزئی) طبقه‌بندی شدند.نتایج و بحث: در مرحله اول 26 مخاطره شناسایی شد که در نهایت بر اساس روش دلفی 18 ریسک در دو گروه حوادث طبیعی و مخاطره زیست‌محیطی (ریسک‌های فیزیکی، بیولوژیکی، اقتصادی-اجتماعی و فرهنگی) مشخص شدند. تجزیه‌و‌تحلیل و اولویت‌بندی ریسک‌های شناسایی‌شده نشان داد که شکار غیرمجاز حیوانات با ضریب نزدیکی 905/0 در اولویت اول و رهاسازی پسماند ناشی از حضور گردشگران با ضریب نزدیکی 212/0 در اولویت آخر قرار گرفتند. بر اساس سطح‌بندی مخاطرات، در منطقه حفاظت‌شده دنا 1/11 درصد مخاطرات در رده غیرقابل‌ تحمل، 8/27 درصد مخاطرات در رده قابل توجه، 7/16درصد مخاطرات در رده متوسط، 2/22 درصد مخاطرات در رده قابل تحمل و 2/22 درصد مخاطرات در رده جزئی قرار گرفتند. مهم‌ترین مخاطرات در بخش زیست‌محیطی که شامل زیر بخش‌های فیزیکی، بیولوژیکی، اقتصادی اجتماعی و فرهنگی می‌شود، شکار غیرمجاز در زیربخش اقتصادی اجتماعی، ریشه‌کنی گیاهان مرتعی و دارویی در زیربخش بیولوژیک، عدم حمایت سیستم قضایی کشور از محیط‌بانان در زیربخش فرهنگی و تأثیرات مخرب کشاورزی محلی در زیربخش فیزیکی بیشترین مخاطرات را بر منطقه حفاظت‌شده دنا داشته‌اند. همچنین در بخش مخاطرات محیط طبیعی، فرسایش به‌عنوان مهم‌ترین ریسک شناسایی شد. در نهایت راهکارهای مدیریتی برای کنترل و کاهش مخاطرات ارائه شد.نتیجه‌گیری: نتایج به‌دست آمده نشان داد که منطقه مورد بررسی با توجه به برنامه‌ریزی مدیریتی فعلی از وضعیت مناسبی برخوردار نیست. لذا به نظر می‌رسد بهترین گزینه برای حفظ تنوع زیستی و یکپارچگی اکوسیستم، روش مبتنی بر مدیریت تلفیقی اکوسیستم و جوامع انسانی است که چنانچه با آموزش و تبیین اهداف برای ساکنین منطقه همراه باشد زودتر و سریع‌تر به اهداف خود خواهد رسید.}, keywords_fa = {منطقه حفاظت شده دنا,مخاطرات زیست محیطی,.TOPSIS}, url = {https://envs.sbu.ac.ir/article_97749.html}, eprint = {https://envs.sbu.ac.ir/article_97749_0d1a22ec8beccd26cf7a773d6dddcdd5.pdf} } @article { author = {Tohidi Moghadam, Hamid Reza and Sani, Behzad and Sheybani, Hossein-Ali and Modarres Sanavy, Seyed Ali Mohamad}, title = {Effect of elevated CO2, drought stress and ultra violet on quantity and quality characteristics in two autumn cultivars of canola (Brassica napus L.)}, journal = {Environmental Sciences}, volume = {14}, number = {3}, pages = {57-72}, year = {2016}, publisher = {Shahid Beheshti University}, issn = {1735-1324}, eissn = {2588-6177}, doi = {}, abstract = {Introduction: Drought, UV radiation and increased carbon dioxide concentrations are the most important abiotic stress factors threatening human food security. In the recent decades, several studies have been carried out for understanding the individual effect of each of these factors on crop growth and production. However, there is no comprehensive study encompassing the interaction between these factors on qualitative and quantitative traits of canola. Accordingly, an experiment was conducted to evaluate the role of irrigation levels, CO2 concentration levels and ultraviolet levels on two autumn cultivars of canola. Material and methods: the experiment was carried out as a Randomized Complete Block Design with a Factorial arrangement with three replications in 2013. The factors in this study included the two cultivars ‘Okapi’ and ‘Talaye’ and the irrigation strategy had two levels: normal irrigation as the control and drought stress from the flowering stage to physiological maturity (irrigation on base 60 percent of field capacity). CO2 concentration was allotted at two levels, namely ambient (400 µmol mol-1 ) and enriched (900 µmol mol-1 ) carbon dioxide (CO2) concentrations and ultraviolet radiation at three levels as follows: ultraviolet-A radiation (18µWcm-2 intensity), ultraviolet-B radiation (25µWcm-2 intensity) and ultraviolet-C radiation (40µWcm-2 intensity) respectively. In this study, the number of pods per plant, number of grains per pod, one thousand grain weight, grain yield and oil yield, flavonoid pigment, anthocyanin pigment and fluorescence were all determined. Results and discussion: The results showed that irrigation strategy significantly affected all the studied traits except for oil yield. Water stress significantly decreased the number of siliques per plant, number of seeds per silique, 1000-seed weight, the final yield and fluorescence but increased flavonoid and anthocyanin pigments. An increase in the CO2 level was not significant on silique number per plant, flavonoid and anthocyanin content but it significantly increased seed weight, final yield, oil yield and fluorescence in plants. The effect of UV radiation was significant on all studied traits, and UV radiation decreased all of the traits in this experiment except for flavonoid and anthocyanin pigments. Triple interaction between experimental factors was significant on seed yield and oil yield at 0.01 and 0.05 probability levels, respectively. Comparison of means indicated that either under full irrigation conditions or water stress conditions the maximum seed yield was related to 900 ppm CO2 and UVA treatment.Conclusion: Overall, elevated CO2 could ameliorate the adverse effects of UV radiation in 1000-seed weight, the final yield, oil yield and fluorescence and improve these traits.}, keywords = {Canola,Drought stress,Carbon Dioxide,Ultraviolet,Seed yield}, title_fa = {اثر افزایش دی‌اکسید کربن، تنش خشکی و اشعۀ فرابنفش بر برخی از صفات کمی و کیفی دو رقم کلزای پاییزه}, abstract_fa = {سابقه و هدف: خشکی، تابش و افزایش غلظت دی‌اکسید کربن، سه تنش عمده محیطی هستند که امنیت غذایی بشر را تهدید می‌کنند. در دهه‌های اخیر تحقیقاتی در زمینه تاثیر هر یک از این سه عامل بر رشد و تولید گیاهان زراعی انجام شده است، اما تحقیقی که مشتمل بر اثر متقابل این سه عامل بر صفات کمی و کیفی کلزا باشد در دسترس نیست. بر این اساس این آزمایش با هدف بررسی اثرات سطوح مختلف آبیاری، دی‌اکسید کربن و اشعه فرابنفش بر دو رقم کلزای پاییزه آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایۀ بلوک‌های کامل تصادفی در 3 تکرار در  سال 1392اجرا شد.مواد و روش­ها: در این آزمایش عامل اول دو رقم کلزای پاییزه شامل طلایه و اوکاپی، عامل دوم آبیاری در دو سطح آبیاری نرمال منطقه (شاهد یا عدم تنش کم‌آبی) و آبیاری به میزان 60٪ ظرفیت مزرعه از ابتدای مرحلۀ گل‌دهی تا انتهای آن، عامل سوم شامل دو سطح غلظت گاز دی‌اکسید کربن 400 (غلظت موجود در طبیعت) و 900 میکرومول بر مول هوا و عامل چهارم شامل سه طول موج تابش فرابنفش (طول موج‌های UV-A, B, C به ترتیب با شدت 18, 25 و 40 میکرووات بر سانتی‌متر مربع) انتخاب شد. صفاتی نظیر تعداد خورجین در بوته، تعداد دانه در خورجین، وزن هزار دانه، عملکرد دانه و عملکرد روغن، میزان رنگدانه فلاونوئید، رنگدانه آنتوسیانین و میزان فلورسانس مورد بررسی قرار گرفت.