منشایابی آلودگی هیدروکربنی در آب، خاک و رسوب در جنوب تهران

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

گروه فناوری محیط زیست، پژوهشکده علوم محیطی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

چکیده

سابقه و هدف:
در دنیا پژوهش های زیادی در زمینه توسعه سنجه های مناسب برای منشایابی آلودگی های هیدروکربنی انجام و سنجه هایمختلفی در این زمینه بیان شده اند که به دو دسته داخلی و خارجی تقسیم می شوند. سنجه های خارجی بر پایه ی نسبت فلزهای موجود درنفت، منبع آلودگی هیدروکربنی را تعیین می کنند که نسبت بین فلزهای نیکل و وانادیم برای منشایابی آلودگی هیدروکربنی مورد استفادهقرار می گیرد. در مقابل از سنجه های داخلی، یعنی ترکیب های آروماتیک و آلیفاتیک بطور عمده برای منشایابی آلودگی هیدروکربنی استفادهمی شود. ترکیب های آروماتیک بدلیل اختلاف در واکنش پذیری، حلالیت و ویژگی های ترمودینامیکی بین برخی از جفت ایزومرهای 1PAHs ،این امکان را فراهم می کنند تا از آن ها برای تعیین منشأ آلودگی هیدروکربنی استفاده شود.
مواد و روش ها:
در بسیاری از مطالعات در زمینه ی منشایابی آلودگی هیدروکربنی تنها یکی از ترکیب های آلیفاتیک یا آروماتیک در یکمحیط آب، خاک و رسوب مورد بررسی قرار می گیرد. ولی در این تحقیق برای منشایابی دقیق تر آلودگی هیدروکربنی در جنوب تهرانترکیب های آروماتیک و آلیفاتیک در سه محیط آب، خاک و رسوب مورد بررسی قرار گرفت. برای تعیین میزان آلودگی تعداد 33 نمونه ازآب، خاک و رسوب منطقه جمع آوری شدند، و نمونه ها پس از جمع آوری بلافاصله به آزمایشگاه منتقل و استخراج ترکیب های هیدروکربنیانجام شد. نمونه های آب از چاه، قنات، آب های سطحی، کانال، نمونه ی خاک از سطح و عمق 50 سانتی متری زمین های کشاورزی، خاک بکرو نمونه های رسوب، از رسوب انباشته شده در کانال، قنات و آب های سطحی جمع آوری شدند.
نتایج و بحث:
در این مطالعه 16 ترکیب مهم PAHs که از نظر آژانس حفاظت محیط زیست آمریکا سرطانزا اعلام شده اند و ترکیب های آلیفاتیک(C8-C40 )مورد بررسی قرار گرفتند. میانگین غلظت ترکیب های PAHs برای نمونه های آب 2127.72ppb ، با محدوده ی ) 5. 147125 - 5(،نمونه های خاک، 6715.79ppb ، با محدوده ی ) 446642 - 5( و نمونه های رسوب 957.27ppb با محدوده ی ) 02 .11992 - 5( می باشد. وبرای ترکیب های آلیفاتیک ) C8-C40 ( میانگین غلظت نمونه های آب 39/50ppm با محدوده ی ) 2. 785 - 5(،  نمونه های خاک 1110ppmبا محدوده ی ) 74 .16160 - 5( و نمونه های رسوب 1751.13ppm با محدوده ی) 37 . 30497 - 5( می باشند. منشایابی آلودگی هیدروکربنی درجنوب تهران نشان داد که آلودگی نفتی از نوع پتروژنیک می باشد. بنابراین نتایج بیشترین آلودگی مربوط به نمونه های اطراف حوضچه زائدههای نفتی و در مرتبه ی بعد نمونه های نزدیک لوله های انتقال نفت می باشد که آلودگی هیدروکربنی توانسته به درون آب های زیرزمینی وخاک منطقه نفوذ کند. همچنین آلودگی نفتی موجود در منطقه تنها مربوط به پالایشگاه نفت نبوده بلکه بخشی از آن نیز مربوط به روانابمی باشد که از سطح شهر جمع آوری شده و به کانال ها منتقل، و بصورت مستقیم برای آبیاری زمین های کشاورزی استفاده می شود. با توجه به مقایسه ی مجموعه غلظت ترکیب های PAHs و ترکیب های آلیفاتیک مشاهده شد که بیشترین مجموعه غلظت ترکیب های PAHsبترتیب در خاک، آب و رسوب، و بیشترین مجموعه غلظت ترکیب های آلیفاتیک بترتیب در خاک، رسوب و آب می باشد. باتوجه به ایننکته که ترکیب های هیدروکربنی موجود در ستون آب ته نشین و وارد رسوب های کانال ها می شود و این کانال ها بصورت دوره ای توسطکشاورزان منطقه لایروبی می شوند، امکان تجمع میزان بالای هیدروکربن های نفتی در این محیط ها وجود ندارد به همین دلیل بیشترینتجمع غلظت در محیط خاک می باشد.
نتیجه گیری:
نتایج حاصل از اندازه گیری و منشایابی هیدروکربن های نفتی در سه محیط آب، خاک و رسوب نشان داد که منطقه ی مطالعاتی آلوده به نفت و آلودگی نفتی از نوع پتروژنیک می باشد که بخش بزرگ این آلودگی مربوط به ریزش های نفتی از پالایشگاه تهران و بخش دیگری از آن مربوط به کانال های جمع آوری رواناب های سطح شهری است که آلوده به ترکیب های نفتی پتروژنیک بودهکه به جنوب تهران منتهی می شوند.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Source identification of hydrocarbon pollution in water, soil and sediments in southern Tehran

