محمد رحمانی؛ طاهره آذری
چکیده
سابقه و هدف: محدوده مورد مطالعه دشت ساری - نکاء می باشد که اکثر مردم آن به فعالیت های کشاورزی می پردازند. شرکت پخش فرآورده های نفتی ساری با تعداد 18 مخزن در جنوب این دشت قرار دارد. با توجه به قدمت این تأسیسات احتمال نشت ترکیبات نفتی وجود دارد. در این تحقیق امکان نشت و انتقال هیدروکربن های محلول در آبخوان ساری بررسی شده است.مواد ...
بیشتر
سابقه و هدف: محدوده مورد مطالعه دشت ساری - نکاء می باشد که اکثر مردم آن به فعالیت های کشاورزی می پردازند. شرکت پخش فرآورده های نفتی ساری با تعداد 18 مخزن در جنوب این دشت قرار دارد. با توجه به قدمت این تأسیسات احتمال نشت ترکیبات نفتی وجود دارد. در این تحقیق امکان نشت و انتقال هیدروکربن های محلول در آبخوان ساری بررسی شده است.مواد و روش ها: ابتدا مدل مفهومی دشت بر اساس داده های زمین شناسی، جغرافیایی و هیدرولوژیکی ساخته شده و سپس با استفاده از برنامه MODFLOWمدل عددی جریان آب زیرزمینی آبخوان طراحی گشت. در حالت پایدار از نقشه ایزوپتانسیل مرداد ماه 1383 استفاده شد و بر اساس آن نقشه توزیع هدایت هیدرولیکی تهیه گردید. در حالت ناپایدار مدل برای 12 ماه بعد از مرداد 1383 کالیبره شد. نتایج میدان سرعت حاصل از مدل جریان آب زیرزمینی به عنوان ورودی مدل انتقال آلودگی در نرم افزار MT3DMSاستفاده گردید. سپس مدل برای TPH (Total Petroleum Hydrocarbon)که غلظت آنها در یک بازه زمانی14 ساله اندازه گیری شده بود اجرا گردید. با در نظر گرفتن فرآیندهای همرفت، پراکنش هیدرودینامیکی و جذب در روند پاکسازی طبیعی TPH، مدل انتقال واسنجی و نرخ جذب برآورد گردید. به منظور پیش بینی پتانسیل پاکسازی طبیعی آبخوان در سال های آتی، مدل با نرخ جذب بدست آمده اجرا گردید. در نهایت نمودار تغییرات غلظت TPHتا رسیدن به غلظت استاندارد مجاز نسبت به زمان رسم شد و معادله مربوط به آن تعیین گردید. این معادله می تواند ابزار ساده ای برای پیش بینی تغییرات طبیعی غلظت ترکیبات نفتی با زمان در دست کارشناسان باشد.نتایج و بحث: بر اساس معادله پاکسازی، مدت زمان لازم برای پاکسازی آلودگی حاصل از نشت آلاینده ی نفتی با غلظت اولیه 10 میلی گرم در لیتر در آبخوان ساری تقریباً معادل 62 سال تعیین گشت و در صورتی که در سال های آتی هیچ تزریق آلاینده نفتی در آبخوان صورت نگیرد در سال 1436 هاله آلودگی به طور طبیعی توسط آبخوان پاکسازی خواهد شد. بر اساس پارامترهای واسنجی شده مدل انتقال آلودگی، فاکتور تأخیر در آبخوان ساری معادل 1.57 محاسبه گردید.همچنین با مدل طراحی شده می توان هر سناریو تزریق و تخلیه آلاینده را شبیه سازی نمود. به منظور پیش بینی سرنوشت TPH در سال های آتی با شرایط تزریق پیوسته آلاینده نفتی به آبخوان، غلظت TPH اندازهگیری شده در اسفند ماه 1388 به عنوان غلظت اولیه مدل انتقال آلودگی در نظر گرفته شد. سپس تزریق پیوسته آلاینده نفتی به آبخوان با غلظت ثابت 10 میلی گرم در لیتر در بازه های زمانی 10، 20، 30، 40 و 60 ساله به مدل اعمال شد و در نهایت مدل آلودگی با در نظر گرفتن این شرایط و نرخ جذب به دست آمده در مرحله واسنجی اجرا گردید و انتشار هاله آلودگی در این بازه های زمانی با فرض ماندگار بودن شرایط هیدرولیکی در آبخوان پیش بینی شد. همچنین مدل آلودگی با اعمال سه سناریوی افزایش غلظت تزریق تا20000 میلی گرم در متر مکعب در منبع، کاهش 30 در صدی نرخ پمپاژ چاههای اطراف سایت و افزایش 30 درصدی سطح آب رودخانه تجن نیز اجرا گردید.هر کدام از این شرایط باعث ایجاد تغییر در غلظت آلاینده و گسترش هاله آلودگی گشت.نتیجه گیری: در صورتی که در سالهای آتی به دلیل استهلاک تأسیسات نفتی در سایت انبار نفت ساری، نشت و تزریق پیوسته آلاینده به درون آبخوان صورت بگیرد، توسعه هاله آلودگی نفتی در آبخوان مورد مطالعه با گذشت زمان افزایش می یابد اما می توان با اجرای پروژه هایی نظیر پمپاژ و استحصال آبخوان مانع گسترش آن شد.
امیر حسام حسنی؛ فهیمه قنادی؛ اقدس رحیمی
دوره 8، شماره 1 ، مهر 1389
چکیده
مشکلات زیست محیطی متعددی در نتیجه توسعه بی رویه شهر تهران ایجاد شده است. از مهم ترین آن ها می توان به وجود تاسیسات نفتی در آبخوان جنوب تهران ، عدم رعایت معیارهای زیست محیطی از سوی شرکت های نفتی مربوطه و وضعیت نامناسب فاضلاب های شهری و صنعتی منطقه نام برد. هدف از این مطالعه بررسی آلودگی نفتی آبخوان زیر پالایشگاه نفت تهران می باشد. منطقه ...