نتایج و بحث: نتایج نشان داد که اثر آبیاری بر کلیه صفات به جز عملکرد روغن اثر معنی‌دار دارد. همچنین نتایج حاصل از این پژوهش حاکی از آن است که تنش خشکی سبب کاهش تعداد خورجین در بوته، تعداد دانه در خورجین، وزن هزار دانه، عملکرد دانه و میزان فلورسانس شد در حالی‌که سبب افزایش میزان رنگدانه‌های فلاونوئید و آنتوسیانین در گیاه شد. افزایش میزان سطح دی‌اکسید کربن نیز تنها بر تعداد خورجین در بوته، میزان فلاونوئید و آنتوسیانین معنی‌دار نبود. به‌طوری‌که افزایش میزان سطح دی‌اکسید کربن سبب افزایش وزن دانه‌ها، عملکرد دانه، عملکرد روغن و میزان فلورسانس گیاه شد. تاثیر اشعه فرابنفش بر کلیه صفات از نظر آماری معنی‌دار بود. در حالی‌که اشعه فرابنفش با سطوح پرانرژی‌تر سبب کاهش کلیه صفات آزمایشی به جز میزان فلاونوئید و آنتوسیانین‌ها شد. اثرات متقابل سه‌گانه آبیاری در دی‌اکسید کربن در اشعه فرابنفش نیز در سطح یک درصد بر عملکرد دانه و در سطح پنج درصد بر عملکرد روغن معنی‌دار شد. مقایسه میانگین‌های اثر متقابل سه‌گانه آبیاری در دی‌اکسید کربن در اشعۀ فرابنفش نیز نشان داد که هم در شرایط آبیاری و هم تنش بالاترین میانگین عملکرد دانه در شرایطی به دست آمد که از غلظت 900 ppm دی‌اکسید کربن و سطح تابش UVA استفاده شده بود.نتیجه‌گیری: در مجموع نتایج این بررسی نشان داد که افزایش سطح دی‌اکسید کربن می‌تواند اثرات مخرب سطوح پرانرژی اشعه فرابنفش را بر وزن هزار دانه، عملکرد دانه، عملکرد روغن و میزان فلورسانس جبران کند و سبب افزایش این صفات شود.}, keywords_fa = {کلزا,تنش خشکی,دی اکسید کربن,اشعۀ فرابنفش,عملکرد دانه}, url = {https://envs.sbu.ac.ir/article_97752.html}, eprint = {https://envs.sbu.ac.ir/article_97752_90699abd340733ed65a860afb3191e12.pdf} } @article { author = {Afshari, Samira and Gholizadeh, Heydar and Rezaei, Rohollah and Shabanali Fami, Hossein}, title = {Factors affecting the implementation of actions related to sustainable management of water resources among farmers in the Komijan county, Markazi province}, journal = {Environmental Sciences}, volume = {14}, number = {3}, pages = {73-88}, year = {2016}, publisher = {Shahid Beheshti University}, issn = {1735-1324}, eissn = {2588-6177}, doi = {}, abstract = {Introduction: Given the increasing crisis of water resource constraints, the proper management of water resources is indispensable for increasing water use efficiency, especially in the agricultural sector which has the highest water consumption (Perez-Blanco and Gomez, 2014). In fact, water resource management considers the main core of strategies to conserve water resources (Hu et al., 2014). Due to the importance of this issue, various studies have been undertaken in this respect such as those by Shahsavari (2014), Nori et al. (2014), Amirkhani et al. (2011), Mohammadi et al. (2009), Rezadoost and Allahyari (2014), Kulmatov (2014), Khalili (2012) and Panahi and Malekmohammadi (2010). Accordingly, the purpose of this research was to study the factors affecting the implementation of actions related to sustainable management of water resources among farmers in Komijan County, Markazi Province. Materials and methods: The statistical population for the research consisted of all agricultural households in the rural areas of Komijan County, of which a sample size of 300 was selected using a multiple stage sampling technique. Data was collected using a research-made questionnaire. The content validity of the questionnaire was confirmed by a panel of experts and the construct validity and reliability of the research instrument were confirmed through examining model fit at the three levels of the measurement model, structural model and overall model. The Structural Equation Modelling (SEM) multivariate technique (Partial Least Squares) was used to analyze data and for this purpose, and SPSS and Smart PLS software were applied.Results and discussion: In this study, after confirming the fit of the measurement model, the structural model for research was fitted based on two indices, R2 (representing the effect of exogenous latent variables on endogenous) and Q2 (indicating the predictive power of the model). The results indicated that the values of the two indices R2 and Q2 were at appropriate levels for the second order endogenous latent variable (namely, implementation of actions related to sustainable water resource management) as well as five first order endogenous latent variables (that is, technical actions, farming actions, technological actions, control actions and reconstruction actions); this showed that the structural model had a suitable fit. Accordingly, the research hypotheses were tested based on that model. The results of the descriptive statistics showed that the mean age and farming experience of the farmers surveyed were at high levels (54.21 and 28.9 years, respectively) and, in contrast, their educational level was low (81.7 percent less than diploma). The main water resources of the farmers were semi-deep wells, aqueducts and deep wells with a frequency of 43, 28.3 and 21 percent, respectively; 7.6 percent of them used a combination of an aqueduct with at least one other source. The majority of farmers (89.3 percent) used the flood irrigation system and a small number of farmers used new irrigation methods. The results showed that the majority of farmers (90.4 percent) implemented actions related to the sustainable management of water resources at medium and low levels. The results also revealed that the variables for extension related factors (p-value=0.01, β=0.203), educational factors (p-value=0.01, β=0.229), participatory factors (p-value=0.01, β=0.223) and supportive factors (p-value=0.01, β=0.220) all had a positive and significant effect on the dependent variable. In general, these four variables explained about 41.1 percent of variances in implementation of actions related to sustainable management of water resources among farmers. Conclusion: According to the results, we could note that the sustainable management of agricultural water resources requires a multifaceted approach and it consists of a series of technical actions, farming actions, technological actions, control actions and reconstruction actions. Taking a one-dimensional look at the question and the lack of systematic approach can significantly lead to a reduction in the effectiveness of agricultural water resource management programmes.}, keywords = {Sustainable management,Water Resources,Extension,Education,Participatory and supportive factors,agricultural sector}, title_fa = {عوامل تأثیرگذار بر به‌کارگیری اقدامات مرتبط با مدیریت پایدار منابع آب در بین کشاورزان شهرستان کمیجان، استان مرکزی}, abstract_fa = {سابقه و هدف: با توجه به بحران روزافزون محدودیت منابع آبی، مدیریت صحیح منابع آب و افزایش کارایی مصرف آب، به‌ویژه در بخش کشاورزی که بیشترین نرخ مصرف آب را دارد، اجتناب‌ناپذیر است. در واقع، مدیریت منابع آب هسته اصلی راهبردهای صرفه‌جویی در منابع آب به شمار می‌رود. با توجه به اهمیت موضوع، پژوهش‌های پرشماری در این زمینه انجام شده است. در این راستا، هدف اصلی این تحقیق بررسی عوامل تأثیرگذار بر به‌کارگیری اقدامات مرتبط با مدیریت پایدار منابع آب در بین کشاورزان شهرستان کمیجان استان مرکزی بود.