نویسندگان [English]

  • Mohammad Mahmudi
  • Seyed Hossein Hashemi
  • Amir Salemi
Department of Environmental Technology, Environmental Sciences Research Institute, Shahid Beheshti University, Tehran, Iran
چکیده [English]

Introduction:
So far, several studies have been carried out all over the world on the development of appropriate indicators for the emission of hydrocarbon contaminants and several indicators have been presented in this regard. These indicators are divided into internal and external categories. External indices determine the source of hydrocarbon pollution based on the ratio of metals in the oil, such as the ratio of nickel to vanadium. In contrast, indigenous indices, namely aromatic and aliphatic compounds, are used mainly for the propagation of hydrocarbon contamination. Because of the difference in reactivity, solubility, and thermodynamic properties between some polycyclic aromatic hydrocarbons isomers, they can be used to determine the source of hydrocarbon pollution.
Material and methods:
In many studies on hydrocarbon contamination, only one of the aliphatic or aromatic compounds in the water, soil and sediment environment is investigated. However, in this study, for the determination of hydrocarbon contamination in the south of Tehran, aromatic and aliphatic compounds were investigated in all water, soil, and sediment environments. To determine the amount of contamination, 33 samples of water, soil, and sediment were collected. After collection, the samples were immediately transferred to the laboratory and extraction of hydrocarbon compounds was done. Water samples were collected from wells, aqueducts, surface waters, and canals. Soil samples were obtained from surface and 50 cm depth of agricultural land, and primer soil and sediment samples were collected from sediments accumulated in canals, aqueducts and surface waters.
Results and discussion:
In this study, 16 important PAH compounds that are declared as carcinogenic by the US Environmental Protection Agency and aliphatic compounds (C8-C40) were studied. The average concentration of PAHs compounds in water samples was 2127.72 ppb ranging from 5 to 147125.56, in soil samples was 6715.7 ppb, ranging from 5 to 446642, and in sediment samples was957.77 ppb ranging from5 to11992.02. As for aliphatic compounds (C8-C40), their concentrationin water samples was 39.50 ppm with a range of 5-785.2, in soil samples was 1110 ppm with a range of 5-16160/74, and insediment samples was1751.13 ppm with a range of 5-30497.37. The presence of hydrocarbon contamination in the south ofTehran showed that petroleum pollution is petrogenetic. According to these results, the most contamination was observed insamples around the pond of oil waste and samples near the oil pipelines, where the hydrocarbon contamination can penetrateinto the groundwater and the soil. Also, the oil pollution in the area was not limited to the oil refinery, but part of it was relatedto the liquefied gas collection from the city and transportation to the canals to use for irrigation of agricultural land. Regardingthe comparison of concentrations of PAH and aliphatic compounds, the highest concentrations of PAHs were found in waterand sediment, respectively, and the highest concentrations of aliphatic compounds were in the soil, sediment, and water, respectively,respectively. Due to the fact that the hydrocarbon compounds in the water column are deposited into the channel depositsand these channels are periodically dredged by farmers in the region, there is no possibility of accumulation of high levels ofhydrocarbons in these environments. For this reason, the highest concentrations are in the soil environment.
Conclusion:
