پرویز غلامی؛ جمشید قربانی؛ مریم شکری
دوره 9، شماره 4 ، تیر 1391
چکیده
تبدیل اکوسیستم های طبیعی به اکوسیستم های ساده تر که به واسطه تغییر در نوع کاربری آن ها می باشدمی تواند باعث تغییر در ساختار و عملکرد اکوسیستم های گردد. بانک بذر موجود در خاک اراضی مرتعی منبعی از بذرهای زنده بوده که نتیجه تجمع و ماندگاری بذر در خاک می باشد و این ذخیره بذر در صورت فراهم بودن شرایط مناسب قادر به جوانه زنی و ایجاد جوامع گیاهی ...
بیشتر
تبدیل اکوسیستم های طبیعی به اکوسیستم های ساده تر که به واسطه تغییر در نوع کاربری آن ها می باشدمی تواند باعث تغییر در ساختار و عملکرد اکوسیستم های گردد. بانک بذر موجود در خاک اراضی مرتعی منبعی از بذرهای زنده بوده که نتیجه تجمع و ماندگاری بذر در خاک می باشد و این ذخیره بذر در صورت فراهم بودن شرایط مناسب قادر به جوانه زنی و ایجاد جوامع گیاهی جدید یا کمک به حفظ جامعه گیاهی موجود خواهد بود. با توجه به اهمیت موضوع و نبود اطلاعات کافی درخصوص بانک بذر خاک، این مطالعه سعی دارد تاتنوع زیستی بانک بذر موجود در خاک را در یک اکوسیستم مرتعی قرق شده و دو منطقه مرتعی مجور که یکی زیر کشت غلات و دیگری پس از سالیان زراعت رها شده مورد بررسی قرار دهد. نمونه گیری بانک بذر خاک در دو عمق صفر تا 5 و 10- 5 سانتی متری صورت پذیرفت . در این مطالعه اثرات تبدیل ساده سازی اکوسیستم های مرتعی بر شاخص های تنوع و غنای گونه ای و صفات عملکردی بانک بذر خاک مورد بررسی قرار گرفته است. در این پژوهش شاخص های تنوع زیستی و صفات عملکردی بانک بذر خاک در سه منطقه قرق، دیمزار رها شده و دیمزار در حال کشت مورد مقایسه قرار گرفت که حاکی از معنی دار شدن اثر ساده سازی بر شاخص های مذکر است. نتایج آنالیز واریانس نشان داد که تنوع گونه ای و برخی صفات عملکردی بانک بذر خاک در مناطق مختلف اخلاف معنی داری با هم دیگر دارند. منطقه قرق از نظر کلیه شاخص های تنوع گونه ای بیشترین مقدار را به خود اختصاص داده و منطقه زراعی در حال کشت کمترین مقدار را داراست. همچنین دیمزار رها شده با دو منطقه دیگر اختلاف معنی داری نداشتند. علاوه بر این برخی صفات عملکردی نظیر یک ساله ها، تروفیت ها ، گندمیان و پهن برگان علفی به طور معنی داری از منطقه قرق به دیمزار کاهش پیدا کردند. نتایج این تحقیق نشان می دهد که ساده سازی اکوسیستم های مرتعی باعث کاهش تنوع زیستی می گردد ولی مدیریت صحیح اراضی زراعی رها شده می تواند سبب بازگشت و احیای تنوع زیستی به سطحی برابر با منطقه قرق گردد و به نظر می رسد در وضعیت موجودپتانسیلی از گونه های مرتعی جهت احیا و بازگرداندن تنوع زیستی بانک بذر وجودداشته باشند.