مواد و روش‌ها: جامعه آماری این تحقیق تمامی سرپرستان خانوارهای کشاورزی مناطق روستایی شهرستان کمیجان بود (5100=N) که 300 نفر از آنان با استفاده از روش نمونه‌گیری چندمرحله‌ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها، پرسش‌نامه محقق‌ساخته بود که روایی محتوایی آن با نظرسنجی از متخصصان مورد تأیید قرار گرفت و روایی سازه و پایایی آن نیز از طریق بررسی برازش مدل در سه سطح مدل اندازه‌گیری، مدل ساختاری و مدل کلی به‌دست آمد. برای تجزیه‌و‌تحلیل داده‌ها از تکنیک چندمتغیره مدل‌سازی معادلات ساختاری به روش حداقل مربعات جزئی استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزارهای SPSS و Smart PLS انجام شد.نتایج و بحث: در این تحقیق ترتیب، فرضیه‌های تحقیق بر اساس این مدل آزموده شد. نتایج آمار توصیفی نشان داد کشاورزان مورد مطالعه از میانگین سنی و سابقه کار کشاورزی بالا (به‌ترتیب 21/54 و 9/28 سال) و سطح تحصیلات پایین (7/81 درصد کمتر از دیپلم) برخوردارند. چاه نیمه‌عمیق، قنات و چاه عمیق به‌ترتیب با 43، 3/28 و 21 درصد منبع اصلی آب برای بهره‌برداران است و 6/7 درصد آنها نیز از ترکیب آب قنات و حداقل یک منبع دیگر استفاده می‌کنند. آبیاری سنتی شیوه غالب آبیاری است (3/89 درصد) و تنها بهره‌برداران اندکی از روش‌های نوین آبیاری استفاده می‌کنند. همچنین، نتایج نشان داد بیشتر کشاورزان (4/90 درصد) در سطح متوسط و کمتر اقدامات مرتبط با مدیریت پایدار منابع آب کشاورزی را به‌کار می‌گیرند. بر اساس نتایج تحقیق، متغیرهای عوامل ترویجی (p-value=0.01، β=0.203)، عوامل آموزشی (p-value=0.01، β=0.299)، عوامل مشارکتی (p-value=0.01، β=0.223) و عوامل حمایتی (p-value=0.01، β=0.220) اثر مثبت و معنا‌داری بر متغیر وابسته دارند. در مجموع، این چهار متغیر در حدود 1/41 درصد از واریانس میزان به‌کارگیری اقدامات مرتبط با مدیریت پایدار منابع آب در بین کشاورزان را تبیین می‌کنند.نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج این تحقیق می‌توان بیان داشت که مدیریت پایدار منابع آب کشاورزی نیازمند یک رویکرد چندوجهی است و مجموعه‌ای از اقدامات فنی، اقدامات زراعی، اقدامات تکنولوژیکی، اقدامات کنترلی و اقدامات بازسازی را شامل می‌شود. نگاه تک‌بعدی و نداشتن رویکرد نظام‌مند می‌تواند به‌طور قابل توجهی منجر به کاهش اثربخشی برنامه‌های مدیریت منابع آب کشاورزی شود.}, keywords_fa = {مدیریت پایدار منابع آب,عوامل آموزشی,ترویجی,مشارکتی و حمایتی بخش کشاورزی}, url = {https://envs.sbu.ac.ir/article_97755.html}, eprint = {https://envs.sbu.ac.ir/article_97755_39cebe1376710d9eea59a2bbb5b0256e.pdf} } @article { author = {Rezaei, Mahdiye and Shobeiri, seyyed Mohammad and Sarmadi, Mohammad reza and Larijani, Maryam}, title = {The effect of instagram social network usage on the Promotion of environmental Literacy of students}, journal = {Environmental Sciences}, volume = {14}, number = {3}, pages = {89-106}, year = {2016}, publisher = {Shahid Beheshti University}, issn = {1735-1324}, eissn = {2588-6177}, doi = {}, abstract = {Introduction: The growth of social networks has led to new applications in education including formal, informal and implicit (visual, auditory and written) training that has to be defined for these tools. The aim of this study is to evaluate the effect of using Instagram on promoting the environmental literacy of students. Given that environmental literacy has broad dimensions and ranges, to limit the issue only the main aspects of environmental literacy that include knowledge, attitude and environmental behaviour have been studied in this research. The importance of this research is that it familiarizes policymakers in environmental education with the impact of Instagram as among the ICT-based social networks for environmental education and promotion of the environmental literacy of the students who form an influential stratum of society. It also can be the basis for similar investigations in future studies aimed at examining the effects of social networks and different media, and their results can be used to optimize the future planning of this filed. Materials and methods: In terms of its purpose, this research is practical while, in terms of the data collection method, it is quasi-experimental with pre-test, post-test and control groups. The study sample included 40 students from Payam e Noor University of Markazi Province selected by the covariance sampling method and randomly assigned into the study and control groups. At first, both groups took the pre-test. Afterwards, the necessary training based on the United Nations Environment Programme (2015) and the situation and culture of the country was provided in the form of video posts on the specially created Instagram page, along with the written descriptions in the period of 4 December h to 4 February 2015. After 3 months, in order to measure the effect of the environmental training sessions provided through Instagram, the students took the post-test. The data have been analyzed using descriptive and inferential statistics and SPSS software.Results and discussion: According to the results of the covariance analysis test and with respect to the fact that the significance level of the test in all the three variables of knowledge, attitude and environmental behaviour was 0.001 which is lower than 0.05, it can be concluded that there is a significant difference between the three variables in the pre- and post-tests; it indicates the impact of environmental education with the help of Instagram on these three dimensions and on the promotion of the students' environmental literacy. The mean comparison of the pre- and posttest results has shown that the mean variable of the post-test compared to that of the pre-test was higher in all the three variables. Also, the results of the post hoc test have shown that the mean of the Instagram group was higher than the mean of the control group for all three variables. The effect of training through Instagram for the variables of knowledge, attitude and environmental behaviour of the study group were, respectively, 0.474, 0.660 and 0.391. Conclusion: Environmental education through Instagram has a positive and significant effect on all the three dimensions of students' environmental literacy. Respectively, about 4%, 66% and 40% of the variance of knowledge, attitude and environmental behaviour of the study group can be explained exclusively by applying the training method (environmental education via Instagram).}, keywords = {Instagram social network,Environmental literacy,Education}, title_fa = {تاثیر کاربرد شبکه اجتماعی اینستاگرام در ارتقای سواد محیط زیستی دانشجویان}, abstract_fa = {سابقه و هدف: رشد شبکه‌های اجتماعی باعث شده است تا کاربردهای جدیدی  در امر آموزش شامل آموزش‌های رسمی، غیر‌رسمی و ضمنی (دیداری، شنیداری و نوشتاری) برای این ابزار تعریف شود. هدف این پژوهش، بررسی تاثیر استفاده از اینستاگرام بر ارتقای سواد محیط زیستی دانشجویان است. با توجه به اینکه سواد محیط زیستی دارای ابعاد و محدوده وسیعی است، در این پژوهش، برای تحدید مسأله به بررسی ابعاد اصلی سواد محیط‌ زیستی، یعنی آگاهی، نگرش و رفتار، بسنده شده است. اهمیت این پژوهش در آن است که سیاست‌گزاران آموزش‌های محیط‌ زیستی را با تأثیر کاربرد اینستاگرام به عنوان یکی از شبکه‌های اجتماعی مبتنی بر فناوری اطلاعات و ارتباطات در آموزش‌های محیط‌ زیستی و ارتقای سواد محیط زیستی دانشجویان به عنوان قشر تاثیرگذار جامعه آشنا ساخته و می‌تواند مبنایی برای مطالعات آتی برای انجام پژوهش‌های مشابه در مورد بررسی تأثیر سایر شبکه‌های اجتماعی و نیز رسانه‌های مختلف و استفاده از نتایج آنها برای بهینه‌سازی برنامه‌ریزی‌های آتی در این زمینه باشد.