The results of measurement and analysis of oil hydrocarbons in water, soil, and sediment environmentsshowed that oil pollution is petrogenetic. Most of this pollution is related to oil spills from Tehran refinery and the otherreason is the collecting channels of urban surface runoff, which are contaminated with petrogenetic petroleum compoundsthat lead to the south of Tehran.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Hydrocarbons contamination
  • Sources-identification
  • PAHs compounds
  • Aliphatic compounds
  1. Abesi, A. and Saedi, M., 2009. Investigation of oil pollution, biological degradation and weathering level of hydrocarbons in coastal sediments of Caspian Sea in Golestan and Mazandaran provinces. Environmental Sciences. 36(55) P. 43-58. (In Persian with English abstract).
  2. American Public Health Association, and American Water Works Association. 1989. Standard methods for the examination of water and wastewater. American public
  3. health association.
  4. Alberty, R. A., and Reif, A. K., 1988. Standard chemical thermodynamic properties of polycyclic aromatic hydrocarbons and their isomer groups I. Benzene series. Journal of physical and chemical. 17(1), 241-253.
  5. Baumard, P. Budzinski, H. Michon, Q. Garrigues, P. Burgeot, T. and Bellocq, J., 1998. Origin and bioavailability of PAHs in the Mediterranean Sea from mussel and sediment records. Estuarine. Coastal and Shelf Science. 47(1), 77.
  6. Bayat, J. Hashemi, S. H. Khoshbakht, K. and Deihimfard, R., 2016. Fingerprinting aliphatic hydrocarbon pollutants over agricultural lands surrounding Tehran oil refinery. Environmental monitoring and assessment. 188(11), 612.
  7. Budzinski, H. Jones, I. Bellocq, J. Pierard, C. and Garrigues, P.H., 1997. Evaluation of sediment contamination by polycyclic aromatic hydrocarbons in the Gironde estuary. Marine chemistry, 58(1), 85-97.
  8. Colombo, J. C. Pelletier, E. Brochu, C. Khalil, M. and Catoggio, J. A., 1989. Determination of hydrocarbon sources using n-alkane and polyaromatic hydrocarbon distribution indexes. Case study: Rio de la Plata estuary, Argentina. Environmental Science & Technology. 23(7), 888-894.
  9. Commendatore, M. G. Esteves, J. L. and Colombo, J. C., 2000. Hydrocarbons in coastal sediments of Patagonia, Argentina: levels and probable sources. Marine Pollution Bulletin, 40(11), 989-998.
  10. Clark, R. and Finley, J., 1973 Techniques for analysis of paran hydrocarbons and for interpretation of data to assess oil spill e.ects in aquatic organisms. In Proceedings of Joint Conference on Prevention and Control of Oil Spills.
  11. Da Luz, L. P. Sanches Filho, P. J. de Sousa, E. E. H. Kerstner, T. and Caramão, E. B., 2010. Evaluation of surface sediment contamination by polycyclic aromatic hydrocarbons in colony Z3—(Patos Lagoon, Brazil).Microchemical Journal, 96(1), 161-166. Esmaeli, A. 2002 Pollutants, health and standards in the environment. Press release. Tehran.pp 243.
  12. Ficken, K. J. Li, B. Swain, D. L. and Eglinton, G., 2000. An n-alkane proxy for the sedimentary input of submerged/floating freshwater aquatic macrophytes.Organic Geochemistry, 31(7), 745-749.
  13. Gearing, P. Gearing, J. N. Lytle, T. F. and Lytle, J. S., 1976. Hydrocarbons in 60 northeast Gulf of Mexico shelf sediments: a preliminary survey. Geochimica et Cosmochimica
  14. Acta, 40(9), 1005-1017.
  15. Gschwend, P. M. and Hites, R. A., 1981. Fluxes of polycyclic aromatic hydrocarbons to marine and lacustrine sediments in the northeastern United States. Geochimicaet Cosmochimica Acta, 45(12), 2359-2367.
  16. Guo, J. X. and Fang, J., 2012. The Distribution of n-alkanes and polycyclic aromatic hydrocarbons in water of Taihu Lake. Procedia Environmental Sciences, 12, 258-264.
  17. Jiao, H. Wang, Q. Zhao, N. Jin, B. Zhuang, X. and Bai, Z., 2017. Distributions and Sources of Polycyclic Aromatic Hydrocarbons (PAHs) in Soils around a Chemical Plant
  18. in Shanxi, China. International journal of environmental research and public health, 14(10), 1198.
