راضیه لموچی؛ علیرضا صفاهیه؛ نگین سلامات؛ هاجر آبیار
دوره 12، شماره 1 ، فروردین 1393
چکیده
تاکنون مطالعات گسترده‌ای در زمینه روش‌های پاک‌سازی محیط از فلزات‌سنگین صورت پذیرفته است که در این بین، استفاده از جاذب‌های زیستی در مقایسه با روش‌های فیزیکی و شیمیایی گزینه مناسب‌تری محسوب می‌شود. در این مطالعه با استفاده از گرب ون وین از رسوبات سطحی (عمق کم‌تر از 3 متر) بندر امام خمینی(ره) نمونه‌برداری و باکتری P. aeruginosa به‌عنوان ...
بیشتر
تاکنون مطالعات گسترده‌ای در زمینه روش‌های پاک‌سازی محیط از فلزات‌سنگین صورت پذیرفته است که در این بین، استفاده از جاذب‌های زیستی در مقایسه با روش‌های فیزیکی و شیمیایی گزینه مناسب‌تری محسوب می‌شود. در این مطالعه با استفاده از گرب ون وین از رسوبات سطحی (عمق کم‌تر از 3 متر) بندر امام خمینی(ره) نمونه‌برداری و باکتری P. aeruginosa به‌عنوان گونه مقاوم به فلز روی جداسازی و شناسایی گردید. مطالعه رشد باکتری P. aeruginosa در غلظت‌های 20، 40، 80، 160 و320 میلی‌گرم بر لیتر فلز روی نشان داد که با افزایش غلظت روی در محیط رشد باکتری کاهش می‌یابد. به‌گونه‌ای که حداکثر رشد باکتری در غلظت 20 میلی‌گرم بر لیتر این فلز 93/0 اندازه‌گیری شد و با افزایش غلظت فلز در محیط به 320 میلی‌گرم بر لیتر، رشد باکتری به 37/0 کاهش یافت که اختلاف معنی‌داری با حداکثر رشد باکتری در غلظت 20 میلی‌گرم بر لیتر فلز روی را نشان می‌داد (05/0p˂). بررسی توانایی جذب زیستی فلز روی توسط باکتری P. aeruginosa در غلظت‌های 25، 50 و 100 میلی‌گرم بر لیتر روی نشان داد که با افزایش غلظت فلز در محیط، باکتری میزان فلز بیش‌تری را جذب خواهد کرد. P. aeruginosa قادر به حذف 86درصدی فلز روی در غلظت 25 میلی‌گرم بر لیتر این فلز می‌باشد.