مواد و روش‌ها: این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر نحوه گردآوری داده‌ها، نیمه‌آزمایشی از نوع پیش‌‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل بوده است. نمونه مورد بررسی شامل 40 نفر از دانشجویان دانشگاه پیام نور استان مرکزی بود که به روش نمونه در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در قالب دو گروه کنترل و آزمون گروه‌بندی شدند. ابتدا از هر دو گروه پیش‌آزمون گرفته شد. سپس آموزش‌های لازم بر اساس توصیه‌های برنامه محیط‌ زیست سازمان ملل (2015) و لحاظ شرایط و فرهنگ بومی کشور در قالب پست‌های تصویری در صفحه ایجاد‌شده در شبکه اجتماعی اینستاگرام به همراه توضیحات نوشتاری در دوره زمانی 14 آذر تا 14 اسفند 1394 ارائه شد.  بعد از 3 ماه، به منظور سنجش تأثیر آموزش‌های محیط ‌زیستی ارائه شده از طریق اینستاگرام از دانشجویان، پس‌آزمون گرفته شد. تجزیه‌و‌تحلیل داده‌ها با استفاده از روش‌های آمار توصیفی و استنباطی  و با استفاده از نرم‌افزار SPSS16 صورت گرفت.نتایج و بحث:  بر اساس نتایج آزمون تحلیل کوواریانس با توجه به اینکه سطح معنا‌داری مربوط به آزمون در هر سه متغیر آگاهی، نگرش و رفتار محیط ‌زیستی برابر 0.001 و کمتر از 0.05 بوده است، نتیجه گرفته شد که تفاوت معنا‌داری در بین هر سه متغیر در دو مرحله پیش‌آزمون و پس‌آزمون وجود دارد که نشان‌دهنده تأثیر آموزش ‌محیط ‌زیست با کاربرد شبکه اجتماعی اینستاگرام بر هر سه بعد و ارتقای سواد محیط‌ زیستی دانشجویان بوده است. مقایسه میانگین دو مرحله پیش‌آزمون و پس‌آزمون نشان داد که میانگین متغیر در مرحله پس‌آزمون نسبت به پیش‌آزمون در هر سه متغیر، بالاتر بوده است. نتایج آزمون تعقیبی شفه نیز بیانگر بالاتر بودن میانگین گروه اینستاگرام نسبت به کنترل در هر سه متغیر بود. اندازه اثر آموزش از طریق اینستاگرام برای هر یک از ابعاد آگاهی، نگرش و رفتار محیط‌ زیستی گروه آزمایش به ترتیب برابر 474/0،  660/0 و 391/0 بود.نتیجه‌گیری: آموزش محیط ‌زیست از طریق اینستاگرام دارای تأثیر مثبت و معنا‌دار بر هر سه بعد سواد محیط‌ زیستی دانشجویان بوده است. به ترتیب در حدود 48، 66 و 40 درصد واریانس آگاهی، نگرش و رفتار محیط‌ زیستی گروه آزمایش اختصاصاً توسط اعمال شیوه آموزشی (آموزش‌های محیط‌ زیستی اینستاگرامی) قابل‌تبیین است.}, keywords_fa = {اینستاگرام,شبکه اجتماعی,سواد محیط زیستی و آموزش}, url = {https://envs.sbu.ac.ir/article_97758.html}, eprint = {https://envs.sbu.ac.ir/article_97758_9b53961ede16267b59a654b828c5ba4e.pdf} } @article { author = {جهانتاب, اسفندیار and جعفری, محمد and متشرع زاده, بابک and طویلی, علی and ضرغام, نصرت الله}, title = {}, journal = {Environmental Sciences}, volume = {14}, number = {3}, pages = {107-122}, year = {2016}, publisher = {Shahid Beheshti University}, issn = {1735-1324}, eissn = {2588-6177}, doi = {}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {ارزیابی پتانسیل گیاه‌پالایی گونه‌های گیاهی مرتعی در خاک‌های آلوده به ترکیبات نفتی با تاکید بر فلز سنگین نیکل}, abstract_fa = {سابقه و هدف: افزایش آلودگی آب‌ و خاک باعث ایجاد مسائل و مشکلات محیط زیستی زیادی می‌شود. آلوده شدن منابع خاک و آب به ترکیبات مختلف آلی و معدنی به دلیل ارتباط نزدیک این دو با تغذیه موجودات زنده و به دلیل دخالت مستقیم آنها در تأمین غذای موجودات زنده ازنظر جنبه‌های محیط‌زیستی و سلامت انسان دارای اهمیت است. هدف از این پژوهش بررسی توانمندی گونه‌های گیاهی مرتعی Stipagrostis plumosa ، Calotropis procera  و Medicago sativa تحت تیمارهای کمپوست زباله شهری و بیوچار (هرکدام در سه سطح 0، 1 % و 2 %  وزنی) در پالایش خاک‌های آلوده به ترکیبات نفتی با تاکید بر فلز سنگین نیکل در شرایط گلخانه‌ای است.مواد و روش‌ها: برای کشت گلخانه‌ای، از منطقه آلوده به ترکیبات نفتی پازنان گچساران، خاک برداشت شد. کشت در قالب آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی در 5 تکرار انجام شد. پس از دوره کشت شش‌ماهه، اندم‌های هوایی و زیرزمینی گیاهان برداشت و برخی از خصوصیات مهم در خاک و فلز نیکل در گیاهان اندازه‌گیری شد. مقدار کل فلز نیکل با استفاده از دستگاه ICP-OES اندازه‌گیری شد. برای تجزیه‌و‌تحلیل آماری اطلاعات اندازه‌گیری‌شده از آزمون تجزیه واریانس و آزمون مقایسه میانگین چنددامنه‌ای دانکن در محیط نرم‌افزار SPSS استفاده شد. شاخص‌های فاکتور انتقال (TF)، فاکتور پالایش (RF) و فاکتور تجمع بیولوژیکی (BCF) برای ارزیابی توانمندی گیاهان استفاده شد.نتایج و بحث: نتایج نشان داد مقدار TF نیکل در گونه  S. plumosa بزرگ‌تر از یک و به‌طور معنی‌داری از گونه‌های M. sativa و C. procera بیشتر بود. با توجه به اینکه مقدار TF در گونه S. plumosa بزرگتر از یک است، گونه S. plumosa می‌تواند طی عمل گیاه‌ استخراجی باعث جذب و استخراج نیکل از خاک شود. بیشترین مقدار RF (فاکتور پالایش) برای فلز نیکل در گونه C. procera و تیمار بیوچار 1 و 2 درصد به میزان 08/0 و کمترین مقدار RF در گونه S. plumosa و تیمار شاهد به میزان 02/0 بود. نتایج نشان داد کاربرد تیمارهای بیوچار و کمپوست زباله شهری باعث افزایش میزان pH و هدایت الکتریکی خاک محیط کشت گونه‌های گیاهی نسبت به شاهد شد. نتایج نشان داد تیمار بیوچار 2 درصد دارای بالاترین مقادیر نیتروژن، پتاسیم و فسفر بود. مقایسه میانگین‌ها نشان داد  تیمار کمپوست 2 درصد دارای بیشترین درصد کربن آلی خاک و تیمار شاهد دارای کمترین درصد کربن آلی خاک بود. بیشترین مقدار ظرفیت تبادل کاتیونی در تیمار بیوچار 2 درصد و کمترین مقدار ظرفیت تبادل کاتیونی در تیمار شاهد بود. نتایج اثر متقابل گونه و تیمار (بیوچار و کمپوست) بر ویژگی‌های طول ریشه، حجم ریشه، وزن خشک ریشه، وزن خشک شاخساره و وزن کل خشک گیاهان معنی‌دار شد. تیمارهای (بیوچار و کمپوست) استفاده‌شده در تحقیق حاضر باعث افزایش طول ساقه، طول ریشه، حجم ریشه، وزن خشک ریشه، وزن خشک شاخساره و وزن کل خشک نسبت به تیمار شاهد شدند. به‌طورکلی تیمار بیوچار 2 درصد دارای بیشترین طول ریشه، حجم ریشه، وزن خشک ریشه، وزن خشک شاخساره و وزن کل خشک بود.نتیجه‌گیری: به‌طور کلی، گونه S. plumosa می‌تواند طی عمل گیاه‌استخراجی باعث جذب و استخراج نیکل از خاک شود، همچنین بیوچار 2 درصد بیشترین تاثیر را در ارتقاء گیاه‌پالایی نیکل داشت. بنابراین با توجه به نتایج تحقیق حاضر می‌توان گونه S. plumosa را به‌عنوان گیاهی مناسب برای گیاه‌پالایی فلز نیکل در خاک‌های آلوده در مناطق نفتی استفاده کرد.