محمد حسین شریف زادگان؛ رضوان عباسی بخشکندی
دوره 13، شماره 2 ، تیر 1394، ، صفحه 89-102
چکیده
دریاچه ارومیه دومین دریاچه بزرگ نمکی در جهان است. اکوسیستم این دریاچه به دلایل اجتماعی - اقتصادی و معیارهای اکولوژیکی نقش مهمی در شمال غرب ایران ایفا میکند. طی دهههای اخیر رویکرد توسعهای کم توجه به پایداری منطقهای و تغییرات آب و هوایی، زمینه پیدایش وگسترش بحران محیطی دریاچه ارومیه را فراهم کرده است. هدف این پژوهش استفاده ...
بیشتر
دریاچه ارومیه دومین دریاچه بزرگ نمکی در جهان است. اکوسیستم این دریاچه به دلایل اجتماعی - اقتصادی و معیارهای اکولوژیکی نقش مهمی در شمال غرب ایران ایفا میکند. طی دهههای اخیر رویکرد توسعهای کم توجه به پایداری منطقهای و تغییرات آب و هوایی، زمینه پیدایش وگسترش بحران محیطی دریاچه ارومیه را فراهم کرده است. هدف این پژوهش استفاده از ظرفیت رهیافت برنامهریزی محیطی یکپارچه به عنوان رهیافتی کلنگر و میان‌کنشی برای برنامهریزی و مدیریت سیستم محیطی دریاچه ارومیه از طریق یک فرآیند راهبردی و هدف‌سو در جهت ارتقای شرایط محیطی حوضه این دریاچه است. روش کار مبتنی بر مطالعات اسنادی و میدانی است که با مطالعه متون و منابع موجود در ارتباط با برنامهریزی محیطی و توسعهی پایدار و اسناد مرتبط با دریاچه ارومیه و مصاحبه با متخصصان محلی و ملی انجام شده است. در این راستا تحولات محیطی و میانکنشهای متقابل اکوسیستمی دریاچه ارومیه بررسی شده و با بهرهگیری از نظرات متخصصان امور محیطی و برنامهریزان و براساس نتایج بدست آمده از به کارگیری روش فرآیند تحلیل سلسله مراتبی و دلفی، سیاستهای بخش تصمیمگیرندگان برای بهبود شرایط اکوسیستم دریاچه در اولویت قرار گرفته است. در نتیجه براساس این سیاستها، تصمیمگیرندگان در این حوضه به عنوان تاثیرگذارترین بخش، باید در راستای درک کامل تاثیر فعالیتهای انسانی در اکوسیستم دریاچه و آگاهی دادن به گروه‌های اثرگذار و اولویت‌داربرآمده و به مقابله جدی با این بحران بپردازند.
