حسن اسماعیل زاده؛ مظفر صرافی؛ جمیله توکلی نیا
دوره 9، شماره 2 ، دی 1390
چکیده
دنیای امروز در حالی وارد هزاره جدید شده است که بی تردید گردشگری به یکی از پایه های پر رونق اقتصاد جهانی تبدیل گردیده و بنا بر مشاهدات، رفته رفته به عنوان منبع عمده درآمد بسیاری از کشورها به حساب می آید. گردشگری در کنار منافع گسترده اش ، می تواند پیامدهای منفی بسیاری نیز به بار آورد که مقابله با این گونه پیامده ها به داشتن رویکرد مناسب ...
بیشتر
دنیای امروز در حالی وارد هزاره جدید شده است که بی تردید گردشگری به یکی از پایه های پر رونق اقتصاد جهانی تبدیل گردیده و بنا بر مشاهدات، رفته رفته به عنوان منبع عمده درآمد بسیاری از کشورها به حساب می آید. گردشگری در کنار منافع گسترده اش ، می تواند پیامدهای منفی بسیاری نیز به بار آورد که مقابله با این گونه پیامده ها به داشتن رویکرد مناسب و پیش نگری از سوی برنامه ریزان و مدیران ، به ویژه در بخش دولتی بر می گردد. در این نوشتار تلاش شده است تا در پرتو بررسی رویکردهای توسعه گردشگری ، مناسب ترین رویکرد در رابطه با توسعه اجتماعات محلی انتخاب شود . رویکردهای یاد شده تحت عناوین انبوه گرایی ، اقتصادی (صنعت – محور) ، فضایی – جغرافیایی ، اجتماع – محور، و توسعه پایدار دسته بندی شده اند و پس از شرح یکایک آن ها، تحلیل قیاسی و سنجش نقاط قوت و ضعف درونی و فرصت ها وتهدید های بیرونی آن ها انجام گرفته و در نهایت ، جمع بندی ونتیجه گیری برای اتخاذ رویکرد بهینه توسعه گردشگری در خدمت توسعه اجتماعات محلی صورت گرفته است.