ساناز شوقی کلخوران؛ امیر قلاوند؛ سید علی محمد مدرس ثانوی
دوره 9، شماره 2 ، دی 1390
چکیده
به منظور بررسی خصوصیات کمی و کیفی آفتابگردان (Helianthus annuus L.) تحت تاثیر کود زیستی و گندم زمستانه به عنوان کود سبز در ترکیب با منبع تلفیقی نیتروژن (شیمیایی – دامی ) ، آزمایشی در سال زراعی 1387 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس تهران اجرا گردید . این آزمایش به صورت کرت های یک بار خرد شده در قالب طرح بلو ک های تصادفی با سه ...
بیشتر
به منظور بررسی خصوصیات کمی و کیفی آفتابگردان (Helianthus annuus L.) تحت تاثیر کود زیستی و گندم زمستانه به عنوان کود سبز در ترکیب با منبع تلفیقی نیتروژن (شیمیایی – دامی ) ، آزمایشی در سال زراعی 1387 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس تهران اجرا گردید . این آزمایش به صورت کرت های یک بار خرد شده در قالب طرح بلو ک های تصادفی با سه تکرار به اجرا در آمد. عامل اصلی 7 سطح کود شامل : F_1 (100 درصد دامی ) ، F_2 (25 درصد شیمیایی و 75 درصد دامی ) ، F_3 (50 درصد شیمیایی 50 درصد دامی ) ، F_4 (75 در صد شیمیایی و 25 در صد دامی ) ، F_5 (100 درصد شیمیایی) ، F_6 (کود سبز و 50 درصد شیمیایی و 50 درصد دامی ) F_7 ( کود سبز و 25 درصد شیمیایی و 75 در صد دامی ) و تیمار با باکتری های افزاینده رشد (ازتوباکتروآزوسپریلوم ) به عنوان عامل فرعی در 2 سطح شامل : I_1 (بذرهای تلقیح شده) و I_0 (بذرهای تلقیح نشده) بود . نتایج به دست آمده نشان داد که عملکرد دانه ، بیولوژیک واجزای عملکرد به طور معنی داری در سیستم های تغذیه تلفیقی بیشتر از سایر سیستم های شیمیایی و آلی بود. تیمار F_6 در بین تیمارهای سیستم تغذیه عملکرد دانه (5/2034 کیلوگرم در هکتار ) ، وزن طبق (06/90 گرم )، قطر طبق (40/19 سانتی متر)، وزن هزاردانه (99/67 گرم ) و تعداد دانه در طبق (5/925 ) بیشتری را به خود اختصاص داد(F6>F3>F4>F7>F2>F5>F1 تلقیح بذر ها با باکتری های افزاینده رشد موجب بهبود اجزای عملکرد، عملکرد دانه و بیولوژیک،درصد پروتئین وروغن وبهبود کیفیت روغن آفتابگردان در مقایسه با تیمار شاهد شد. با افزایش سهم کود دامی در سیستم های مختلف تغذیه وبا استفاده از کودزیستی باکتریایی ، میزان اسیدهای چرب به طور معنی داری کاهش و اسیدهای چرب غیر اشباع (اولئیک و لینولئیک) افزایش یافتند.