}, keywords_fa = {نیکل,بیوچار,کمپوست زباله شهری,Calotropis procera,Stipagrostis plumosa,Medicago sativa}, url = {https://envs.sbu.ac.ir/article_97725.html}, eprint = {https://envs.sbu.ac.ir/article_97725_93205c3ae9570ac2520e1d482608cca9.pdf} } @article { author = {نیک فال, امیرحسین and رنجبر, عباس}, title = {}, journal = {Environmental Sciences}, volume = {14}, number = {3}, pages = {123-130}, year = {2016}, publisher = {Shahid Beheshti University}, issn = {1735-1324}, eissn = {2588-6177}, doi = {}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {برآورد غلظت آلاینده‌های معیار جوی با استفاده از مدل WRF-Chem و داده‌های جهانی انتشار – مطالعه موردی تهران}, abstract_fa = {سابقه و هدف: در این پژوهش، استفاده از داده‌های جهانی انتشار ذرات معلق جوی در مدل‌سازی آلودگی هوای شهری مورد ارزیابی قرار گرفته است. داده‌های EDGAR-HTAP که شامل مقادیر گسیل جهانی مهمترین آلاینده‌های جوی می‌باشد در سال 2014 به‌روز شده است، با استفاده از مدل عددی جفت‌شده WRF-Chem در شبیه‌سازی آلاینده‌های معیار SO2، NO2، O3، CO، PM10، و PM2.5 مورد استفاده قرار گرفت. استفاده از مدل‌های هواشناسی برخط با فرآیندهای شیمی جو بیش از پیش در حال گسترش است. کاهش ناسازگاری و عدم هماهنگی بین فرآیندهای هواشناسی و شیمیایی جو به همراه واردسازی بازخوردهای ذرات معلق جوی بر پدیده‌های جوی از قابلیت‌های مهم مدل‌های برخط هواشناسی-شیمی جو می‌باشد مواد و روش‌ها: در این پژوهش با استفاده از شبیه‌سازی برخط مدل WRF-Chem از فرآیندهای هواشناسی و شیمی جو و با استفاده از ماژول RADM2 برای مکانیسم‌های حالت گازی و اکسیداسیون نوری ترکیبات آلاینده جو و ماژول هواویز MADE/SORGAM، غلظت آلاینده‌های معیار هوای تهران برای سه روز 29، 30، و 31 تیر سال 1393 برآورد شد. در این پژوهش از آخرین نسخه از داده‌های جهانی EDGAR-HTAP که در سال 2014 به‌روز شده است به همراه داده‌های جهانی RETRO استفاده شد. داده‌های HTAP از شبکه نقاط با دقت 0.1×0.1 تشکیل شده است که ترکیباتی از جمله CH4، CO، SO2، NOx، NMVOC، NH3، PM10، PM2.5، BC، و OC را در بر می‌گیرد. فهرست انتشار HTAP بر پایه اندازه‌گیری‌های سال‌های 2008 و 2010 و به صورت جهانی آماده شده است. فهرست انتشار EDGAR-HTAP، مقدار گسیل آلاینده‌های گازی را از منابعی مانند صنعت، انرژی، حمل و نقل، مناطق مسکونی و کشاورزی در اختیار قرار می‌دهد. واحد اندازه‌گیری شار آلاینده‌ها به جو بر حسب کیلوگرم بر متر مکعب بر ثانیه می‌باشد. فهرست انتشار RETRO نیز شامل مقدار گسیل آلاینده‌های بشرساخته و گازهای ناشی از فرآیندهای بیولوژیک و گیاهی است. به منظور صحت‌سنجی غلظت برآوردشده برای آلاینده‌های معیار، از داده‌های اندازه‌گیری‌شده توسط شرکت کنترل کیفیت هوای تهران استفاده شد.نتایج و بحث: نتایج ارزیابی خروجی مدل نشان داد که برای چهار آلاینده‌ی SO2، O3، PM10، و PM2.5، غلظت برآوردشده از نظر بزرگی در مقایسه با داده‌های اندازه‌گیری‌شده دارای مقادیر قابل قبولی است. اما مقادیر برآوردشده برای غلظت دو آلاینده CO و NO2 دارای کم‌برآورد شدیدی نسبت به داده‌های اندازه‌گیری‌شده می‌باشد. استفاده از رهیافت‌های شیمیایی گوناگون و همچنین داده‌های جهانی انتشار نقش بارزی بر نتایج خروجی مدل دارد. یکی از روش‌ها به منظور حصول برآوردهای بهتر از میزان غلظت آلاینده‌ها، تغییر در مقادیر داده‌های جهانی انتشار و تصحیح آن است. ثمربخش‌بودن این روش را می‌توان با اجرای مجدد مدل پس از تصحیح داده‌های گسیل ذرات و بررسی خروجی آن ارزیابی نمود. همچنین تغییر در رهیافت شیمیایی نیز می‌تواند منجر به برآورد دقیق‌تر برای برخی از پارامترها شود. در این حالت می‌توان شبیه‌سازی را با دو یا بیش از دو اجرا با انتخاب‌های متفاوت در رهیافت شیمی جو انجام داد به صورتی که هر یک از اجراها مخصوص شبیه‌سازی غلظت یک یا چند آلاینده خاص باشد.نتیجه‌گیری: برآورد خروجی غلظت آلاینده‌های معیار با استفاده از داده‌های جهانی انتشار و به کمک مدل عددی WRF/Chem برای آلاینده‌های SO2، O3، PM10، و PM2.5 از نتایج قابل قبولی در قیاس با مشاهدات برخوردار بود. با توجه به نتایج به‌دست آمده، استفاده از سایر رهیافت‌های شیمیایی مدل WRF-Chem و همچنین تغییر هدفمند و تصحیح داده‌های جهانی انتشار آلاینده‌ها، از جمله روش‌هایی است که می‌توان به منظور دستیابی به برآورد دقیق‌تر و تصحیح کم‌برآورد شدید دو آلاینده CO و NO2، استفاده نمود.}, keywords_fa = {داده های جهانی انتشار,آلاینده های معیار,شبیه سازی عددی,WRF-Chem}, url = {https://envs.sbu.ac.ir/article_97727.html}, eprint = {https://envs.sbu.ac.ir/article_97727_7fbccac9a7af3f49b673c09cc6f986bc.pdf} } @article { author = {اسدی کپورچال, صفورا and همایی, مهدی and رمضان پور, حسن}, title = {}, journal = {Environmental Sciences}, volume = {14}, number = {3}, pages = {131-146}, year = {2016}, publisher = {Shahid Beheshti University}, issn = {1735-1324}, eissn = {2588-6177}, doi = {}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {ارزیابی آلودگی خاک‌های شالیزاری استان گیلان با کادمیم با استفاده از روش‌های زمین‌آمار و GIS}, abstract_fa = {سابقه و هدف: تجمع عناصر سنگین در خاک در بسیاری از نقاط دنیا مشکلات زیست‌محیطی فراوانی را به‌وجود آورده‌اند. غلظت زیاد این عناصر در خاک ممکن است به مقداری زیاد به‌وسیله گیاه جذب شود و این مهم‌ترین راه ورود عناصر سنگین به زنجیره غذایی انسان و دام و چرخه‌های بیولوژیک است. بنابراین بررسی چگونگی انباشت این عناصر به منظور جلوگیری از آلودگی خاک و زیست‌بوم ضروری است. در میان عناصر سنگین، کادمیم به دلیل تحرک بالا در سیستم‌های بیولوژیک و توانایی تجمع درگیاهان بدون ایجاد هر گونه نشانه‌های قابل‌رؤیت به‌عنوان یکی از خطرناک‌ترین عناصر سنگین در نظر گرفته شده است. با توجه به اینکه کادمیم در خاک‌های اسیدی در محدوده pH 5/4 تا 5/5 متحرک بوده و برنج نیز در خاک‌های اسیدی بهترین رشد را دارد و نیز با توجه به نقش برنج در سلامت جامعه، این تحقیق با هدف بررسی آلودگی خاک شالیزارهای استان گیلان به کادمیم انجام شد.مواد و روش‌ها: بدین منظور تعداد ١٠٠ نمونه خاک از عمق ٠-٢٠ سانتی‌متری به طور تصادفی و با استفاده از دستگاه GPS  پیش از کوددهی و کشت و پس از برداشت محصول از شالیزارهای مختلف استان تهیه شد. برای تجزیه خاک، نمونه‌های خاک برداشت‌شده پس از خشک شدن، از الک 2 میلی‌متری عبور داده شد. غلظت کادمیم کل و نیز برخی ویژگی‌های خاک شامل بافت خاک، هدایت الکتریکی، واکنش خاک، جرم ویژه ظاهری و حقیقی و ماده آلی خاک اندازه‌گیری شد. توزیع مکانی و پراکنش فلز سنگین کادمیم با استفاده از روش‌های مختلف زمین آماری شامل IDW، Spline و Kriging در محیط GIS بررسی شد.نتایج و بحث: نتایج حاصل از تجزیه‌های فیزیکی و شیمیایی خاک نشان داد که متوسط pH خاک‌های مورد آزمایش ٤٨/٦ و شوری عصاره اشباع ٥٩/١ دسی‌زیمنس بر متر بوده که این مقدار شوری برای کشت گیاه برنج مشکلی ایجاد نمی‌کند. درصد شن نمونه‌های خاک بین ٤ الی ٣٥، سیلت بین ٢٨ الی ٤٩ و رس بین ٣٩ الی ٦٥ درصد بوده که بدین ترتیب بافت خاک‌ها در محدوده Clay Loam، Silty Clay و Clay بوده که خاکی نسبتاً سنگین تا سنگین و برای کشت گیاه برنج مناسب است. مقدار ماده آلی به‌طور متوسط ٧٨/١ و دامنه تغییرات کادمیم کل خاک نیز پیش از کشت و پس از برداشت محصول به ترتیب با کمینه 65/0 و 97/1 و بیشینه 40/1 و 05/11 بود. از میان روش‌های زمین‌آماری بررسی‌شده برای توزیع مکانی و پراکنش کادمیم روش کریجینگ معمولی با مدل کروی به‌عنوان بهترین روش انتخاب شد.نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج به‌دست‌آمده بخشی از منطقه مورد بررسی پس از برداشت محصول طبق شاخص Kelly آلوده بوده که می‌تواند بیانگر تأثیر استفاده از کودهای شیمیایی و مدیریت غیراصولی اراضی باشد و باید استفاده از این کودها با احتیاط بیشتری انجام شود. نقشه حاصل می‌تواند برای بررسی و مدیریت استفاده صحیح کودهای شیمیایی برای حاصلخیزی زمین‌های شالیزاری استفاده شود.