یوسفعلی احمدی ممقانی؛ نعمت اله خراسانی؛ خلیل طالبی جهرمی؛ سید حسین هاشمی؛ فاطمه بهادری خسروشاهی
دوره 8، شماره 4 ، تیر 1390
چکیده
وجود مواد شیمیایی آلی در منابع آب سطحی علاوه بر تاثیر نامطلوب بر مصرف کنندگان این آب ها ، باعث کاهش مطلوبیت زیستگاه برای آبزیان و حتی نابودی آنها می شود.تعیین غلظت باقی مانده دیازینون در رودخانه تجن با هدف بررسی تاثیر پذیری غلظت این آلاینده از فعالیت های کشاورزی اطراف رودخانه ، با نمونه برداری از اردیبهشت ماه شروع و با گام زمانی سه ...
بیشتر
وجود مواد شیمیایی آلی در منابع آب سطحی علاوه بر تاثیر نامطلوب بر مصرف کنندگان این آب ها ، باعث کاهش مطلوبیت زیستگاه برای آبزیان و حتی نابودی آنها می شود.تعیین غلظت باقی مانده دیازینون در رودخانه تجن با هدف بررسی تاثیر پذیری غلظت این آلاینده از فعالیت های کشاورزی اطراف رودخانه ، با نمونه برداری از اردیبهشت ماه شروع و با گام زمانی سه هفته ای تا ماه مهر ادامه یافت. پس از نمونه برداری و انتقال نمونه ها به آزمایشگاه، غلظت دیازینون موجود در نمونه های آب توسط دستگاه کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا (HPLC) اندازه گیری شد. حداکثر غلظت دیازینون به مقدار 47 میکروگرم بر لیتر در خرداد ماه و در ایستگاه سوم اندازه گیری شد. بررسی نتایج نشان داد که غلظت دیازینون در رودخانه تجن با شروع فعالیت های کشاورزی به خصوص شالیکاری های اطراف رودخانه ا فزایش می یابد و درتمام فصل تابستان با غلظت های متفاوتی بسته به زمان استفاده ظاهر می شود. با توجه به این که معیار توصیه شده توسط EPA برای آلاینده دیازینون جهت حفاظت از اکوسیستم رودخانه ، میانگین غلظت یک ساعته 17/0 میکروگرم بر لیتر می باشد که نباید بیشتر از یک بار در هر سه سال (معیار سمیت حاد) تجاوز کند، می توان نتیجه گرفت که غلظت آلاینده دیازینون در رودخانه تجن تحت تاثیر فعالیت های کشاورزی افزایش یافته و اکوسیستم رودخانه را به مخاطره می اندازد.
