فاطمه رحیمی؛ ابوالقاسم صادقی نیارکی؛ مصطفی قدوسی
چکیده
سابقه و هدف: آلودگی صوتی یکی از آلودگیهای مهم و رو به رشد شهرهای بزرگ است. بهمنظور کنترل و مدیریت اثرات آلودگی صوتی، سنجش آن امری ضروری است. لذا در این تحقیق پهنهبندی و مدلسازی آلودگی صوتی با روش درونیابی کریجینگ در یکی از مناطق پرجمعیت تهران یعنی منطقه 16 انجام گردید. مواد و روشها: در این تحقیق در ابتدا 8 ایستگاه برای پیش مطالعه ...
بیشتر
سابقه و هدف: آلودگی صوتی یکی از آلودگیهای مهم و رو به رشد شهرهای بزرگ است. بهمنظور کنترل و مدیریت اثرات آلودگی صوتی، سنجش آن امری ضروری است. لذا در این تحقیق پهنهبندی و مدلسازی آلودگی صوتی با روش درونیابی کریجینگ در یکی از مناطق پرجمعیت تهران یعنی منطقه 16 انجام گردید. مواد و روشها: در این تحقیق در ابتدا 8 ایستگاه برای پیش مطالعه انتخاب شد. در مرحله بعد 46 ایستگاه در منطقه مورد مطالعه انتخاب و تراز معادل صوت در سه بازهی زمانی صبح، ظهر و شب برای هر ایستگاه، جهت تعیین تراز آلودگی صوتی اندازهگیری شد. همچنین یکی از انواع کاربری شبکه معابر منطقه 16 یعنی بزرگراه شهید رجایی انتخاب و تراز شدت صوت در فواصل مختلف جهت پهنهبندی و مدلسازی آلودگی صوتی آن بزرگراه اندازهگیری شد. سپس مدلی جهت پیشبینی تراز شدت صوت در فواصل مختلف از بزرگراه ارائه شد. جهت بررسی درستی مدل ارائه شده، یک بزرگراه دیگر مورد بررسی قرار گرفت و آزمون تست مقایسهای بین مقادیر اندازهگیری شده و پیشبینی شده انجام گرفت. نتایج و بحث: درصد خطای بین مقادیر پیشبینیشده و اندازهگیریشده بسیار ناچیز بوده و درنتیجه مدل ارائه شده را میتوان برای ارزیابی آلودگی سایر بزرگراهها مورد استفاده قرار داد. نتایج بهدستآمده از مرحله اصلی این تحقیق نشان داد که حداکثر میانگین تراز معادل صوت 83.5714 دسیبل مربوط به بزرگراههاست همچنین تا فاصلهی 30 متری از بزرگراه برای کاربری مسکونی مناسب نیست. حداقل میانگین تراز صوت 58 دسیبل مربوط به مناطق مسکونی هست. نتیجهگیری: دیگر نتایج این تحقیق حاکی از آن بوده است که درکل ایستگاههای سنجش صدا بهخصوص در شبکه معابر میزان میانگین تراز معادل صدای اندازهگیری شده بیش از حد استاندارد روز ایران هست. با توجه به آلودگی صوتی بالای منطقه، راهکارهای ارائهشده جهت کنترل آلودگی صوتی استفاده از دیوارههای صوتی در بزرگراهها و ایجاد فضای سبز بیشتر در مناطق مستعد آلودگی هست.