}, keywords_fa = {تغییرات مکانی,کریجینگ,کادمیم,شالیزار,زمین آمار,GIS}, url = {https://envs.sbu.ac.ir/article_97730.html}, eprint = {https://envs.sbu.ac.ir/article_97730_67b1c396e6f021b222a35625bcd29253.pdf} } @article { author = {نیکخواه, وحید and رمضانی قوام آبادی, محمد حسین}, title = {}, journal = {Environmental Sciences}, volume = {14}, number = {3}, pages = {147-158}, year = {2016}, publisher = {Shahid Beheshti University}, issn = {1735-1324}, eissn = {2588-6177}, doi = {}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {تحلیل حقوقی مناسبات دولت و محیط زیست در گذار به دولت سبز}, abstract_fa = {سابقه و هدف: ملاحظه سوابق تحقیقی در این خصوص بخوبی آشکار می­سازد که دولت سبز به عنوان مفهومی نو در تحولات دولت هنوز در دکترین حقوقی به درستی وارد نشده است و خلا تئوری پردازی در این خصوص در جهان و در کشور ایران محسوس است. هرچند حوزه‌های متنوعی از حقوق محیط زیست و نیز دولت زیست محیطی و تکالیف زیست محیطی دولت در مطالعات اکادمیک و در پژوهش‌های نهادهای اجرایی و اداری مورد بررسی شده است و مقالات و کتاب­های فراوانی در حوزه تکالیف زیست محیطی دولت و در حوزه الزامات دولت در جهت تحقق حق بر محیط زیست سالم نگاشته شده است. با این حال مناسبات دولت و محیط زیست در گذار به دولت سبز فاقد هرگونه سابقه پژوهشی بوده و ورود در این حوزه نگرشی نو به مفهوم دولت تلقی می­گردد. هدف نگارندگان نیز کشف میزان اثرگذاری محیط زیست و حق بر آن در تغییر محتوا و ساخت دولت­هاست و در این راستا ایران جغرافیای اصلی تحقیق به حساب می­آید.مواد و روش­ها: در این مجال نگارندگان در جهت تحلیل مناسبات دولت و محیط زیست و نقش آن در گذار به دولت سبز با بهره گیری از منابع کتابخانه­ای، اسناد داخلی و بین المللی به توصـیف و تحلیل مناسبات حقوقی و اثرگـذاری متقابل این دو برای تحقق دولت سبز پرداخته­اند. در این مسیر با حق بنیاد تلقی کردن دولت سبز، به ملاحظات حق محوری محیط زیست، ملاحظات زیست محیطی دولت، تأثیر گفتمان حقوق بشر بر ساخت و محتوای دولت سبز و محدودیت­های حق بنیادی دولت سبز در عناوین مرتبط توجه شده است.نتایج و بحث: در گذار ناگزیر دولت به دولت سبز، درک و تحلیل مناسبات دولت با محیط زیست از اهمیت فراوانی برخوردار است. این مناسبات دوجانبه علاوه بر اینکه دولت­ها را دچار تغییرات اساسی خواهد نمود، محیط زیست را در جایگاه الگویی برای سیاست گذاری، قانونگذاری و اجرا قرار خواهد داد. کیفیت این ارتباط موید میزان تعهد هر دولت به محیط زیست است. دولت و محیط زیست در ارتباطی دو سویه قرار دارند. از طرفی دولت در مقام سیاستگذار و مجری، سرنوشت محیط زیست را در اختیار دارد و از طرف دیگر توفیق دولت در حفاظت از محیط زیست، در گرو پاسداشت قواعد زیست محیطی است. شناسایی دولت سبز به عنوان دولتی حق بنیاد، محدودیت­ها و لوازم حق محوری اعمال حاکمیت را در مناسبات دولت و محیط زیست وارد خواهد نمود و ساخت و محتوای دولت را متأثر خواهد ساخت.نتیجه گیری: در پژوهش حاضر ارزیابی مؤلفه­ های ارتباطی بین دولت و محیط زیست از یک طرف و لوازم تحقق دولت سبز از طرف دیگر نشان می­دهد که اولا: تحقق دولت سبز نیازمند شکل گیری رابطه خاص و معناداری بین محیط زیست و دولت است. در این ارتباط علاوه بر نقش آفرینی حاکمیت در تعیین سرنوشت محیط زیست و عناصر آن، برای ارزش­های زیست محیطی نیز سهم قابل توجهی در شکل دهی به حرکت دولت قابل تصور است. ثانیا: دولت سبز دولتی با محوریت حق بر محیط زیست سالم است. بنابراین به عنوان یک دولت حق محور تابع محدودیت ­های حق محوری بوده و نیازمند پیش بینی الگوهایی برای تضمین حق بر محیط زیست سالم از یک طرف و رفع تزاحم و تعارض این حق با سایر حق­ های بشری است. }, keywords_fa = {حاکمیت,دولت سبز,محیط زیست,حقوق بشر}, url = {https://envs.sbu.ac.ir/article_97732.html}, eprint = {https://envs.sbu.ac.ir/article_97732_6552d51a349449ec12900fe678967f21.pdf} } @article { author = {فرخی, جواد and حسین آوا, سونا and اوچی اردبیلی, مهران}, title = {}, journal = {Environmental Sciences}, volume = {14}, number = {3}, pages = {159-172}, year = {2016}, publisher = {Shahid Beheshti University}, issn = {1735-1324}, eissn = {2588-6177}, doi = {}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {بررسی تنوع زیستی تعدادی از ژنوتیپ‌های برتر فندق (Corylus avellana L.) منطقه فندقلو بر اساس برخی از خصوصیات میوه و شرایط محیطی}, abstract_fa = {سابقه و هدف: زیستگاه فندقلو بزرگ‌ترین خزانه ژنی فندق در شمال غرب ایران است. تنوع آب‌وهوایی و تکثیر مداوم جنسی، تنوع ژنتیکی غنی را بین فندق‌های این ناحیه به وجود آورده است. هدف از این پژوهش، تجزیه‌وتحلیل تنوع زیستی ژنوتیپ‌های برتر فندق در زیستگاه فندقلو با استفاده از بررسی همبستگی بین صفات، روش‌های تجزیه به مؤلفه اصلی و تجزیه خوشه‌ای و همچنین بررسی رابطه صفات میوه و مغز هر یک از ژنوتیپ‌ها با شرایط محیطی محل رشد آنهاست.مواد و روش‌ها: در سال‌های 1393 و 1394 بیست ژنوتیپ برتر از نظر صفات مورفولوژیکی و فنولوژیکی از بین 70 ژنوتیپ اولیه انتخاب و علامت‌گذاری شدند. ده صفت مربوط به ابعاد میوه و مغز، ترکیبات فیتوشیمیایی (درصد روغن، پروتئین و کربوهیدرات در مغز و غلظت تاکسول در برگ‌های مسن) در این ژنوتیپ‌ها اندازه‌گیری شد. به‌منظور بررسی اثرات احتمالی شرایط محیطی، پنج ویژگی میانگین بارندگی سالیانه، دمای سالیانه، ارتفاع از سطح دریا، تعداد روزهای یخبندان و اسیدیته خاک مربوط به مکان‌های نمونه‌برداری از ژنوتیپ‌ها ثبت شد. کل آنالیزهای آماری به کمک نرم‌افزار اس­پی­اس­اس 16 انجام شد.نتایج و بحث: بر اساس آماره‌های توصیفی بیشترین ضریب تغییرات به صفات ضخامت مغز (31/26%) و وزن مغز (41/24%) و کمترین آن به تعداد روزهای یخبندان (53/1%) و اسیدیتـه خـاک (83/1 %) تعلق داشت. بیشترین همبـستگی مثبت بین صفــات طول میوه و درصد مغـز (, P<0.01943/0=r) مشاهده شد. غلظت تاکسول همبستگی منفی در سطح 5% با صفات ضخامت مغز (519/0- =r) و درصد مغز (524/0- =r) نشـان داد. در ایـن پژوهــش بیـن ویژگی‌هـای محیطـی و جغرافیــایی ‌"اسیـدیته خـاک"‌ با "میزان بارنـدگی سالیانه" همبسـتگی منفــی (, P<0.01838/0- =r) و بین "ارتفاع از سطح دریا" با "میانگین بارندگی سالیانه" همبستگی مثبت (, P < 0.05481/0=r) دیده شد. "میانگین بارندگی سالیانه" با "درصد مغز" همبستگی منفی (, P<0.05495/0- =r) نشان داد. تجزیه به مؤلفه‌های اصلی نشان داد که 5 مؤلفه اول مسئول 85/70% کل تغییرات بود. تجزیه خوشه‌ای ژنوتیپ‌های فندق را به دو گروه تقسیم کرد. گروه دوم شامل سه ژنوتیپ بود که زیستگاه آنها در ارتفاع بالاتر از 17 ژنوتیپ گروه اول بود. این پژوهش نشان داد که ژنوتیپ‌های بومی فندق زیستگاه فندقلو از تنوع ژنتیکی قابل‌توجهی برخوردارند که می‌توانند در اجرای برنامه‌های اصلاحی مورد استفاده قرار گیرند. هرچند در میان صفات محیطی بررسی‌شده تأثیر ارتفاع از سطح دریا روی ژنوتیپ‌ها نسبت به سایر عوامل محیطی بیشتر بود؛ با ‌وجود این تنوع مشاهده‌شده درون جمعیت فندق زیستگاه فندقلو بیشتر مربوط به تفاوت ژنتیکی بین ژنوتیپ‌ها است تا شرایط محیطی آنها.نتیجه‌گیری: محدود شدن در بین کوه‌های بلند و دارا بودن اقلیم سردسیری، زیستگاه فندقلو را به یکی از خزانه‌های ژنی منحصربه‌فرد فندق در مقایسه با سایر زیستگاه‌های کشور تبدیل کرده است. میوه ژنوتیپ‌های فندق بررسی‌شده در زیستگاه فندقلو در مقایسه با سایر زیستگاه‌های کشور عموماً کوچک‌تر، کروی­ ولی با درصد مغز نسبتاً بالاتر بود. هرچند هیچ­یک از ژنوتیپ‌های بررسی‌شده به‌تنهایی پتانسیل معرفی شدن به‌عنوان یک رقم جدید را نداشتند ولی می‌توان از آنها در تلاقی با ارقام تجاری برای اصلاح ارقام فندق سازگار با شرایط آب‌و‌هوایی خشن منطقه استفاده کرد.