مریم صارمی؛ عین اله روحی مقدم؛ نصراله بصیرانی
دوره 12، شماره 1 ، فروردین 1393
چکیده
مراتع، حدود نیمی از خشکیهای جهان را تشکیل میدهند و حاوی بیش از یک سوم ذخایر کربن زیست‌کره خاکی میباشند. در نتیجه، این اراضی قابلیت زیادی جهت ترسیب کربن دارا هستند. این تحقیق به‌منظور تعیین مقدار ترسیب کربن گونه fragilis Psathyrostachys و هم‌چنین مقایسه میزان آن در دو تیمار قرق و چرا صورت گرفت. به‌‌دین منظور، پس از شناسایی مقدماتی ...
بیشتر
مراتع، حدود نیمی از خشکیهای جهان را تشکیل میدهند و حاوی بیش از یک سوم ذخایر کربن زیست‌کره خاکی میباشند. در نتیجه، این اراضی قابلیت زیادی جهت ترسیب کربن دارا هستند. این تحقیق به‌منظور تعیین مقدار ترسیب کربن گونه fragilis Psathyrostachys و هم‌چنین مقایسه میزان آن در دو تیمار قرق و چرا صورت گرفت. به‌‌دین منظور، پس از شناسایی مقدماتی و تعیین حدود منطقه مورد بررسی، به‌منظور مطالعه متغیرهای پوشش گیاهی، از روش نمونه‌‌برداری تصادفی-سیستماتیک استفاده شد. سپس زیتوده گیاهی و میزان کربن آلی در اندام‌های مختلف گیاهی به‌دست آمد. در نهایت با در دست داشتن وزن اولیه و کربن آلی برای زیتوده هوایی و زیرزمینی، ترسیب کربن محاسبه گردید. به‌منظور مقایسه ترسیب کربن و وزن زیتوده گیاهی بین تیمار قرق و چرا شده از آزمون t جفت نشده استفاده شد. نتایج نشان می‌دهد، بین میانگین وزن زیتوده هوایی، زیرزمینی و زیتوده گیاهی گونه ذکر شده اختلاف معنی‌داری در سطح یک درصد در دو منطقه قرق و چرا شده وجود دارد و در منطقه چرا شده بیش از منطقه قرق می‌باشد. بین میانگین ضریب تبدیل زیتوده گونه مذکور بین دو منطقه قرق و چرا، تفاوت معنی‌داری وجود ندارد (05/0p <). هم‌چنین میزان ترسیب کربن زیتوده هوایی، زیرزمینی و زیتوده گیاهی گونه P. fragilis در دو منطقه چرا شده و قرق اختلاف معنی‌داری ندارد (05/0p <) و در دو مرتع قرق و چرا شده میزان کربن اندام زیرزمینی بیش از اندام هوایی می‌باشد. به‌طور کلی می‌توان گفت به‌دلیل چرای سبک، ترسیب کربن در منطقه چرا شده بیش از قرق است.