  19. Lecaros, O.P. Alberti, P. and Astorga, M.S., 1991. Hidrocarburos paraf_õnicos en aguas del Estrecho de Magallanes. Revista de Biologia Marine 26 (1), 61-74
  20. Nakata, H. Uehara, K. Goto, Y. Fukumura, M. Shimasaki, H. Takikawa, K. and Miyawaki, T., 2014. Polycyclic aromatic hydrocarbons in oysters and sediments from the Yatsushiro Sea, Japan: comparison of potential risks among PAHs, dioxins and dioxin-like compounds in benthic organisms. Ecotoxicology and environmental safety. 99, 61-68.
  21. Mahmudi, M. Hashemi, S.H, and Salemi, A., 2017. A multi-metric index for hydrocarbons source apportionment. Journal Pollution. Tehran, Iran.
  22. Matisova, E., 1992. High resolution capillary gas chromatography of aromatic compounds in multicomponent hydrocarbon mixtures. Journal of High Resolution Chromatography,15(4), 213-218.
  23. MOOPAM, 1999. Regional organization for the protection of marine environment (ROPME, Kuwait). Version 2. MOOPAM, Kuwait.
  24. Mostafa, A. R. Wade, T. L. Sweet, S. T. Al-Alimi, A. K. A. and Barakat, A. O., 2009. Distribution and characteristics of polycyclic aromatic hydrocarbons (PAHs) in sediments of Hadhramout coastal area, Gulf of Aden, Yemen.Journal of marine systems, 78(1), 1-8. (In Persian with English abstract).
  25. Placha, D. Raclavska, H. Matýsek, D. and Rümmeli, M. H., 2009. The polycyclic aromatic hydrocarbon concentrations in soils in the Region of Valasske Mezirici, the Czech Republic. Geochemical transactions, 10(1), 12.
  26. Soclo, H. H. Garrigues, P. H. and Ewald, M., 2000. Origin of polycyclic aromatic hydrocarbons (PAHs) in coastal marine sediments: case studies in Cotonou (Benin) and Aquitaine (France) areas. Marine pollution bulletin, 40(5), 387-396
  27. Tolosa, I. de Mora, S. Sheikholeslami, M. R. Villeneuve, J. P. Bartocci, J. and Cattini, C., 2004. Aliphatic and aromatic hydrocarbons in coastal Caspian Sea sediments. Marine Pollution Bulletin, 48(1), 44-60.
  28. Trabelsi, S., & Driss, M. R. 2005. Polycyclic aromatic hydrocarbons in superficial coastal sediments from Bizerte Lagoon, Tunisia. Marine pollution bulletin, 50(3), 344-348.
  29. Van Epps, A. 2006. Phytoremediation of petroleum hydrocarbons. Environmental Protection Agency, US.
  30. Tran, K. Yu, C. C. and Zeng, E. Y., 1997. Organic pollutants in the coastal environment off San Diego, California. 2. Petrogenic and biogenic sources of aliphatic hydrocarbons. Environmental Toxicology and Chemistry, 16(2), 189-195.
  31. Volkman, J. K. Revill, A. T. and Murray, A. P. 1997. Applications of biomarkers for identifying sources of natural and pollutant hydrocarbons in aquatic environments. In ACS Symposium Series (Vol. 671, pp. 110-132).
  32. Waseda, A. and Nishita, H., 1998. Geochemical characteristics of terrigenous-and marine-sourced oils in Hok-kaido, Japan. Organic Geochemistry, 28(1), 27-41.
  33. Yang, G. P., 2000. Polycyclic aromatic hydrocarbons in the sediments of the South China Sea. Environmental Pollution. 108(2), 163-171.
  34. Yeo, B. G. Takada, H. Hosoda, J. Kondo, A. Yamashita, R. Saha, M. and Maes, T. 2017. Polycyclic aromatic hydrocarbons (PAHs) and hopanes in plastic resin pellets as markers of oil pollution via International Pellet Watch monitoring. Archives of environmental contamination and toxicology, 73(2), 196-206.
  35. Yunker, M. B. Macdonald, R. W. Vingarzan, R. Mitchell, R. H. Goyette, D. and Sylvestre, S., 2002. PAHs s in the Fraser River basin: a critical appraisal of PAHs ratios as indicators of PAHs source and composition. Organic geochemistry, 33(4), 489-515.
  36. Zaghden, H. Kallel, M. Elleuch, B. Oudot, J. and Saliot, A., 2007. Sources and distribution of aliphatic and polyaromatic hydrocarbons in sediments of Sfax, Tunisia, Mediterranean Sea. Marine Chemistry, 105(1), 70-89
  37. Zhang, Z. L. Hong, H. S. Zhou, J. L. and Yu, G., 2004. Phase association of polycyclic aromatic hydrocarbons in the Minjiang River Estuary, China. Science of the Total Environment, 323(1), 71-86.