}, keywords_fa = {زیستگاه,تاکسول,تنوع ژنتیکی,فندق}, url = {https://envs.sbu.ac.ir/article_97735.html}, eprint = {https://envs.sbu.ac.ir/article_97735_0e4cb663b70726951d8a83b797a80f43.pdf} } @article { author = {کنعانی, محمد رضا}, title = {}, journal = {Environmental Sciences}, volume = {14}, number = {3}, pages = {173-186}, year = {2016}, publisher = {Shahid Beheshti University}, issn = {1735-1324}, eissn = {2588-6177}, doi = {}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {ارزیابی حفاظتی و بوم‌شناختی گیاهان پارک ملی بمو}, abstract_fa = {سابقه و هدف: پارک‌های ملی به‌منظور جلوگیری از انقراض گونه‌های گیاهی و جانوری و به‌عنوان ذخیره‌گاه‌های ژنتیکی گونه‌های گیاهی و جانوری در هر کشور ارزشمند و یکی از مهم‌ترین پشتوانه‌های اساسی برای احیای طبیعت هستند. پارک ملی بمو با وسعت 48075 هکتار در مجاورت شهر شیراز قرار دارد. این تحقیق برای نخستین بار به ارزیابی حفاظتی و اکولوژیک گیاهان آوندی آن می‌پردازد.مواد و روش‌ها: نقشه‌ها و زیستگاه‌های مختلف، طی سال‌های 1378تا 1390 مورد بررسی کتابخانه‌ای و پیمایش صحرایی قرار گرفتند. گیاهان بر اساس فلورهای موجود ایران (فارسی و لاتین) و کشورهای همسایه در محل هرباریوم دانشگاه شهید بهشتی شناسایی شدند و همچنین برخی گونه‌هااز طریق مقایسه  با نمونه‌های هرباریوم ایران و هرباریوم موسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع کشور (TARI) شناسایی شدند.نتایج و بحث‌: از مجموع 1830 نمونه جمع‌آوری‌شده، تعداد 534 گونه شناسایی و ثبت شد. ارزیابی حفاظتی گونه‌‌ها نشان داد که 129 گونه در وضعیت کمتر نگران‌کننده (LC)، 7 گونه آسیب‌پذیر (VU)، 1 گونه در خطر انقراض (EN) و 397 گونه فاقد اطلاعات کافی حفاظتی (DD) بودند. همچنین وضعیت بومزادی فلور منطقه نشان داد که سهم گونه‌های انحصاری منطقه نسبت به کل گونه‌های انحصاری ایران، 1/5 % است و از 74 گونه‌ی بومزاد استان فارس، تعداد 26 گونه (1/35%) آن در محدوده‌ی منطقه‌ی پژوهش رویش داشتند. بررسی بوم‌شناختی شکل زیستی نشان داد که کاموفیت‌ها با 2/53 % بیشترین و پس از آن تروفیت‌ها با 7/21 % شکل زیستی غالب را به خود اختصاص دادند. نتایج داده‌های مربوط به کورولوژی منطقه نشان داد که ناحیه ایران-تورانی با فراوانی 4/51% و سپس نواحی ایران و آناتولی و مدیترانه‌ای به ترتیب با 7/21% و 2/14% بیشترین عناصر گیاهی را به خود اختصاص دادند.نتیجه‌گیری: مقایسه فلور مناطق همجوار با پارک ملی بمو و بررسی‌های روایی و چشمی نشان داد که نقش حفاظتی توانسته بود برخی گونه‌های دارویی، خوراکی و دامی را از معرض خطر دور نگه دارد. همچنین به‌نظر می‌رسد نقش کاهش بارندگی‌ها و آتش‌سوزی‌های سال‌های اخیر، عمدتا روی گیاهان یک ساله چشمگیرتر بوده است. بنابراین نیاز به حفاظت و آموزش درباره حفظ گونه‌های گیاهی و استفاده بهینه از گیاهان در مناطقی مثل استان فارس که محل مهمی برای کوچ و اسکان عشایر است، ضرورت بیشتری دارد.}, keywords_fa = {بمو,انحصاری,حفاظت,کورولوژی,شکل زیستی}, url = {https://envs.sbu.ac.ir/article_97738.html}, eprint = {https://envs.sbu.ac.ir/article_97738_4f3d26e861103de4d2764310ec54ae8a.pdf} } @article { author = {پور رنجبری, خدیجه and واعظی هیر, عبدالرضا and حسین زاده, محمد رضا}, title = {}, journal = {Environmental Sciences}, volume = {14}, number = {3}, pages = {187-200}, year = {2016}, publisher = {Shahid Beheshti University}, issn = {1735-1324}, eissn = {2588-6177}, doi = {}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {بررسی تأثیر کانسار مس- مولیبدن پورفیری هفت‌چشمه (ورزقان) بر سلامتی زیستمندان منطقه حفاظت‌شده ارسباران}, abstract_fa = {سابقه و هدف: کانسار مس- مولیبدن پورفیری هفت‌چشمه در 28 کیلومتری شمال شهر ورزقان در استان آذربایجان شرقی در جنگل‌های ارسباران واقع شده است. آب سطحی و زیرزمینی موجود در منطقه از میان توده کانساری عبور کرده و ممکن است فلزات سنگین و سمی را به وسیله واکنش‌های شیمیایی از توده حل کند و با خود ببردو به مرور زمان باعث به خطر افتادن گونه‌های گیاهی و موجودات زنده جنگل ارسباران ‌شود. با توجه به اینکه هنوز عملیات بهره‌برداری در منطقه صورت نگرفته هدف از این پژوهش بررسی تأثیر ماده معدنی بر افزایش غلظت عناصر آلاینده در آب‌های سطحی و زیرزمینی و تأثیر این آلودگی بر زیستمندان (انسان، گیاه و جانور) منطقه است‌.مواد و روش: برای بررسی تأثیر این کانسار بر سلامتی زیستمندان منطقه (انسان، گیاه و جانور) 24 نمونه از آب‌های سطحی و زیرزمینی خارج‌شده از این کانسار و مناطق مجاور، جمع‌آوری و برای اندازه‌گیری برخی پارامترهای شیمیایی و غلظت فلزات Pb, Mo, Cu و Zn به آزمایشگاه منتقل شد. نتایج و بحث: غلظت فلزات سنگین حاصل از آنالیز آب سطحی و زیرزمینی هفت‌چشمه نسبت به حد مجاز توصیه‌شده توسط سازمان‌های بین‌المللی و نیز تحقیقات انجام‌شده برای جانداران آبزی، حیات‌وحش، گیاهان و ساکنان مقایسه و تجزیه‌و‌تحلیل  شد. بررسی‌ها نشان داد که تحت تأثیر کانسار هفت‌چشمه، غلظت مولیبدن در نزدیک توده کانسار نسبت به حد استانداردهایEEC, EPA  و WHO و غلظت سرب تمام نمونه‌ها نسبت به حد استاندارد EPA و غلظت روی و مس نسبت به حد استاندارد EEC بالا بوده و برای ساکنان منطقه خطرناک است‌. مقایسه غلظت عناصر نسبت به استانداردهای تعیین‌شده برای جانداران و گیاهان از جمله درخت بلوط و گیاهان کشاورزی نیز نشان داد که این عناصر در منابع آب سطحی و زیرزمینی مجاور کانسار بالاتر از حد مجاز استاندارد بوده و می‌تواند برای زیستمندان منطقه خطرناک باشد اما با دور شدن از کانسار از غلظت آنها کاسته می‌شود. به‌طوری که بیشتر نمونه ها دارای غلظت بالایی از مس و سرب بوده و برای آبزیان منطقه مضر است. از نظر خطر برای سلامت ساکنان منطقه، غلظت روی و مس پایین‌تر از استاندارد WHO است ولی غلظت مولیبدن و سرب در برخی نمونه‌های نزدیک به توده معدنی بالاتر از این استاندارد است. بر اساس استاندارد FAO غلظت مس در یک ایستگاه بالاتر از حد استاندارد لازم برای حیات‌وحش بوده ولی در سایر ایستگاه‌ها غلظت مناسب است. از نظر غلظت سرب و روی و منیزیم نیز در شرایط فعلی خطری متوجه حیات‌وحش منطقه نخواهد بود. نتیجه‌گیری: این پژوهش نشان داد که کانسار مس-‌مولیبدن پورفیری هفت‌چشمه از عوامل مهم و تأثیرگذار بر کیفیت آب سطحی و زیرزمینی منطقه است‌ که از تأثیرات آن کاهش  pHو افزایش غلظت عناصر سنگین در رودخانه مجاور توده شده است که در صورت معدن‌کاری بدون رعایت اصول زیست‌محیطی می تواند به مرور زمان باعث از بین رفتن گونه‌های گیاهی جنگل ارسباران و به خطر افتادن موجودات زنده ‌شود. مقایسه غلظت‌های فلزات سنگین حاصل از آنالیز آب‌های سطحی و زیرزمینی با استانداردهای جهانی و نیز تحقیقات انجام‌شده برای جانداران آبزی، حیات‌وحش، گیاهان و ساکنان نشان داد که بیشتر نمونه‌های نزدیک به توده کانساری دارای عناصر سنگین بیش از حد مجاز است‌ و این برای سلامتی انسان، زیستمندان و گیاهان نادر منطقه ارسباران خطرناک است‌ اما با دور شدن از کانسار از غلظت آنها کاسته می‌شود. بنابراین پیش از بهره‌برداری از کانسار هفت‌چشمه بایستی بررسی‌های مربوط به اثرات زیست‌محیطی بهره‌برداری از این کانسار (EIA) انجام و به دلیل قرار گرفتن آن در منطقه حفاظت‌شده ارسباران از تکنیک‌های متفاوتی برای بهره‌برداری استفاده شود.