نصیبه رضوان طلب؛ افشین سلطانی؛ ابراهیم زینلی؛ سلمان دستان؛ علیرضا فروغی نیا
چکیده
مقدمه: نهاده هایی مانند کودهای شیمیایی، سوخت فسیلی، الکتریسیته، بذر و ماشین های کشاورزی در تولید سویا انرژی مصرف میکنند. این مصرف انرژی سبب انتشار گازهای گلخانه ای خواهد شد که افزایش غلظت این گازها در جو می تواند منجر به گرم شدن کره زمین شود. هدف از این مطالعه بررسی سنجه های انرژی و انتشار گازهای گلخانه ای در تولید محصول ...
بیشتر
مقدمه: نهاده هایی مانند کودهای شیمیایی، سوخت فسیلی، الکتریسیته، بذر و ماشین های کشاورزی در تولید سویا انرژی مصرف میکنند. این مصرف انرژی سبب انتشار گازهای گلخانه ای خواهد شد که افزایش غلظت این گازها در جو می تواند منجر به گرم شدن کره زمین شود. هدف از این مطالعه بررسی سنجه های انرژی و انتشار گازهای گلخانه ای در تولید محصول سویا در استان گلستان بود. مواد و روش ها: در این مطالعه، 140 مزرعه برای تولید سویا در استان گلستان در شمال شرق ایران انتخاب شدند. داده ها شامل ماشین آلات، بذر، کود، سوخت و آفتکش ها می باشند که با استفاده از پرسشنامه جمع آوری شدند. سپس سوخت، انرژی ورودی و خروجی، سنجه های ارزیابی انرژی و پتانسیل گرم شدن کره زمین (kg CO2/ha) با استفاده از ضرایب مربوطه محاسبه شد. نتایج و بحث: براساس نتایج، نیازهای سوخت و انرژی مورد نیاز برای تولید سویا به ترتیب 0.09±210.83 لیتر در هکتار و 2.53±19036.08 مگاژول در هکتار بود. همچنین انتشار گازهای گلخانه ای به میزان 3.17±2306.85 معادل کیلوگرم دی اکسیدکربن در هکتار محاسبه شد. مصرف سوخت فسیلی و الکتریسیته، بیشترین میزان مصرف انرژی و انتشار گازهای گلخانه ای را در پی داشت. به طوری که 62 درصد کل مصرف انرژی و 75 درصد کل انتشار گازهای گلخانه ای به مصرف الکتریسیته و سوخت فسیلی مرتبط بود. میزان انرژی خروجی سویا 0.73±42124.95 مگاژول در هکتار بود. نسبت انرژی ورودی به خروجی 0.01.±2.21 برآورد شد. افزایش تولید خالص با افزایش عملکرد دانه و کاهش مصرف نهاده ها مانند الکتریسیته، سوخت فسیلی و کود نیتروژن افزایش یافت. بهره وری انرژی 0.01±0.147 کیلوگرم بر مگاژول محاسبه شد. به طور متوسط از هر هکتار دانه سویای تولید شده، 3.17±2306.85کیلوگرم معادل دی اکسیدکربن منتشر شد. نتیجه گیری: تمرکز بر مصرف بهینه سوخت های فسیلی و کاهش مصرف الکتریسیته در آبیاری برای کاهش مصرف انرژی و انتشار گازهای گلخانه ای در تولید سویا در استان گلستان ضروری است.
محمد تقی فیض بخش؛ نصیبه رضوان طلب؛ پریسا علی زاده
چکیده
سابقه و هدف: در سال‌های اخیر مصرف انرژی در کشاورزی بهشدت افزایش پیدا کرده و کشاورزی مدرن در زمینه‌ی انرژی، بسیار پرمصرف شده است. بیشتر انرژی مصرفی برای تولید محصول های کشاورزی بدلیل استفاده از نهاده‌هایی مانند: ماشین‌آلات، سوخت‌های فسیلی، کودهای شیمیایی و آفت‌کش‌ها است که استفاده نامناسب از این نهاده‌ها افزون بر پائین ...
