سینا رزاقی اصل؛ محسن فیضی؛ مصطفی بهزاد فر
دوره 7، شماره 3 ، فروردین 1389
چکیده
« طراحی شهری» و « معماری منظر » ، هنر و دانش های جدیدی می باشند که از هم نشینی رشته های مختلف علم و هنر و در اثر بی توجهی رشته هایی همچون معماری و برنامه ریزی شهری به کیفیت محیط بیرونی زندگی انسان ها، در طی یکصد سال اخیر پدید آمده اند. مرور نوشتگان تخصصی و منابع موجود ، حاکی از وجود اشتراکات و افتراقات فراوانی در مبانی و رویکردهای ...
بیشتر
« طراحی شهری» و « معماری منظر » ، هنر و دانش های جدیدی می باشند که از هم نشینی رشته های مختلف علم و هنر و در اثر بی توجهی رشته هایی همچون معماری و برنامه ریزی شهری به کیفیت محیط بیرونی زندگی انسان ها، در طی یکصد سال اخیر پدید آمده اند. مرور نوشتگان تخصصی و منابع موجود ، حاکی از وجود اشتراکات و افتراقات فراوانی در مبانی و رویکردهای حرفه ای دو رشته می باشد. وجود پارادایم های متنوع و بعضا متناقض در حیطه دو دانش ، نوعی درگیری را میان این دو سبب گردیده است که این مساله به شکل گیری خلا دانشی و حرفه ای میان دو رشته طراحی شهری و معماری منظر انجامیده است. دغدغه خاطر کشف و تحلیل خلا دانشی میان دو رشته به منظور اتخاذ تدابیر کاربردی و ترمیمی ، ایده ، خواستگاه و ضرورت اصلی پژوهش مورد نظر را تشکیل می دهد. یافته های این نوشتار نشان میدهد که نقاط افتراق دو رشته، ریشه در مسائلی مانند « مقیاس و حوزه عمل » ؛ « تاکیدات ماهوی برمولفه های خاص محیطی » و « پیشینه » آن دو دارد و نقاط اشتراکشان نیز با وابستگی آنها به بحث « ارتقا کیفیت عرصه عمومی شهرها» به مثابه مهم ترین هدف ، مرتبط است . در انتها، مهم ترین توصیه ها و پیشنهادات به منظور پر کردن خلا موجود ، از قبیل تعیین محدوده وظایف و مقیاس پروژه ها به تفکیک هر رشته ، تاکید بر الگوی تعاملی میان دو رشته و تاسیس رشته های میانی دو رشته در دانشگاه ها و موسسات آموزش عالی سراسر دنیا بالاخص ایران اشاره شده است.