}, keywords_fa = {کانسار مس و مولیبدن,استاندارد محیط زیست,فلزات سنگین,معدن هفتچشمه,ورزقان}, url = {https://envs.sbu.ac.ir/article_97742.html}, eprint = {https://envs.sbu.ac.ir/article_97742_827568abce0f2a889b026f17eb6cce47.pdf} } @article { author = {Norouzi, Mehrnoush and Bagheri Tavani, Mostafa and Amirjanati, Ameneh and Ghodrati, Shaghayegh}, title = {Concentration of heavy metals in tissues of golden gray mullet (Liza aurata) in different areas of the southern coast of the Caspian Sea}, journal = {Environmental Sciences}, volume = {14}, number = {3}, pages = {201-214}, year = {2016}, publisher = {Shahid Beheshti University}, issn = {1735-1324}, eissn = {2588-6177}, doi = {}, abstract = {Introduction: Heavy metal pollution of water is one of the most serious environmental problems in the world and the Caspian Sea, the largest lake in the world, is exposed to high levels of industrial, agricultural and oil pollutants. Fish species are the ultimate consumer in the food pyramid in aquatic ecosystems. Since the fish form a large part of the human diet, heavy metals enter the human body through contaminated fish. This study was conducted to measure the concentration of five heavy metals, including lead, cadmium, mercury, arsenic, and chrome in the edible tissues (muscle) and non-edible tissue (liver and gill) of the gray mullet, Liza aurata and its seasons and living environment in the southern coast of the Caspian Sea. and also to compare their amounts with World Health Organization, Australian National Health and Medical Research Council, Food and Drug Administration standards. Materials and methods: A total of 100 adult golden gray mullet were caught from 10 sites (Including Astara, Talesh, Anzali, Rudsar, Tonekabon, Nowshahr, Fereydunkenar, Behshahr, Bandar-e Torkaman and Hojanepes) in various coastal areas near inflows of urban, agricultural and industrial waste water and along the waterfront and fishing areas. After biometry, metals were extracted from the tissue using a mixture of acid digestion and determination was conducted by graphite furnace atomic absorption system. Results and discussion: The results showed that the metal accumulation in tissue was different and significant, the concentration of the metals in the three tissues was as follows: liver>gill>muscle. Heavy metals choose their target organ based on its metabolic activity and this explains the reason why more metals accumulate in tissues such as the liver and gills compared to muscle tissue (with low metabolic activity). Liver tissue tends to be high in accumulation of heavy metals. The high concentration of metals in the context of the gills, is the first sign of contamination in the water. Mixing elements with gill mucus, full transposition of the lamella gill elements when preparing tissue for testing impossible to screw???. Metal concentrations in muscle are lower than those in liver because muscle is not the first storage place for these metals; heavy metals are first stored in the liver and then transferred to the muscle. Metal accumulation was as Pb> Cd> Cr> Hg> As. The study of heavy metals between stations, in muscle tissue was significantly different. This may be due to differences in pollutant sources in sampling areas. The accumulation of heavy metals increases from the southwest to the southeast coast. According to the Pearson test, there was the significant negative linear relationship between the Pb, Cd and As accumulation tissues by weight. Except for arsenic, there was no significant correlation between the metals with any total length. Moreover, there was a positive relationship (p<0.01) between the Pb, cd, Hg and As concentrations, with the exception of Cr. Conclusion: comparison of the data obtained for muscle tissue with the global standard level (WHO /NHMRC) showed that the concentration of the heavy metals Pb, Cr, Cd, Hg was higher than the global standard level, except for As. The least metal absorption and accumulation is in the muscle of mullet that is a source of human nutrition, followed by aquatic to the above elements. Since the concentration of the heavy metals tested above was higher than the global standard, this reflects the increasing water pollution of the Caspian Sea}, keywords = {Living environment,Toxic Heavy Metals,Edible and non-Edible Tissues,Caspian Sea,Liza aurata}, title_fa = {سنجش غلظت فلزات سنگین در بافت‌های ماهی کفال طلایی (Liza aurata) در مناطق مختلف سواحل جنوبی دریای خزر}, abstract_fa = {سابقه و هدف: آلودگی به فلزات سنگین در آب‌ها از جدی‌ترین مسائل زیست‌محیطی در سطح جهان است. دریای خزر بزرگترین دریاچه جهان، در معرض آلاینده‌های صنعتی، کشاورزی و نفتی قرار گرفته است. از آنجاکه ماهیان بخش بزرگی از رژیم غذایی انسان را تشکیل می‌دهند، این فلزات سنگین می‌توانند از طریق تغذیه از ماهیان آلوده وارد بدن انسان شوند. هدف از انجام این پژوهش، بررسی میزان تجمع پنج فلز سنگین و سمی سرب، کادمیوم، جیوه، آرسنیک و کروم در بافت‌های خوراکی (عضله) و غیر‌خوراکی (کبد و آبشش) ماهی کفال طلایی در فصول و مناطق مختلف حوضه جنوبی دریای خزر بود. همچنین تفاوت درصد این ترکیبات با مقادیر سازمان بهداشت جهانی و بهداشت ملی استرالیا و شورای تحقیقات پزشکی مقایسه شد.مواد و روش‌ها: به همین منظور نمونه‌های ماهی کفال طلایی بالغ، از 10 ایستگاه‌ (شامل آستارا، تالش، انزلی، رودسر، تنکابن، نوشهر، فریدون‌کنار، بهشهر، بندر‌ ترکمن و خواجه‌نفس) از مناطق مختلف نوار ساحلی نزدیک مکان‌های ورود پساب‌های شهری، کشاورزی و صنعتی و همچنین در کنار اسکله‌ها و صیدگاه‌های ماهی تهیه شد. پس از زیست‌سنجی، استخراج فلزات از بافت‌های مورد نظر به روش هضم با استفاده از مخلوط اسید و تعیین غلظت به‌ وسیله دستگاه جذب اتمی مجهز به سیستم کوره گرافیتی انجام شد.نتایج و بحث: نتایج نشان داد میزان تجمع فلزات بین سه بافت معنی‌دار و به صورت کبد> آبشش > عضله بود. فلزات سنگین اندام هدف خود را بر اساس میزان فعالیت متابولیک آن اندام انتخاب می‌کنند و بافت عضله فعالیت متابولیک کمتری نسبت به آبشش و کبد دارد. بافت کبد تمایل به انباشتگی فلزات سنگین در مقادیر بالا را دارد. بالا بودن غلظت فلزات در بافت آبشش اولین نشان آلودگی در آب است؛  و اختلاط عناصر با مخاط آبشش، جابجایی کامل عناصر از لاملای آبشش (lamellae) را هنگام آماده سازی بافت برای آزمایش غیر‌ممکن می‌کند. همچنین عضله مکان اولیه ذخیره فلزات نیست، فلزات سنگین ابتدا در کبد ذخیره  و سپس به عضله منتقل می‌شوند. میزان تجمع فلزات به صورت سرب> کادمیوم> کروم> جیوه> آرسنیک بود. میزان تجمع فلزات سنگین بین ایستگاه‌های پژوهشی، در بافت عضله متفاوت و معنی‌دار بود. علت آن را می‌توان تفاوت در منابع آلاینده در مناطق نمونه‌برداری دانست. به‌طور کلی میزان تجمع فلزات سنگین در ماهیان کفال از سواحل جنوب غربی به سمت جنوب شرقی افزایش داشت. بر اساس آزمون پیرسون در شاخص وزن ماهی با میزان تجمع فلزات سنگین سرب، کادمیوم و آرسنیک، رابطه رگرسیون خطی معکوس وجود داشت. هیچ ارتباط معنی‌داری بین میزان تجمع فلزات با طول کل به جز فلز آرسنیک، وجود نداشت. همچنین به جز فلز سنگین کروم، بین میزان تجمع فلزات سنگین سرب، کادمیوم، جیوه و آرسنیک در بافت‌های ماهی، رابطه رگرسیون مثبت معنی‌دار تعیین شد (01/0>p).نتیجه‌گیری: مقایسه تجمع فلزات سنگین در بافت عضله با حد مجاز استانداردهای جهانی (WHO/NHMRC) جز آرسنیک، سایر فلزات سرب، کادمیوم، جیوه و کروم بالاتر از حد مجاز اعلام شده بود. حداقل میزان جذب و تجمع این فلزات در عضله ماهی کفال یعنی عضو خوراکی در تغذیه مردم  است. از آنجاکه تجمع فلزات سنگین مورد بررسی بالاتر از حد مجاز استاندارد جهانی است، نشان‌دهنده افزایش آلودگی آب دریای خزر و به دنبال آن آبزیان نسبت به عناصر فوق است.}, keywords_fa = {.Liza aurata,دریای خزر,کفال طلایی,بافتهای خوراکی و غیرخوراکی}, url = {https://envs.sbu.ac.ir/article_97744.html}, eprint = {https://envs.sbu.ac.ir/article_97744_ed1dcfda6212a5e775b47298b70c11f5.pdf} }