بیشتر
سابقه و هدف: در سال‌های اخیر مصرف انرژی در کشاورزی بهشدت افزایش پیدا کرده و کشاورزی مدرن در زمینه‌ی انرژی، بسیار پرمصرف شده است. بیشتر انرژی مصرفی برای تولید محصول های کشاورزی بدلیل استفاده از نهاده‌هایی مانند: ماشین‌آلات، سوخت‌های فسیلی، کودهای شیمیایی و آفت‌کش‌ها است که استفاده نامناسب از این نهاده‌ها افزون بر پائین آوردن کارآیی مصرف انرژی در تولید، سبب ایجاد مشکل هایی برای سلامتی انسان و محیط زیست نیز می‌شود. در حال حاضر بدلیل بحران انرژی در جهان ضرورت مطالعه بیشتر در زمینه‌ی مصرف انرژی و یافتن راهکارهایی برای مصرف بهینه‌ی آن احساس می‌شود. این تحقیق بمنظور شناخت و بررسی سیر انرژی و پتانسیل گرمایش جهانی در تولید گندم و جو در زمین های شمالی دشت گرگان و در محدوده شهرستان آققلا انجام شد تا بتوان راهکارهای مناسب برای جلوگیری از اتلاف انرژی و کاهش اثرهای محیط زیستی منبع ها را شناسایی نمود. مواد و روش ها: برای انجام این پژوهش اقدام به جمع‌آوری داده‌های مورد نیاز از منطقه مورد بررسی شد. بر همین اساس با مصاحبه با کشاورزان مختلف، برای گندم و جو به‌ترتیب 95 و 83 کشاورز انتخاب شدند که از طریق تکمیل پرسشنامه در محدوده شهرستان آق قلا به جمع‌آوری داده‌های موردنیاز ماشین‌آلات و نهاده‌های مصرفی شامل بذر، کود، سوخت و سمها در دو محصول گندم و جو دیم اقدام شد. پس از این مرحله داده ها توسط نرمافزار اکسل در سه بخش مصرف سوخت، انرژی سوخت مصرفی و پتانسیل گرمایش جهانی ناشی از انتشار گازهای گلخانهای بر مبنای معادل دی‌اکسیدکربن محاسبه گردید. نتایج و بحث: نتایج نشان داد که بیشترین انرژی ورودی مستقیم در مزرعه های گندم و جو دیم به ترتیب 38.8 و 46.8 درصد مربوط به مصرف سوخت می‌باشد. همچنین بیشترین انرژی ورودی غیرمستقیم با میزان 31.3 و 19.1 درصد به ترتیب برای مزرعه های گندم و جو دیم مربوط به کود نیتروژن به دست آمد. نسبت انرژی خروجی به ورودی در گندم و جو دیم به ترتیب 5.01 و 5.03 محاسبه شد. همچنین میزان پتانسیل گرمایش جهانی در مزرعه های گندم و جو دیم به ترتیب 943.9 و 739.1 معادل دی اکسیدکربن در هکتار به‌دست آمد. نتایج نشان داد که افزایش مصرف سوخت و کود سبب افزایش میزان انرژی ورودی در هر دو محصول و نیز افزایش تولید گازهای گلخانهای خواهد شد. بنابراین استفاده از ماشین‌آلات و ادوات کارآمدتر که موجب کاهش مصرف سوخت می‌شود و نیز رعایت تناوب زراعی مناسب و استفاده از کودهای آلی می‌تواند سبب کاهش انرژی مصرفی، افزایش بازده انرژی و نیز کاهش پتانسیل گرمایش جهانی در مزرعههای گندم و جو دیم شود. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که سوخت مصرفی در هر دو محصول بیشترین سهم انرژی ورودی را دارد و پس از آن کود مصرفی بویژه کود نیتروژنی قرار داشت. بنابراین کاهش مصرف سوخت با استفاده از کمبینات و استفاده از سیستم های کشت حفاظتی (حداقل خاک‌ورزی) برای کاهش میزان انرژی ورودی توصیه می‌گردد. همچنین رعایت تناوب زراعی و تناوب با گیاهان پوششی که قادر به تثبیت نیتروژن هستند بعنوان یکی از راهکارهای کاهش مصرف کود توصیه می شود. پیشنهاد می‌گردد که با بهبود عملیات مدیریت، استفاده بهینه از کودها، کنترل آفتها، عملکرد در واحد سطح را افزایش داده و با افزایش عملکرد، کارآیی انرژی یعنی نسبت انرژی تولیدی به مصرفی را بهبود بخشیم.
