مریم عطاپور؛ سعید محرمی پور؛ جعفر کامبوزیا
دوره 4، شماره 4 ، تیر 1386
چکیده
کرم ساقه خوار مهمترین آفت برنج در شمال کشور بوده که به صورت لاروهای کامل در داخل ساقه های به جا مانده برنج و علف های هرز زمستان را سپری می کند. به منطور تعیین ا ستراتژی زمستان گذرانی این آفت و تغییرات مقاومت به سرما در آن ، لاروهای زمستان گذران از مزارع برنج موسسه تحقیقات برنج کشور در رشت طی ماه های مهر تا اسفند 1383 جمع آوری شدند. به دلیل ...
بیشتر
کرم ساقه خوار مهمترین آفت برنج در شمال کشور بوده که به صورت لاروهای کامل در داخل ساقه های به جا مانده برنج و علف های هرز زمستان را سپری می کند. به منطور تعیین ا ستراتژی زمستان گذرانی این آفت و تغییرات مقاومت به سرما در آن ، لاروهای زمستان گذران از مزارع برنج موسسه تحقیقات برنج کشور در رشت طی ماه های مهر تا اسفند 1383 جمع آوری شدند. به دلیل ریزش حدودا دو متر برف در اوادخر بهمن نمونه برداری از لاروهای زمستان گذران در این ماه امکان پذیر نبود . میانگین نقطه انجماد بدن لاروهای جمع شده در مهر ماه 8/18 – درجه سانتی گراد بود اما از آبان این دما به طور قابل ملاحظه ای افزایش یافت و به C 4/12- رسید و تا قبل از ریزش برف در بهمن تغییر چندانی نکرد. نقطه انجماد لاروهای جمع آوری شده در اسفند ماه باز هم افزایش یافت و به C 2/8- رسید بیش از 90 درصد از لاروهای جمع آوری شده در ماه های مختلف پس از 24 ساعت تیمار در دمای 10- و نیز 15- درجه سانتی گراد زنده ماندند ولی درصد بقاء درمورد لاروهایی که 24 ساعت در دمای 20- درجه سانتی گراد نگهداری شده بودند. از 30درصد در مهر ماه به 80 درصد در آبان و ماه های بعد از آن افزایش یافت. به دلیل افزایش قابل توجه نقطه انجماد بدن لاروها در زمستان و زنده ماندن نمونه ها پایین تر از این دما، به نظر می رسد که لاروهای زمستان گذران کرم ساقه خوار برنج در ایران جزء حشرات مقاوم به سرما و یخ زدگی باشند. از آنجا که از اواخر آبان ماه نقطه انجماد و تحمل حشره به سرما تغییرات قابل ملاحظه ای یافته است. می توان انتظار داشت که لاروهای حشره دراین ماه وارد مرحله اصلی دیاپوز شده اند.
سیده عذرا علی موسوی؛ محمدرضا حسندخت؛ سعید محرمی پور؛ امید نوری رودسری
دوره 3، شماره 11 ، فروردین 1385
چکیده
این آزمایش به منظور ارزیابی مقاومت 15 توده بومی پیاز ایرانی از نظر مقاومت به آفت تریپس پیاز،انجام شد. این توده ها عبارت بودند از :قرمز آذ شهر، سفید خمین، درچه اصفهان، سفید کاشان، مشکان فارس، اقلید فارس، سفید و قرمز نیشابوری، صورتی و سفید کردستان که در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در دو سال متوالی کشت شدند. صفات اندازه گیری ...
بیشتر
این آزمایش به منظور ارزیابی مقاومت 15 توده بومی پیاز ایرانی از نظر مقاومت به آفت تریپس پیاز،انجام شد. این توده ها عبارت بودند از :قرمز آذ شهر، سفید خمین، درچه اصفهان، سفید کاشان، مشکان فارس، اقلید فارس، سفید و قرمز نیشابوری، صورتی و سفید کردستان که در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در دو سال متوالی کشت شدند. صفات اندازه گیری شده در این آزمایش شامل: تعداد تریپس در بوته، دمای برگ، رنگ برگ، ضخامت برگ، نرخ خسارت و زاویه برگ بود نتایج حاصل از تجزیه واریانس داده ها نشان داد اوده های پیاز از نظر نرخ خسارت و تعداد ترپس در سطح 1 درصد با یکدیگر اختلاف معنی داری داشتند . توده های مشکان فارس، سفید کردستان و سفید قم نسبت به تریپس پیاز مقاوم و توده های صورتی کردستان، قولی قصه زنجان حساس به تریپس بودند همچنین زاویه بین دو برگ مرکزس گةاه در توده های مقاوم سفید کردستان و سفید قم به طور قابل ملاحظه ای بیشتر از دیگر توده های مورد مطالعه بود. همچنین اختلاف معنی داری بین دمای برگ، رنگ برگ و ضخامت برگ در بین توده ها مختلف ملاحظه نگدید. از آنجا که برای کنترل تریپس پیاز از سموم شیمیایی خطرناک و در چند نوبت استفاده می شود، کاربرد توده های مقاوم به عنوان یکی از روش های بسیار مهم در مدیریت تلفیقی آفات، گاهی موثر در کاهش مصرف سموم شیمیایی به حساب می آید.