بیشتر
مشکلات زیست محیطی متعددی در نتیجه توسعه بی رویه شهر تهران ایجاد شده است. از مهم ترین آن ها می توان به وجود تاسیسات نفتی در آبخوان جنوب تهران ، عدم رعایت معیارهای زیست محیطی از سوی شرکت های نفتی مربوطه و وضعیت نامناسب فاضلاب های شهری و صنعتی منطقه نام برد. هدف از این مطالعه بررسی آلودگی نفتی آبخوان زیر پالایشگاه نفت تهران می باشد. منطقه مورد مطالعه با مساحت 900 هکتار شامل بخشی از آبخوان اصلی دشت تهران است که در محدوده شهرستان ری واقع می باشد . متوسط درجه حرارت، بارندگی و تبخیر سالانه این منطقه به ترتیب برابر 17c˚ mm 200 و mm 2500 می باشند. در این راستا اقدام به نمونه برداری از 8 منبع آب زیر زمینی و سنجش نمونه ها در اسفند ماه سال 87 (سال پر آبی ) و خرداد ماه سال 87( سال کم آبی ) شده است . داده ها به صورت گراف هایی ارائه شده و با مقادیر استاندارد جهانی مقایسه گردیده است. نتایج حاصل از سنجش های آزمایشگاهی نمونه ها برای پارامترهای Oil & ،COD ،BOD ،TPHs ،Phenol ،Grease هیدروکربن های آروماتیک و آلیفاتیک ، نشان می دهند که مقادیرCOD در فصل پر آبی بین ،(10- 55000 mg/L) ، BOD در محدوده ،(1-30555 mg/L)، Phenol بین ،(0/01- 0/08 mg/L)، Oil در محدوده (mg/L 130-5) و TPHs در محدوده (mg/L 5/25-05/0) هیدروکربن های آلیفاتیک بین ، هیدروکربن های آروماتیک بین(mg/L 13/2 -034/0) می باشد . نتایج حاکی از این مطلب می باشد که ایستگاه های شماره 4 (باقر آباد) 5 (اسماعیل آباد ) و 3 (عظیم آباد ) دارای آلودگی نفتی بیشتری می باشد. به عبارت دیگر محدوده روستاهای در سون آباد، اسماعیل آباد، عظیم آباد نسبت به روستاهای خیرآباد ، باقر آباد، شهر سنگ و ضلع غربی پالایشگاه آلوده تر می باشد. هم چنین این مقادیر در فصل کم آبی ( که سوخت پالایشگاه گاز طبیعی می با شد) نسبت به فصل پر آبی ( که سوخت پالایشگاه گازوئیل می باشد و سطح آب زیر زمینی بالاتر است) کاهش داشته است . نتایج این تحقیق گویای نمامناسب بودن بخش عمده این منابع برای مصارف شرب و کشاورزی می باشد و پساب خروجی پالایشگاه تهران و کانال هدایت کننده فاضلاب شهر تهران به محدوده مطالعاتی و هم چنین نشت از خطوط انتقال فراورده های پالایشی و مخازن متعلق به شرکت های نفتی مهم ترین منشاء های آلودگی آب های زیر زمینی منطقه می باشند.
حمیدرضا ناصری؛ فرشاد علیجانی
دوره 4، شماره 4 ، تیر 1386
چکیده
در این تحقیق سیستم هیدروشیمی زمینه ، آلاینده های کشاورزی و حیوانی ، تغییرات مکانی و زمانی و منشاء آن ها در آب های زیرزمینی دشت ایذه، واقع در شمال شرق استان خوزستان، مطالعه شده است نمونه های آب زیرزمینی از 34 چاه ، یک پیزومتر، یک چشمه، و یک قنات در ماه های اردیبهشت ، خرداد، شهریور، دی و اسفند سال 1380 جمع آوری گردیده و جهت تعیین پارامترهای ...
بیشتر
در این تحقیق سیستم هیدروشیمی زمینه ، آلاینده های کشاورزی و حیوانی ، تغییرات مکانی و زمانی و منشاء آن ها در آب های زیرزمینی دشت ایذه، واقع در شمال شرق استان خوزستان، مطالعه شده است نمونه های آب زیرزمینی از 34 چاه ، یک پیزومتر، یک چشمه، و یک قنات در ماه های اردیبهشت ، خرداد، شهریور، دی و اسفند سال 1380 جمع آوری گردیده و جهت تعیین پارامترهای هیدروشیمی و آلودگی مورد سنجش قرار گرفته است آلودگی شدید نیتراته آب های زیر زمینی به وسیله فعالیت های کشاورزی در نواحی وسیعی از دشت ایذه رخ داده است. فرآیند اصلی مسبب افزایش نیترات آب های زیرزمینی ایذه اکسیداسیون آمونیوم ناشی از فروشویی سریع کودهای غیر آلی اعمال شده بر زمین های کشاورزی می باشد. غلظت نیترات آب های زیرزمینی دشت ایذه از بهمن تا اردیبهشت ماه افزایش می یابد و سپس دوباره روند کاهشی به خود می گیرد. هر چند که امکان جذب باکتری ها توسط لایه سیلتی ماسه ا ی پوشاننده آبخوان آبرفتی ایذه وجود دارد، با این حال آب های زیرزمینی کم عمق ایذه از لحاظ باکتریایی شدیدا آلوده می باشند.
