محسن عبداللهی؛ علی مشهدی؛ مسعود فریادی
دوره 10، شماره 2 ، دی 1391
چکیده
منابع آلاینده هوا را در یک تقسیم بندی اساسی به منابع ثابت و منابعمتحرک دستهبندی میکنند. کارخانهها و کارگاههای تولیدی در کنار منابعتجاری و خانگی مهمترین موارد منابع ثابت آلودگی هوا را تشکیل میدهند.منابع ثابت آلاینده هوا با آنکه نقش مهمی در میزان آلودگی هوا دارند اماتدوین مقررات لازم برای کنترل این منابع در نظامهای حقوقی حفاظت ازهوای ...
بیشتر
منابع آلاینده هوا را در یک تقسیم بندی اساسی به منابع ثابت و منابعمتحرک دستهبندی میکنند. کارخانهها و کارگاههای تولیدی در کنار منابعتجاری و خانگی مهمترین موارد منابع ثابت آلودگی هوا را تشکیل میدهند.منابع ثابت آلاینده هوا با آنکه نقش مهمی در میزان آلودگی هوا دارند اماتدوین مقررات لازم برای کنترل این منابع در نظامهای حقوقی حفاظت ازهوای پاک از جمله نظام حقوقی ایران کمتر مورد توجه واقع شده است.یکی از اصلیترین مسائل مورد بحث در زمینه کنترل منابع ثابت آلاینده،استانداردهای کنترل آلودگی ناشی از این منابع و نحوه ایجاد و اعمال آنهادر نظام حقوقی استانداردهای آلودگی هوا است. در این خصو ص،مهمترین سازوکار کنترل آلودگی هوا در این دسته منابع، استانداردسازیتأسیس و فعالیت این منابع است بدین نحو که فرایند تأسیس، فعالیت و تولیددر این دسته منابع باید مطابق با استانداردهای خاص آلودگی هوا صورتگیرد. بدین منظور با توجه به تعدد و گستردگی منابع ثا بت آلاینده وهنگفت بودن حجم آلایندگی این منابع، تصویب استانداردهای الزام آورجامع و دقیقی برای کنترل کلیه ابعاد آلودگی ناشی از این دسته منابع وهمچنین ارائه سازوکارهای تشویقی برای استفاده از فناوری های تولیدیپاک در این منابع ضرورت دارد.
محسن عبدالهی؛ مسعود فریادی
دوره 7، شماره 4 ، تیر 1389
چکیده
اغلب کشورهای جهان به دلیل اهمیت روزافزون مسایل محیط زیستی، سازمان مشخصی 163 ) کشور وزارتخانه و 23 کشور سازمان( را مسوول رسیدگی به امر حفاظت محی طزیست ساخته اند. در ایران این وظیفه در عهده سازمان حفاظت محیط زیست گذاشته شده است. با وجود تلاشهای عدیده این سازمان، همچنان مشکلات محیط زیستی کشور روند فزایندهای دارند و در برخی موارد مانند آب ...
بیشتر
اغلب کشورهای جهان به دلیل اهمیت روزافزون مسایل محیط زیستی، سازمان مشخصی 163 ) کشور وزارتخانه و 23 کشور سازمان( را مسوول رسیدگی به امر حفاظت محی طزیست ساخته اند. در ایران این وظیفه در عهده سازمان حفاظت محیط زیست گذاشته شده است. با وجود تلاشهای عدیده این سازمان، همچنان مشکلات محیط زیستی کشور روند فزایندهای دارند و در برخی موارد مانند آب و هوا خسارتهای جبران ناپذیری به محیط زیست ایران وارد شده است. خلاءها و کاستیهای گوناگون در قوانین و مقررات موجود در کنار ساختار کنونی سازمان حفاظت محیط زیست، کارکرد این سازمان را ناکارآمد ساخته است. این کاستیها در سه دسته قابل دسته بندی هستند: خلاءهای قانونی مربوط به جایگاه و وظایف سازمان، خلاءهای قانونی در خصوص روابط میان سازمانی این سازمان و دیگر سازمانها مرتبط با محیط زیست و سرانجام مشکلات برون سازمانی. این خلاءها و نبود برنامه های جامع توسعه پایدار کشور و عدم نظارت مجلس بر مسایل محیط زیستی زمینه ساز عدم مدیریت جامع، یکپارچه و کارآمد محیط زیست کشور شده است. راه حل پیشنهادی لازم در این زمینه اتخاذ رویکرد مدیریت جامع و یکپارچه محیط زیست از طریق اصلاح قوانین محیط زیست و ادغام آن در بطن یک مجموعه و نیز ادغام نهادهای موازی محیط زیستی در قالب یک وزارتخانه قوی است.
